Οὕτω λοιπὸν ἡ ἀκτοπλοΐα ἐπανελήφθη καὶ ἡ κίνησις τῶν λιμένων ἤρξατο τῇ 17ῃ Φεβρουαρίου· εὐτυχῶς μετὰ ἡμέρας, τῇ 21ῃ Φεβρουαρίου ἀφίκετο εἰς Ἀθήνας καὶ ὁ ἔκτακτος ἀπεσταλμένος τῆς Γαλλίας βαρόνος Γκρὸ, ὅστις εὐθὺς ἀμέσως ἐπεδόθη εἰς τὴν ἐξέτασιν τῶν ἀγγλικῶν αἰτήσεων ἐπανειλειμμένας λαβὼν μετὰ τοῦ Οὐάϊς συνετεύξεις.
Τὸ ἔργον τοῦ Γάλλου ἀπεσταλμένου Γκρὸ ἦτο δυσχερές, παρὰ τὴν παρασχεθεῖσαν αὐτῷ συναντίληψιν ὑπὸ τοῦ καλῶς τὰ τῆς Ἑλλάδος γινώσκοντος Θουβενέλ· διότι ἡ ἔρευνα καὶ μελέτη τῶν πολυπληθῶν ἐγγράφων ἅπερ ἐπὶ τῶν πρὸς διαλεύκανσιν ζητημάτων συνεσωρεύθησαν, παρεῖχεν ὅλως ἐναντία πορίσματα τῶν ἀπαιτήσεων τοῦ Οὐάϊς, ὁ δὲ Γκρὸ δὲν ἠδύνατο νὰ ἐννοήσῃ, πῶς ἐζητοῦντο χιλιάδες δραχμῶν εἰς ἀποζημίωσιν εὐτελῶν ὅλως ἀντικειμένων.
Ἐφ’ ᾧ καὶ ἐν τῷ ἀπὸ 7)19 Μαρτίου 1850 τελεγραφήματι αὐτοῦ πρὸς τὴν γαλλικὴν κυβέρνησιν λόγον ποιούμενος περὶ τῶν δῆθεν ζημιῶν τοῦ Δαβὶδ Πατσιφίκου ἔγραφον ὅτι: «κοινῶς εἶναι ἐγνωσμένον ὅτι ὁ Πατσίφικος οὐδὲ μετρίας εὐπορίας ἀπήλαυε καὶ λυπηρὰν ᾐσθάνθην ἐντύπωσιν, ὅτε ἐξερχόμενος τῆς πόλεως ἵνα μεταβῶ εἰς Πειραιᾶ εἶδον τὴν πενιχρὰν κακοικίαν ἥτις δῆθεν περιεῖχε ἔπιπλα ἀξίας ἑξήκοντα χιλιάδων φράγκων καὶ κοσμήματα χρυσᾶ καὶ ἀργυρᾶ σκεύη καὶ ὑφάσματα μείζονος ἔτι ἀξίας!»
Ἐντεῦθεν, ὡς εἰκός, δὲν ἦτο δυνατὸν νὰ κυρώσῃ ὁ Γάλλος ἀπεσταλμένος τοιαύτας ὑπερόγκους καὶ ἀδικαιολογήτους χρηματικὰς ἀπαιτήσεις ἐξ οὗ ὁ Οὐάϊς ὀργισθεὶς οὐδεμίαν ἐλάττωσιν παρεδέχετο καὶ τὸ ἔργον τῆς μεσολαβήσεως οὕτως ἐφαίνετο ναυαγῆσαν· εὐτυχῶς ὅμως αἱ διαπραγματεύσεις ἐπανελήφθησαν καὶ αὖθις ἐν Λονδίνῳ καὶ ἐπετεύχθη μετριώτερός τις συμβιβασμός. Ἀλλ’ ὅμως πρὸ τῆς ἀποστολῆς τῶν ἐγγράφων τῶν διαπραγματεύσεων τούτων εἰς Ἀθήνας, ὁ Οὐάϊς ἀνεκοίνωσε πρὸς τὴν ἑλληνικὴν κυβέρνησιν, δι’ ἐπιστολῆς αὐτοῦ ὑπὸ ἡμερομηνίαν 12 Ἀπριλίου ὅτι, ἐάν, μέχρι τῆς μεσημβρίας τῆς ἐπαύριον 13, ἡ Ἑλλὰς δὲν παρεδέχετο πάσας τὰς ἀγγλικάς αἰτήσεις, ὁ ἀποκλεισμὸς ἤθελεν ἐπαναληφθῆ, ὡς καὶ ἐπανελήφθη. Τότε ὁ ἐπὶ τῶν Ἐξωτερικῶν ὑπουργὸς
