νόμιμος ἐν Ἑλλάδι τόκος. Ὁ ὑπογεγραμμένος θὰ παρέλιπε τὸ συμφέρον τῆς ἑλληνικῆς κυβερνήσεως, εἰ μὴ προσετίθει ὅτι, ἂν ἡ ρητὴ αἴτησις, ἣν νῦν ποιεῖται, μὴ ἐκπληρωθῇ ὁλοσχερῶς εἰς 24 ὥρας, ὁ κυβερνήτης τῶν ἀγγλικῶν ναυτικῶν δυνάμεων κατὰ τὴν Μεσόγειον θὰ προβῇ εἰς τὴν ἄμεσον ἐκτέλεσιν τῶν διαταγῶν τῆς αὐτοῦ κυβερνήσεως».
Ταῦτα δὲ λέγων ὁ Οὐάϊς ἦτο βέβαιος περὶ τῆς ἀσφαλοῦς αὐτοῦ νίκης· διότι ἡ ἐν ἐγένει τῶν εὐρωπαϊκῶν πραγμάτων κατάστασις ἦτο τοιαύτη ὥστε ἡ Ἑλλὰς δὲν ἠδύνατο νὰ περιμείνῃ οὐδαμόθεν βοήθειαν. Πάντα τὰ εὐρωπαϊκὰ κράτη διεταράσσοντο ὑπὸ σπουδαίων ζητημάτων καὶ ἡ κυβέρνησις τῆς ἀσθενοῦς καὶ μικρᾶς Ἑλλάδος ἐγκαταλελειμένη, ἀνυπεράσπιστος, πρὸ τοῦ ἀγγλικοῦ ὄγκου θᾶττον ἢ βράδιον ἤθελεν ὑποχωρήσει πρὸς τὰς ἀδίκους καὶ ὑπερφιάλους ἀξιώσεις τοῦ ἀνακτοβουλίου τοῦ ἁγίου Ἰακώβου.
Αἱ μεταξὺ Ρωσίας καὶ Τουρκίας σχέσεις εἶχον χαλαρωθῇ μεγάλως ἕνεκεν τῶν ἡγεμονειῶν Βλαχίας καὶ Μολδαβίας, κατεχομένων ὑπὸ πολυαρθμίου ρωσικοῦ στρατοῦ, μεγάλου δὲ φόβοι ἐγεννήθησαν περὶ ἐκρήξεως πολέμου μεταξὺ Ρωσίας καὶ Τουρκίας. Τὰ ἐπαναστατικὰ ἀγγέλματα ραγδαίως ἐπήρχοντο ἐξ Εὐρώπης, ἡ Γερμανία ὁλόκληρος συνεταράσσετο, ἡ Γαλλία μετεβάλλετο εἰς δημοκρατίαν, ἡ Οὑγγαρία ἐπανέστη καὶ οἱ στρατοὶ αὐτῆς αὐτῆς ἐπολέμουν κρατερῶς πρὸς τοὺς αὐστριακοὺς καὶ τοὺς πρὸς ἐπικουρίαν αὐτῶν ἐπελθόντας ρωσικοὺς στρατούς, ἡ δὲ Βενετία ἐξανέστη καὶ ἡ Ἰταλία ἐμαστίζετο ὑπὸ τῶν στάσεων.
Τέλος τὰ ἔτη 1848 καὶ 1849 ἦσαν ἔτη ἐπαναστάσεων καὶ πολέμων εὐρωπαϊκῶν. Ὡς ἐκ τῶν στάσεων δὲ τούτων πολλοὶ μετηνάστευον εἰς Ἑλλάδα, εἰς τρόπον ὥτε, πρωθυπουργοῦντος τοῦ Κανάρη, ἐπλημμύρουν τὰς ἑλληνικὰς πόλεις καὶ ἰδίωςκ, ατὰ τὸ θέρος τοῦ 1849, πρόσφυγες Πολωνοί, Οὗγγροι καὶ Ἰταλοί, οὓς ἡ ἑλληνικὴ Κυβέρνησις, παρὰ τὰς διαμαρτυρίας τῶν ἐν Κηφισίᾳ τὰς θερινὰς διατριβὰς ποιουμένων πρεσβευτῶν, ἠρνήθη ν’ ἀποδιώξῃ καὶ τοὺς ὁποίους προθύμως περιέθαλπεν ὁ πενόμενος ἑλληνικὸς λαός, σπεύσας εἰς τὴν φιλάνθρωπον ἔκκλησιν αὐθορμήτως συστηθείσης πρὸς συλλογὴν ἐράνων ὑπὲρ τῶν πασχόντων ἀγωνιστῶν τῆς ἐλευθε-
