εἰργάσθη ὁπωσοῦν ἡ Ἀντιβασιλεία. Εἶναι ἀληθὲς ὅτι πολλοὶ αὐτῆς νόμοι οὐδαμῶς ἀνταπεκρίνοντο πρὸς τὰς περιστάσεις καὶ τὴν ἐν γένει κατάστασιν τοῦ τόπου, παρὰ τὰ ἐλαττώματα ὅμως ταῦτα, ὀφείλομεν νὰ ἐπαινέσωμεν τὴν ἐπιδειχθεῖσαν ὑπὸ τῆς ἀντιβασιλείας δραστηριότητα, λαμβάνοντες μάλιστα ὑπ’ ὄψει τὸ δυσχερὲς τῆς εἰσαγωγῆς διοικητικῶν θεσμῶν εἰς χώραν μόλις ἀνακύψασαν ἐκ μακρᾶς περιόδου πολέμων καὶ καταστρεπτικῆς ἀναρχίας.
Οὕτω δὲ καταβληθεισῶν τῶν ἐν Μάνῃ, Μεσσηνίᾳ καὶ Ἀρκαδίᾳ στάσεων, ἡ ἀντιβασιλεία ἐφρόντισε νὰ κανονίσῃ τὰ τῆς διαιρέσεως τῆς χώρας, περιλαμβανούσης, ὡς εἴπομεν, 600,000 περίπου ψυχῶν· διότι ἡ ἐπὶ Καποδίστρια γενομένη κατὰ Νομοὺς διαίρεσις τοῦ Κράτους ἔδει ἐξ ἀνάγκης νὰ μεταβληθῆ, ἅτε περιλαμβανούσης μόνον τὴν Πελοπόννησον καὶ τὰς νήσους, τῶν ἄλλων τῶν κειμένων ἐκτὸς τοῦ Ἰσθμοῦ, κατεχομένων ἔτι ὑπὸ τῶν Τούρκων. Ἤδη δὲ καταληφθέντων καὶ τῶν τελευταίων ἐκείνων τόπων ὑπὸ τοῦ βαυαρικοῦ στρατοῦ, τῶν Ἀθηνῶν τῇ 20ῇ Μαρτίου 1833, τοῦ Καραμπαμπᾶ τῇ 25ῃ τοῦ αὐτοῦ, τῆς Χαλκίδος τῇ 26ῃ, τῆς Λαμίας τῇ 28ῃ, τῆς Καρύστου τῇ 31ῃ, ἀμέσως ἤρξατο τῇ 3ῃ Ἀπριλίου 1833 ἡ κατὰ Νομοὺς νέα διαίρεσις τῆς χώρας, ἥτις διῃρέθη οὑτωσί: Νομοὶ μὲν δέκα διατηρηθέντες μέχρι σήμερον, οἷς προσετέθησαν καὶ οἱ διὰ τῆς Ἑπτανήσου καὶ τῆς Θεσσαλίας σχηματισθέντες, ἐν Πελοποννήσῳ: ὁ τῆς Ἀργολίδος καὶ Κορινθίας, ᾧ προσετέθησαν καὶ αἱ νῆσοι: Ὕδρα, Σπέτσαι καὶ Πόρος, μετὰ πρωτευούσης τοῦ Ναυπλίου, ὁ τῆς Ἀχαΐας καὶ Ἤλιδος, οὗ πρωτεύουσα αἰ Πάτραι· ὁ τῆς Μεσσηνίας, οὗ πρωτεύουσα ἡ Ἀρκαδία (Κυπαρισσία)· ὁ τῆς Ἀρκαδίας, οὗ πρωτεύουσα ἡ Τρίπολις (Τριπολιτζά) καὶ ὁ τῆς Λακωνίας, οὗ πρωτεύουσα ἡ Σπάρτη (Μιστρᾶς)· τρεῖς ἐν τῇ ἐκτὸς τοῦ Ἰσθμοῦ Ἑλλάδι: ὁ τῆς Ἀκαρνανίας καὶ Αἰτωλίας, οὗ πρωτεύουσα τὸ Ἀγρίνιον (Βραχῶρι)· ὁ τῆς Φωκίδος καὶ Λοκρίδος, οὗ πρωτεύουσα ἡ Ἄμφισσα (Σάλωνα)· ὁ τῆς Ἀττικῆς καὶ Βοιωτίας, οὗ πρωτεύουσα αἱ Ἀθῆναι· ὁ τῆς Εὐβοίας, οὗ πρωτεύουσα ἡ Χαλκίς, καὶ ὁ τῶν Κυκλάδων, οὗ πρωτεύουσα ἡ Ἑρμούπολις. Ἐπαρχίαι δὲ τεσσαράκοντα καὶ δύο, ὧν ἓξ ἐν τῷ Νομῷ Ἀχαΐας καὶ Ἤλιδος· πέντε ἐν τῷ τῆς Μεσσηνίας· τέσσαρες ἐν τῷ τῆς Ἀρκα-
