πήχεων ἐκτὸς τοῦ σχεδίου τῆς πόλεως κειμένου ἔνθα ἐλαχίστην τὰ οἰκόπεδα εἶχον ἀξίαν καὶ ὅτι τέλος ἔστεργε νὰ παράσχῃ τὴν αὐτὴν ἀποζημίωσιν, ἥτις ἐδόθη καὶ τῷ προξένῳ τῆς Ρωσίας Ι. Παπαρρηγοπούλῳ καὶ τῷ Ἀμερικανῷ ἱερεῖ Χίλλ, οἵτινες ὁμοίως εἶχον γήπεδα ἐπὶ τῆς αὐτῆς θέσεως συμπεριληφθέντα ἐν τῷ ἀνακτορικῷ κήπῳ.
Ἐπειδὴ δὲ ὁ Φίνλαϋ ἠρνεῖτο νὰ ἀποδεχθῇ τὴν δικαίαν ταύτην ἀποζημίωσιν, ἡ ἑλληνικὴ κυβέρνησις προὔτεινε τὸν διορισμὸν ἑκατέρωθεν διαιτητῶν, ἵνα κατὰ τοὺς νόμους, ἀποφασίσωσιν οὗτοι περὶ τῆς ἀξίας τῶν γηπέδων, ἀλλὰ καὶ τὴν πρότασιν ταύτην αὐθαδῶς ἀπέρριψεν ὁ Ἄγγλος, λέγων ὅτι ὁ διορισμὸς τῶν διαιτητῶν δὲν παρέχει ἱκανὴν ἑγγύησιν, ὡς προερχόμενος ἐξ ἑλληνικῆς ἀρχῆς, τοῦ προέδρου τῶν Πρωτοδικῶν!
Ἡ ἑλληνικὴ κυβέρνησις συγκατετέθη τότε νὰ ὁρισθῇ ὁ τρίτος τῶν διαιτητῶν διὰ κλήρου· τὴν πρότασιν ταύτην ἐδέξατο ὁ Φίνλαϋ καὶ ὡρίσθησαν οἱ διαιτηταί, ἡ ἀγγλικὴ ὅμως κυβέρνησις μὴ θεωρήσασα λελυμένην τὴν ὑπόθεσιν περιέλαβε καὶ ταύτην ἐν τῷ μακρῷ καταλόγῳ τῶν ἀπαιτήσεων αὐτῆς, ἃς ἐπίτηδες πρωθυπουργοῦντος τοῦ Κωλέττη ἐξεῦρεν, ἵνα περιπλέξῃ αὐτὸν ἐν διπλωματικοῖς ζητήμασι καὶ καταρρίψῃ τῆς ἐξουσίας καὶ ἐξευτελίσῃ οὕτω κυβέρνησιν καὶ βασιλείαν.
Θανόντος τοῦ Κωλέττη, περιεστάλη πρὸς στιγμὴν ἡ σφοδρότης αὕτη τῆς Ἀγγλικῆς διπλωματίας, ὅτε ὅμως αἱ ἐπανειλημμέναι ἀπόπειραι παρὰ τῷ Ὄθωνι ἀπέτυχον, ὅτε καὶ μετὰ τὴν ἀποστολὴν τοῦ ἐν Κωνσταντινουπόλει πρεσβευτοῦ αὐτῆς Στάτφορδ Κάνιγγ, ἐξηκολούθησεν οὗτος νὰ ἀκολουθῇ τὴν Γαλλικὴν καὶ τὴν Ρωσσικὴν πολιτικήν, αἱ ἀπαιτήσεις ἐπανελήφθησαν, μετὰ μείζονος Ἀγγλικῆς ἰσχυρογνωμυσύνης, ἥτις ἁπανταχοῦ οὐδὲν ἄλλο πλὴν τοῦ ἀγγλικοῦ συμφέροντος ἐνορᾷ καὶ ὅτι πρὸ τούτου τὰ πάντα, βασιλεῖαι καὶ θρόνοι καὶ ἄτομα πρέπει νὰ κλίνωσι τὸν αὐχένα. Ὅθεν ὁ Λάϊενς, διὰ διακοινώσεως αὐτοῦ χρονολογουμένης ἀπὸ 6 Δεκεμβρίου 1848, ἀνακεφαλαιῶν τὰς, περὶ ὧν ποιησάμεθα λόγον, ἀπαιτήσεις καὶ ἐπιζητῶν ἱκανοποίησιν διὰ τὴν γενομένην, ἀρχομένου τοῦ Φεβρουαρίου, δῆθεν προσβολὴν ἐπὶ τῆς προκυμαίας Πατρῶν καθ’
