Καὶ πράγματι ἐνήργησεν ὁ ἀποκλεισμὸς ἤρξατο καὶ ὁ Οὐάϊς ἀνήγγειλε, δ’ ἐπιστολῆς αὐτοῦ, τῷ ἐπὶ τῶν Ἐξωτερικῶν ὑπουργῷ ὅτι «εἰς τὰς παρούσας περιστάσεις εἶναι ἀδύνατον τῷ ναυάρχῳ Πάρκερ νὰ ἐπιτρέψῃ εἰς οἱονδήποτε πλοῖον τῆς ἑλληνικῆς Κυβερνήσεως ν’ ἀποπλεύσῃ τοῦ Πειραιῶς καὶ παρατηρήσας σημεῖα κινήσεως μεταξὺ τῶν ἐν λιμένι τούτῳ πλοίων τῆς Κυβερνήσεως, ζητεῖ αὐστηραὶ νὰ ἐκδοθῶσι διαταγαί, ὅπως πᾶν τοιοῦτο κίνημα παύσῃ ἀμέσως».
Τότε οἱ πρεσβευταὶ τῶν δυνάμεων, ὧν ἡ ἑλληνικὴ Κυβέρνησις ἐζήτησε, τὴν διαιτησίαν· ὁ τῆς Γαλλίας Θουβενὲλ καὶ ὁ τῆς Ρωσίας Περσιάνης ἐξέφρασε γνώμην διὰ τῶν ἀπὸ 7 Ἰανουαρίου ἐπιστολῶν αὐτῶν, ὅπως ὁ πρεσβευτὴς τῆς Ἀγγλίας Θωμᾶς Οὐάϊς θεωρήσῃ τὴν ὑπὸ τῆς Ἑλλάδος γενομένην ἐπίκλησιν τῆς διαιτησίας τῆς γαλλικῆς Δημοκρατίας καὶ τῆς Ρωσίας ὡς ἐπιτρέπουσαν αὐτῷ τὴν ἀναστολὴ τῶν καταναγκαστικῶν μέτρων ἀλλ’ ὁ Οὐάϊς ἀπήντησεν, ὅτι εἶχε ρητὰς διαταγὰς παρὰ τῆς κυβερνήσεως αὐτοῦ ὅπως ἐνεργήσῃ οὕτως.
Ὅθεν αὐτὸς ὁ Οὐάϊς ἀναχώρησεν ἐξ Ἀθηνῶν ἐπέβη ἐπὶ τῆς Ἀγγλικῆς ναυαρχίδος ἡ Βασίλισσα μετὰ τοῦ προσωπικοῦ τῆς πρεσβείας, τὰ δὲ ἀγγλικὰ πλοῖα συνέλαβον τὰ ἑλληνικὰ βασιλικὰ καὶ αὐτὴν τὴν τοῦ Βασιλέως θαλαμηγὸν καὶ ὡδήγησαν αὐτὰ εἰς τὸ ὁρμητήριον τῆς Σαλαμῖνος. Ἐπὶ πλέον δέ, ὡς μὴ ἤρκει ἡ ἄδικος αὕτη πρᾶξις τῆς ἰσχυρᾶς Ἀλβιόνος, ὁ πρόξενος αὐτῆς Γκρὴν μεταβὰς παρὰ τῷ Λόντῳ ἠρώτησεν αὐτὸν ἐὰν οἱ Ἄγγλοι καὶ οἱ Ἴονες οἱ διατρίβοντες ἐν Ἀθήναις ἦσαν ἐν ἀσφαλείᾳ ἢ ἐὰν ὤφειλον ν’ ἀπέλθωσι τῆς πρωτευούσης.
Ἐπειδὴ δὲ ὁ Λόντος ἀπήντησεν ὅτι: «ἡ κυβέρνησις τοῦ βασιλέως θέλει θεωρήσει πάντοτε καθῆκον ἑαυτῆς νὰ χορηγήσῃ προστασίαν πρὸς πάντα ὑπήκοον Ἄγγλον ἢ Ἴονα, ἀλλ’ ὅτι οὐδόλως αὐτῇ ἀπόκειται νὰ ὑπαγορεύσῃ αὐτοῖς τὴν ἀπόφασιν, ἣν ἔδει νὰ λάβωσι καθ’ ὅσον ἀφορᾶ τὸ νὰ μείνωσιν ἢ ν’ ἀπέλθωσιν», τότε ὁ Γκρὴν δὲν ἐθεώρησεν ἀρκοῦσαν τὴν δικαίαν ταύτην ἀπάντησιν τοῦ ὑπουργοῦ καὶ ἐδημοσίευσε διακήρυξιν προσκαλοῦσαν τοὺς ἐν Ἀθήναις Ἄγγλους ὑπηκόους νὰ προφυλάξωσιν ἑαυτούς· διότι
