Σελίδα:Ιστορία του Όθωνος Βασιλέως της Ελλάδος (1832-1862).pdf/68

Από Βικιθήκη
Η σελίδα αυτή έχει ελεγχθεί για πιθανά λάθη.
68
ΙΣΤΟΡΙΑ

διὰ διατάγματος, Γερμανικὴ σχολή, ἧς διευθυντὴς διωρίσθη ὁ Βεέρ. Πλὴν δὲ τῶν δημοσίων σχολείων ἱδρύθησαν καὶ ἰδιωτικὰ ὑπό τε ἰδιωτῶν καὶ πόλεων καὶ κοινοτήτων περὶ τὰ εἴκοσιν, ὡς ἐπὶ τὸ πολὺ ἑλληνικά, ἐν οἷς διεκρίνοντο τὰ ἐν Πάτραις καὶ Χαλκίδι, καὶ πρὸ πάντων τὸ ἐν Σύρῳ λύκειον τὸ ὑπὸ τοῦ Νεοφύτου Βάμβα διευθυνόμενον. Ἐκ δὲ τῶν ὑπὸ ξένων ἱδρυθέντων σχολείων διεκρίθη τό, μετὰ ματαίαν ἐν Τήνῳ ἀπόπειραν, ἱδρυθὲν ὕστερον ἐν Ἀθήναις σχολεῖον τῶν θηλέων κατ’ ἀρχὰς ὑπὸ Ρόβερτσον καὶ Χὶλλ καὶ εἶτα ὑπὸ Χὶλλ καὶ τῆς γυναικὸς αὐτοῦ καὶ τοῦ Κίγγ, ὅπερ ὅμως ἐπί τινα χρόνον ἐγένετο πέτρα σκανδάλου, τὸ ἀληθές ὅμως εἶναι ὅτι πολλὰς Ἑλληνίδας τὸ παρθεναγωγεῖον τοῦτο καλῶς διεμόρφωσε καὶ κατέστησε χρησίμους εἰς τὴν διδασκαλικὴν ὑπηρεσίαν.

Τὰ ἐκπαιδευτικὰ ταῦτα μέτρα τῆς ἀντιβασιλείας, ἰδίως τοῦ Μάουρερ, ὃν κατεχλεύασαν τινὲς ὡς ἰδεολόγον, ἀλλ’ ὅστις ἐν τῷ περὶ τοῦ «Ἑλληνικοῦ Λαοῦ»[1] συγγράμματι αὐτοῦ ἀνομολογεῖ τὸ δυσχερὲς τῆς ἐφαρμογῆς τῶν νομοθετημάτων αὐτοῦ, ἦσαν σοφώτατα καὶ ἂν δὲν ἦσαν εὐθὺς ἀμέσως ἐφαρμόσιμα, ἔμελλον ὅμως βραδύτερον ἐφαρμοζόμενα νὰ ἐπιφέρωσιν ἀγλαοὺς καρπούς. Εἶχον δὲ σκοπὸν νὰ ἱδρύσωσιν ἐν Ἀθήναις Πανεπιστήμιον καὶ Ἀκαδημίαν· πρὸς δὲ τούτοις καὶ ἓν φιλολογικὸν παιδευτήριον καὶ ἓν θεολογικὸν συνηνωμένα μετὰ τοῦ Πανεπιστημίου τὸ μὲν πρὸς διάπλασιν παιδαγωγικὴν τῶν διδασκάλων καὶ καθηγητῶν, τὸ δὲ πρὸς ἐκκλησιαστικὴν παρασκευὴν περὶ τὸ διδάσκειν καὶ τελεῖν τὰς ἱεροτελεστίας, τῶν θεολόγων καὶ ἱερέων. Πρὸς τοῦτο δ’ ἔμελλον νὰ προσκληθῶσι πάντες οἱ τότε λόγιοι Ἕλληνες οἱ ἐκτός, πρὸ πάντων, τῆς Ἑλλάδος διατρίβοντες: ὁ Ἀσώπιος ἐκ Κερκύρας, ὁ Κούμας ἐκ Τεργέστης, ὁ Βάμβας, ὁ Δούκας, ὁ Λουκᾶς Ἀργυρόπουλος, ὁ Γεννάδιος, ὁ Χορτάκης καὶ Γερμανοί, ἀσχολούμενοι ἰδία περὶ τὴν ἑλληνικὴν φιλολογίαν καὶ ἱστορίαν, ἐν οἷς καὶ ὁ μετὰ ταῦτα μισέλλην


  1. Das Griechische Volk, in offentlicher, Kirchlicher und Privat - Rechtlicher Peziehung von und nach dem Friheits Kampfe bis zum 31 Juli 1834, Heidelberg 1835 τόμ. 3