ὅτι: «οὐδαμῶς ἡ ἀνεξαρτησία τῆς Ἑλλάδος διακυβεύεται· δὲν πρόκειται περὶ κατακτήσεως· θέλομεν μόνον νὰ λάβωμεν ἐχέγγυα ἐξασφαλίζοντα τὴν Ἀγγλίαν περὶ τῆς ὀφειλομένης αὐτῇ ἀποζημιώσεως· θέλομεν νὰ κατάσχωμεν πράγματα ἴσης ἀξίας πρὸς τὰ ποσὰ ὧν τὴν πληρωμὴν ἀρνεῖται ἡ Ἑλλάς καὶ δὲν πρέπει νὰ ἐκπλήττεσθε ἐὰν ἀπεφύγομεν ν’ ἀνακοινώσωμεν τὰς προθέσεις ἡμῶν πρὸς τὴν ἡμετέραν κυβέρνησιν· τίς τάχα ὑφίσταται ἀνάγκη εἰς παρομοίας ὑποθέσεις νὰ πληροφορῶνται περὶ τῶν διατρεχόντων τρίτοι ξένοι ὅλως πρὸς τὸ ζήτημα;»
Ἀλλὰ καὶ αἱ πρὸς τὰς Βουλὰς ἀπαντήσεις τῆς ἀγγλικῆς κυβερνήσεως ἦσαν σκαιαὶ καὶ ψευδεῖς. Οὕτω, τῇ 23]4 Φεβρουαρίου, ἐν τῇ Βουλῇ τῶν Λόρδων ὁ λόρδος Στάνλεϋ ἐπερωτήσας τὸν πρωθυπουργὸν μαρκήσιον Λανσδόουν περὶ τῶν κινήσεων τοῦ ἀγγλικοῦ στόλου καὶ ἐκφράσας τὴν ἀπορίαν αὐτοῦ ὅτι: «21 ὥρας μετὰ τὴν ἀνάγνωσιν τοῦ βασιλικοῦ λόγου καὶ τὴν ἐν αὐτῷ ἐμπεριεχομένην διακήρυξιν περὶ τῆς φιλίας καὶ τῆς εἰρήνης πρὸς ἁπάσας τὰς Δυνάμεις ἐκοινοποιήθη ἡ εἴδησις περὶ τῆς ἐνόπλου ἐπιθέσεως κατὰ μιᾶς τῶν φιλικῶν καὶ μᾶλλον ἀνισχύρων Δυνάμεων,» ἔλαβεν ἀπάντησιν ὅτι: «οὐδεὶς ἀποκλεισμὸς κατὰ τῆς Ἑλλάδος ἐκηρύχθη!»
Αὐθημερὸν ἐγένετο ἐπερώτησις ὑπὸ τοῦ βουλευτοῦ Γίβσων καὶ ἐν τῇ Βουλῇ τῶν Κοινοτήτων, πρὸς ἣν ὁ ἐπὶ τῶν Ἐξωτερικῶν ὑπουργὸς Πάλμερστον, ἀπαθῶς ἐδήλωσεν ὅτι ἐπειδὴ αἰτήσεις τινὲς τῆς ἀγγλικῆς κυβερνήσεως δὲν ἱκανοποιήθησαν καὶ ἐπειδὴ τὰ διαβήματα τοῦ ἐν Ἀθήναις πρεσβευτοῦ τῆς βασιλίσσης ἀπέμειναν ἄνει ἀποτελέσματος «διετάχθη ὁ ἀντιναύαρχος σὶρ Πάρκερ νὰ συνεννοηθῇ μετὰ τοῦ Οὐάϊς· αἱ τελευταῖαι εἰδήσεις ἀναγγέλλουσιν ὅτι ὁ Οὐάϊς ἐπέβη τῆς ναυαρχίδος ἵνα ἐκεῖθεν ἀποτελεσματικώτερον δυνηθῇ νὰ ἐπιτύχῃ τὰς αἰτήσεις του.»
Τὰ ἀναιδῆ ὅμως ταῦτα ἔν τε τῇ Βουλῇ τῶν Λόρδων καὶ τῇ των Κοινοτήτων ψεύδη, διαρρήδην ἀνέλαβον αἱ ἐφημερίδες τῆς ἀντιπολιτεύσεως νὰ στηλιτεύσωσι καὶ ἰδίως ὁ «Χρόνος», ὅστις ἔγραψεν: «ἡ ἐχθρικὴ ἐμφάνισις τοῦ ἀγγλικοῦ στόλου, ἔγραφε τῇ 23]4 Φεβρουαρίου 1850, συνήνωσεν ἐν Ἑλλάδι καθ’ ἡμῶν ὅλα τὰ κόμματα καὶ ὤθησε μέχρι τῆς ἀγανακτήσεως τὴν δυσμένειαν τὴν ὁ-
