χωροφυλάκων καὶ ἡ ἀθώωσις αὐτῶν, παρέσχον εὔλογον ἀφορμὴν ἵνα ἐξεγερθῶσιν εἰς στάσιν καὶ αὐτοὶ οἱ Μανιᾶται, οὐ πρὸ πολλοῦ καθησυχάσαντες, διὰ τῶν ἠπίων μέσων τοῦ εἰς τὴν χώραν αὐτῶν ἀποσταλέντος λοχαγοῦ Φέδερ. Ἡ εἴδησις τῆς ἐν Μάνῃ ἀνταρσίας σοβαρῶς ἀνησύχησε τὴν Ἀντιβασιλείαν, ἥτις ἠναγκάσθη ὡς ἐκ τούτου νὰ ἀποφυλακίσῃ πάντας τοὺς λοιποὺς, πλὴν τοῦ Κολοκοτρώνη καὶ τοῦ Πλαπούτα, οὓς κατεδίκασεν εἰς θάνατον, τοῦθ’ ὅπερ ὅμως δὲν ἐξετέλεσε καὶ νὰ ἐξαποστείλῃ στρατόν, ὑπὸ τὸν στρατηγὸν Σμάλτς. Ἀλλὰ μέρος τοῦ βασιλικοῦ στρατοῦ ὑπὸ τὸν συνταγματάρχην Σαούτινερ ὑπέστη δεινὸν παρὰ τὰ «Κακοβούνια» ἀτύχημα αἰχμαλωτισθέν, ἕτερον δὲ κακῶς ἔχον μόλις ἀφίκετο εἰς Πορτοκάλιον. Τοὺς Βαυαροὺς δὲ τούτους στρατιώτας, οὕτως ἡττηθέντας ἕνεκα τῆς ἀγνοίας τῶν τῆς χώρας, πολλαχῶς ἐξηυτέλισαν οἱ Μανιᾶται ἀντάρται, πωλοῦντες ἀντὶ ταλήρου ἕκαστον αὐτῶν καὶ εἰς ἐμπαιγμὸν ὑποβάλλοντες τοὺς ἀξιωματικοὺς αὐτῶν. Ταὐτοχρόνως ὅμως καὶ ἐν Μεσσηνίᾳ καὶ ἐν Ἀρκαδίᾳ συνέβησαν ταραχαί, κατὰ δὲ τῶν ἐκεῖ στασιαστῶν ἀπεστάλη ὁ συνταγματάρχης Χατζῆ Χρῆστος καὶ ὁ μετὰ ταῦτα μεταβὰς ἐκεῖ γενικὸς ἐπιθεωρητὴς στρατηγὸς Σμὰλτς καὶ συνέστη στρατοδικεῖον ὑπὸ τὴν προεδρείαν τοῦ Θωμᾶ Γόρδων, ἀποτελούμενον ὑπὸ τοῦ Α. Λόντου, Σπύρο-Μήλιου, Φωκᾶ Γιατράκου καὶ τοῦ Δ. Σούτσου ὡς βασιλικοῦ ἐπιτρόπου.
Εὐτυχῶς ἡ ἀντιβασιλεία ἠνόησεν, ὅτι πολὺ συντελεστικωτέρα ἤθελεν ἀποβῆ ἡ ἠπία διαγωγὴ ἢ ἡ αὐστηρότης, ἐφ’ ᾧ καὶ ἤλλαξε πολιτικήν· πράγματι δ’ ὅ,τι δὲν κατώρθωσεν ὁ Σαούτινερ ἐπέτυχεν ὁ Γρίβας, ἀποφυλακισθείς, μετὰ τοῦ Φέδερ, οἵτινες ἀπεστάλησαν πρὸς καθησύχασιν τῶν Μανιατῶν. Τὸ αὐτὸ ἤπιον σύστημα ἐπέτυχε καὶ ἐν Ἀρκαδίᾳ καὶ τῇ 13η Αὐγούστου 1834 ἐδόθη πλήρης ἀμνηστεία πρὸς πάντας τοὺς στασιαστάς.
Ἐν τούτοις αἱ ἐν Μάνῃ καὶ Ἀρκαδίᾳ στάσεις κατέληξαν εἰς μεταβολὴν τῶν προσώπων τῆς Ἀντιβασιλείας, ἀνακληθέντων, τῇ ἐπιμόνῳ αἰτήσει τῆς Ἀγγλίας, τοῦ Μάουρερ καὶ τοῦ Ἄβελ, κατὰ Ἰούλιον τοῦ 1834 καὶ ἀποσταλέντος ἀντ’ αὐτῶν τοῦ Κόβελ. Παρὰ τὰς διαιρέσεις ὅμως ταύτας καὶ τὰς ραδιουργίας τοῦ Ἄρμανσβεργ
