πρωτεύουσαν διότι ἡ ἐν Λονδίνῳ παρουσι […] ἀξιοπρέπειαν τῆς Γαλλίας.
Ἡ αἰφνιδία αὕτη ἀναχώρησις τοῦ Γάλλου πρεσβευτοῦ ἐκ Λονδίνου διετάραξε, πρὸς στιγμήν, τὰς μεταξὺ τῶν δύο κρατῶν σχέσεις· ὁ δ’ ἐν Παρισίοις Ἄγγλος πρεσβευτὴς λόρδος Νορμάνβυ λαβὼν ἐπανειλημμένας μετὰ τοῦ ἐπὶ τῶν Ἐξωτερικῶν ὑπουργοῦ τῆς Γαλλίας στρατηγοῦ Λαχὶτ συνεντεύξεις, ἔθηκε τὰς βάσεις συμβιβασμοῦ τινος παρέχοντος ἱκανοποίησιν τῇ Γαλλίᾳ καὶ ἠθικῶς μᾶλλον ὠφελίμου τῇ Ἑλλάδι.
Τότε καὶ ὁ Δρόουν Δελουῢ διετάχθη νὰ ἐπανακάμψῃ εἰς Λονδῖνον καὶ ἐπαναλάβῃ τὰς πρὸς τὸν λόρδος Πάλμερστον διαπραγματεύσεις αὐτοῦ, αἵτινές κατέληξαν εἰς τὴν ὑπογραφεῖσαν ἐν Ἀθήναις μεταξὺ Θωμᾶ Οὐάϊς καὶ τοῦ Α. Λόντου σύμβασιν τῆς 6)18 Ἰουλίου 1850 ἐχούσης ὧδε:
«Ἄρθρ. 1ον. Πᾶσαι αἱ αἰτήσεις αἱ ὑποβληθεῖσαι τῇ ἑλληνικῇ κυβερνήσει διὰ τῆς 5)17 Ἰανουαρίου 1850 διοικοινώσεως τοῦ Οὐάϊς θεωροῦνται ὡς ἱκανοποιηθεῖσαι παρ’ αὐτῆς, ἐκτὸς τῆς ἀπαιτήσεως τοῦ Πατσιφίκου προερχομένης ἐκ τῆς ἀπωλείας ἐγγράφων ἀναφερομένων εἰς χρηματικὰς ἀπαιτήσεις αὐτοῦ ἐναντίον τῆς πορτογαλλικῆς Κυβερνήσεως. Ἡ Κυβέρνησις τῆς Α. Ἑλληνικῆς Μεγαλειότητος ὑποχρεοῦται ν’ἀποζημιώσῃ τὸ Πατσίφικον διὰ τὴν γενομένην αὐτῷ πραγματικὴν βλάβην ἐὰν μετ’ αὐστηρὰν ἔρευναν ἀποδειχθῇ ὅτι ἐβλάβη ἐκ τῆς ἀπωλείας ἢ καταστροφῆς τῶν ἐγγράφων.
«Ἄρθρ. 2ον. Τὴν ἀνωτέρω ρηθεῖσαν ἔρευναν θὰ κάμωσι δύο διαιτηταὶ καὶ εἷς ἐπιδιαιτητὴς ἐν περιπτώσει διαφωνίας αὐτῶν, διοριζόμενοι τῇ συνεννοήσει τῶν κυβερνήσεων Ἀγγλίας, Γαλλίας καὶ Ἑλλάδος. Ἡ διαιτητικὴ αὕτη ἐπιτροπεία θέλει ὁρίσει περὶ τῆς δοθησομένης τῷ Πασιφίκῳ ἀποζημιώσεως.
«Ἄρθρ. 3ον. Συμφώνως πρὸς τὰς παρὰ τῆς ἑλληνικῆς Κυβερνήσεως ἀναληφθείσας ὑποχρεώσεις διὰ τῶν δύο προηγουμένων ἄρθρων, ἡ κυβέρνησις τῆς Α. Βρεττανικῆς Μεγαλειότητος ὑπόσχεται μετὰ τὴν ἐπικύρωσιν τῆς παρούσης Συμβάσεως ν’ ἀποδώσῃ εἰς τὴν κυβέρνησιν τῆς Α. Ἑλλ. Μεγαλειότητος τὴν ποσότητα τῶν ἑκατὸν
