τοὺς χωροφύλακας τούτους ἐδόθη πλείων μισθὸς καὶ ὡραιοτέρα στολὴ ἢ πρὸς τὸν λοιπὸν στρατόν· αἱ ἐξαίρετοι ὑπηρεσίαι, ἆς παρέσχον οὗτοι ὑπὲρ τῆς τάξεως ἐν Ἑλλάδι ὑπὸ τὴν διοίκησιν τοῦ ἐξαιρέτου φιλέλληνος Γκραλιάρ, κατέδειξε πόσον φρονίμως ἤθελε πράξει ἡ ἀντιβασιλεία χρησιμοποιοῦσα τὴν ἀπαιδαγώγητον δύναμιν τῶν «παλληκαρίων» ἐκείνων ὑπὲρ τοῦ ἑλληνικοῦ κράτους. Ἐνώπιον δὲ τῶν χωροφυλάκων τούτων, οἵτινες καὶ κατ’ αὐτὴν ἔτι τὴν 22 Ὀκτωβρίου 1862 κατεδείχθησαν πιστοὶ τῷ βασιλεῖ Ὄθωνι, τοσοῦτον συνεκινήθη ἡ ἐνέργεια τοῦ τακτικοῦ στρατοῦ, ὥστε ἠδύνατό τις κάλλιστα νὰ ἐρωτήσῃ ποία ἐν Ἑλλάδι ἀνάγκη ἦτο τακτικοῦ στρατοῦ ἐκ δεκακισχιλίων στρατιωτῶν καὶ χιλίων ἀξιωματικῶν καὶ στρατηγῶν, εἰς τί δ’ ἐχρησίμευε τὸ ἱππικὸν σύνταγμα, ὅπερ δὲν ἠδύνατο βεβαίως ν’ ἀναπτυχθῇ ἐπὶ ὀρεινῶν στενοποριῶν; Οἱ μεγάλοι μισθοὶ τῶν ἀξιωματικῶν καὶ στρατηγῶν, ἡ στρατολόγησις ἐθελοντῶν καὶ ἡ μισθοδοσία τοῦ βαυαρικοῦ ἐπικουρικοῦ σώματος ἀπερρόφησαν σπουδαιότατον μέρος τῶν μετὰ πολλοῦ κόπου ληφθέντων χρημάτων τοῦ δανείου τῶν 60,000,000 δραχμῶν, ἃς ἠγγυήθησαν αἱ προστάτιδες δυνάμεις διὰ τὰς πρώτας ἀνάγκας τοῦ τόπου. Τούτων δὲ ἐν Ναυπλίῳ γενομένων, ὁ Ὄθων κατὰ τὴν ἐποχὴν ταύτην (τέλη Ἀπριλίου 1833) ἀνεχώρησεν εἰς Σμύρνην διὰ τήν δε τὴν αἰτίαν, ὡς λέγει ὁ συγγραφεὺς τῆς «Ἱστορίας τοῦ Συγχρόνου Ἑλληνισμοῦ»:
Ἡ ἀντιβασιλεία, τοῦτο μὲν ἵνα παράσχῃ ἐλπίδας καὶ θάρρος πρὸς τοὺς ὑποδούλους Ἕλληνας, τοῦτο δὲ καὶ ἵνα καταστήσῃ ἀγαπητὸν τοῖς ἐλευθέροις Ἕλλησι τὸν νεαρὸν αὐτῶν βασιλέα Ὄθωνα, ἀπεφάσισε τὴν εἰς Σμύρνην μετάβασιν αὐτοῦ. Διὰ τοῦ ταξειδίου τούτου ἐπρόκειτο νὰ δηλωθῇ εἰς μὲν τοὺς ἐλευθέρους Ἕλληνας ὅτι ὁ νέος αὐτῶν βασιλεὺς ἐμπνέεται ἐξ ὅλων τῶν ἑλληνικῶν πόθων, εἰς δὲ τοὺς δούλους Ἕλληνας ὅτι θεωρεῖ αὐτοὺς ἐξ ἴσου ὡς ἰδίους ὑπηκόους, ὑπὲρ τῆς τύχης τῶν ὁποίων θέλει μεριμνήσει καὶ οὓς ἐπισκέπτεται εὐθὺς μετὰ τὴν εἰς Ἑλλάδα κάθοδον αὐτοῦ. Πρέπει δὲ νὰ εἴπωμεν ὅτι, καίτοι οὐδὲν κατ’ οὐσίαν ἀποτέλεσμα ἠδύνατο νὰ ἐπενέγκῃ ἡ ἐπίσκεψις τοῦ βασιλέως Ὄθωνος εἰς πόλιν τῶν ὑποδούλων Ἑλλήνων, πολλὴν περιποιεῖ τιμὴν τῇ ἀντιβασιλείᾳ ἡ περὶ
