Ἀλλ’ ὅμως τὸ οὕτω καταρτισθὲν ὑπουργεῖον, ἐπ’ ὀλίγον μόνον χρόνον, διηύθυνε τὰ κοινά· διότι διαφωνῆσαν πρός τινας αὐλικοὺς ἠναγκάσθη νὰ ὑποβάλῃ τὴν παραίτησιν αὐτοῦ μεσοῦντος Αὐγούστου.
Τῆς εὐκαιρίας ταύτης δραξάμενος ὁ Λάϊενς ἐπανέλαβε τὴν περὶ σχηματισμοῦ ὑπουργείου ἐκ τοῦ ἀγγλικοῦ κόμματος ἀπαίτησιν αὐτοῦ, ἀλλὰ καὶ πάλιν οὐδόλως ἱκανοποίησεν αὐτὸν ὁ Ὄθων, ἐπικρατησάσης τῆς γνώμης τοῦ Γάλλου ἀντιπροσώπου Θουβενέλ.
Οὕτω δὲ τῇ 15 Ὀκτωβρίου, τὸ νέον ὑπουργεῖον κατηρτίσθη ὑπὸ τὴν προεδρίαν τοῦ ἐνδόξου Κ. Κανάρη ἀναλαβόντος τὸ ἐπὶ τῶν Ναυτικῶν ὑπουργεῖον μετὰ συνυπουργῶν τοῦ Ἀναστασίου Λόντου ἐπὶ τῶν Ἐσωτερικῶν, τοῦ Δημητρίου Καλλιφρονᾶ ἐπὶ τῶν Ἐκκλησιαστικῶν, τοῦ Ἀντωνίου Μαυρομιχάλη ἐπὶ τῶν Στρατιωτικῶν καὶ τοῦ Δημητρίου Βούλγαρη ἐπὶ τῶν Οἰκονομικῶν, ἐκ τοῦ παραιτηθέντος ὑπουργείου, διετηρηθέντων μόνον ἐν ταῖς θέσεσιν αὐτῶν τοῦ τῆς Δικαιοσύνης Γ. Ράλλη καὶ τοῦ τῶν Ἐξωτερικῶν Κ. Κολοκοτρώνη, ὃν ἀποθανόντα, ἀρχομένου τοῦ 1849, διεδέξατο τῇ 13ῃ Ιανουαρίου ὁ ἐπὶ τῶν Ἐσωτερικῶν ὑπουργὸς Α. Λόντος, τοῦ Γ. Γλαράκη ἀναλαβόντος τὸ ὑπουργεῖον τῶν Ἐσωτερικῶν.
Ἀλλ’ ἐν τῇ ἐποχῇ ἐκείνῃ τῶν ἐσωτερικῶν καὶ ἐξωτερικῶν σπουδαίων ζητημάτων δὲν ἦτο δυνατὴ ἡ ἐν τῷ ὑπουργείῳ διαμονὴ ἐπὶ μακρόν· ἐντεῦθεν δὲ βλέπομεν, μετ’ οὐ πολύ, πάλιν ὅτι νέαι ὑπουργικαὶ μεταβολαὶ ἐγένοντο ἢ ἕνεκεν διαφωνίας ἐξ ἀσημάντων αἰτιῶν ἢ πρὸς ἱκανοποίησιν ἄλλων προσώπων ἢ ἕνεκεν αὐλικῶν ρᾳδιουργιῶν κατὰ τὸ τότε ἐπικρατοῦν σύστημα τοῦ Βαλλερστανείου ὑπομνήματος.[1]
- ↑ Πολὺς περὶ τοῦ ὑπομνήματος τούτου ἐγένετο λόγος τότε ἐν Ἀθήναις καίπερ δὲ δημοσιευθέντος ἐν τῷ ὑπ’ ἀριθ. 189 τῆς 20 Νοεμβρίου 1844 φύλλῳ τῆς ἐφημερίδος «Ἐλπίδος», οὐδεμία ἐγένετο διάψευσις αὐτοῦ. Κατὰ τοῦτο ἐδίδοντο συμβουλαὶ τῷ Ὄθωνι νὰ στέρξῃ μὲν τὰ διὰ τῆς 3ης Σεπτεμβρίου 1843 δημιουργηθέντα, ἀλλὰ νὰ ἐφαρμόσῃ ὅμως οὕτω τὸ πολίτευμα, ὥστε νὰ καταστήσῃ αὐτὸ ἐπαχθὲς καὶ νὰ ἐξαναγκάσῃ τὸ ἔθνος οὕτω νὰ ζητήσῃ οἴκοθεν ἢ τὴν μεταρρύθμισιν ἢ τὴν καταστροφὴν αὐτοῦ. Τὴν εἰς τὴν «Ἐλπίδα» παραπομπὴν περὶ τοῦ Ὑπομνήματος τούτου ἔχει ὁ κ. Α. Γούδας (Βίος Ὄθωνος σελ. 64 – 65), ἡμεῖς ὅμως ζητήσαντες δὲν εὕρομεν αὐτήν.
