Δανοπούλου τῶν Ἐσωτερικῶν, Ρήγα Παλαμήδη τῇ 10 Ἰουνίου 1852 τῶν Ἐσωτερικῶν, Α. Παΐκου τῆς Δικαιοσύνης, Ἰ. Αμβροσιάδου τῇ 24ῃ Φεβρουαρίου 1853 ἐπὶ τῶν Ἐσωτερικῶν, Σ. Πήλλικα, τῇ 29ῃ Αὐγούστου 1853 ἐπὶ τῆς Δικαιοσύνης, Σ. Σούτσου τῇ 5ῃ Ὀκτωβρίου 1853 ἐπὶ τῶν Στρατιωτικῶν καὶ Κ. Προβελεγγίου συγχρόνως ἐπὶ τῶν Οἰκονομικῶν. Ἦσαν δὲ τὰ ὑπουργεῖα ταῦτα αὐλικά, ἀποτελούμενα ἐκ βουλευτῶν διαφόρων κομμάτων, μᾶλλον ἐκ τῶν τοῦ ρωσικοῦ καὶ γαλλικοῦ κόμματος, ὡς ἦσαν ἐπίσης αὐλικαὶ καὶ αἱ τῆς Βουλῆς πλειονοψηφίαι, ἐπιτυγχανόμεναι ἐνίοτε οὐχὶ δι’ ἐντίμων μέσων, κατὰ τὰς βουλευτικὰς ἐκλογάς.
Ὁ βασιλεὺς Ὄθων κατώρθωσεν οὕτω νὰ ἐξουδετερώσῃ τὸ Σύνταγμα καὶ νὰ ἔχῃ συμβούλους πολιτικοὺς οὐχὶ ἀπορρέοντες ἐκ τῆς Βουλῆς καὶ τοῦ Ἔθνους, ἀλλ’ ἀπὸ τῆς ἰδίας αὐτοῦ θελήσεως καὶ τῶν ρᾳδιουργιῶν καὶ προτιμήσεων τῶν αὐλικῶν αὐτοῦ, ἐτήρει δὲ μακρὰν τῆς ἐξουσίας τὸν Μαυροκορδάτον, τὸν Μεταξᾶν καὶ τὸν Τρικούπην, τοὺς μόνους, οἵτινες ἠρνοῦντο νὰ ὑπηρετήσωσι ὑπὸ σύστημα ἀναιροῦν τὸ πνεῦμα καὶ τὴν βάσιν τοῦ συνταγματικοῦ πολιτεύματος. «Ἐξέλεγε μὲν ὁ Ὄθων, λέγει ὁ συγγραφεὺς τῆς Ἱστορίας τοῦ συγχρόνου Ἑλληνισμοῦ, ἄνδρας φιλοπάτριδας καὶ ἐνδόξους, οἷοι ὁ Κ. Κανάρης, ὁ Γ. Κουντουριώτης, ὁ Ἀντ. Κριεζῆς καὶ εἰς τούτους ἀνέθετε τὴν πρωθυπουργίαν, ἀλλ’ οἱ ἄνδρες οὗτοι οὔτε τοὺς συνυπουργοὺς αὐτῶν ἐξέλεγον, οὔτε ἐκέκτηντο τὰ ἀπαιτούμενα ἐκεῖνος προσόντα, ἵνα διευθύνωσι τὴν γενικὴν πολιτικὴν καὶ διοίκησιν τοῦ Κράτους· καὶ ἀκριβῶς τούτου ἕνεκα ἐξέλεγεν αὐτούς, ἵνα δι’ αὐτῶν κυβερνᾷ καὶ διοικῇ αὐτὸς οὗτος, ἀναμιγνύμενος καὶ εἰς αὐτὰς τὰς ἐλαχίστας λεπτομερείας. Οἱ πρόεδροι οὗτοι τῶν ὑπουργικῶν συμβουλίων ἐνεπνέοντο ὑπὸ τῶν ἀγαθωτέρων προθέσεων, ἀκμαίας φιλοπατρίας καὶ πολλὰ καλὰ ἔπραξαν εἰς τὸν κλάδον οὗ τὴν διοίκησιν ἀνέλαβον, δὲν ἠδύναντο ὅμως περὶ τῶν ἐν γένει πραγμάτων νὰ μεριμνήσωσιν οὐδὲ νὰ προλαμβάνωσι τὰς πράξεις τῶν συνυπουργῶν αὐτῶν, ὧν τινες ὑπελείποντο αὐτῶν καὶ κατὰ τὸν πατριωτισμὸν καὶ κατὰ τὴν σύνεσιν. Διηύθυναν δὲ τὰ πράγματα ἐν κρισίμοις περιστάσεσιν ἀποδείξαντες σθένος καὶ ἐμφύτους ἀρετὰς
