νηθῆτε καὶ ἐσεῖς διὰ νὰ τελειώσωμεν τὸν θεῖον τοῦτον σκοπόν. Διὰ τοῦτο λοιπὸν νὰ μᾶς στείλητε … ἄνδρας καλοὺς καὶ καλὰ ὡπλισμένους καὶ νὰ μᾶς ἀκολουθήσουν».
Οἱ στασιασταὶ οὗτοι 200 ἀνδρῶν ἡγούμενοι ὠχυρώθησαν ἐν Ζελίτσῃ, ὅπου καὶ προσεβλήθησαν ὑπὸ τοῦ κατ’ αὐτῶν ἀποσταλέντος τῇ 22 Αὐγούστου μετ’ ἰσχυρᾶς στρατιωτικῆς δυνάμεως Ἰωάννου Μαμούρη, ὅστις καὶ ἐξέβαλεν αὐτοὺς τῶν ἐν αἷς ὠχυρώθησαν θέσεων καταφυγόντας εἰς Κερασιάν. Τοῦτο μαθόντες προσεπάθησαν νὰ προσέλθωσι καὶ ἕτεροι στασιασταὶ τῆς Στερεᾶς πρὸς βοήθειαν ἐκείνων ἄλλα καὶ οὗτοι, ἐν οἷς ὁ Παπακώστας, ὁ Τζαμάλας, ὁ Βελέντσας, ὁ Μ. Κοντογιάννης, ὁ Ταρκαζίκας, ὁ Μπαλατσὸς καί τινες ἄλλοι, ἀπέτυχον καὶ διεσκορπίσθησαν ἐκεῖθεν τῶν ἑλληνικῶν ὁρίων.
Μετ’ οὗ πολὺ ὅμως, (21 Ὀκτωβρίου) συνελήφθη κρυπτόμενος ἐν καλύβῃ τινί, πλησίον τῶν Κραβάρων, ὁ Ἰωάννης Φαρμάκης μετὰ τοῦ Μακρυγιάννη καὶ Βοζαΐτου ὑποφρουράρχου Ναυπάκτου, οἵτινες καὶ φυλακισθέντες βραδύτερον ἠμνηστεύθησαν, κατὰ τὴν ἐθνικὴν ἑορτὴν τῆς 25 Μαρτίου 1848.
Κατὰ τὴν γενικὴν ταύτην ἀμνηστίαν τὴν γενομένην ἐπὶ τῶν πρώτων ἡμερῶν τοῦ νέου ὑπουργείου Γ. Κουντουριώτου συμπεριελαμβάνονϊο καὶ ὁ Δ. Καλλέργης ἐν Ζακύνθῳ μένων, ὁ Σπυρο-Μήλιος ἐν Σύρῳ, ὁ Σκαρβέλης ἐν Νάξῳ, καὶ πάντες οἱ συμμετασχόντες ταραχῶν ἢ στάσεων, ἐκτὸς τοῦ Ν. Κριεζώτη καὶ Θ. Γρίβα εἰς τὴν ἀλλοδαπὴν καταφυγόντων, ὡς εἴδομεν ἀνωτέρω, καὶ τοῦ ταγματάρχου Μυτάκη, ὃν ἐγκαθεῖρξαν· τὸν δὲ Λεωνίδαν Τράκαν, ὡς συγγενῆ τοῦ Μπαλατσοῦ ὄντα ἐξώρισαν τῶν Ἀθηνῶν.
Ἀλλὰ καὶ ἡ ἀμνηστία αὕτη δὲν ἴσχυσε παντελῶς νὰ καταστρέψῃ τὸ ἐν ἐπιτάσει διατελοῦν στασιαστικὸν πνεῦμα, ἐφ’ ᾧ βλέπομεν ὅτι οἱ εἰς τὸ τουρκικὸν καταφυγόντες στασιασταί: Τζαμάλας, Μπαλατσός, Ι. Βελέντζας καὶ Κοντογιάννης, οὐ μόνον δὲν ἠθέλησαν νὰ ἐπωφεληθῶσι τῆς χορηγηθείσης ἀμνηστίας, ἀλλὰ καὶ κατὰ τὸ ἔαρ τοῦ 1848, εἰσέβαλον καὶ αὖθις εἰς τὸ Ἑλληνικόν. Ἐν Καλάμθαις δὲ, ὅτι ὁ Γεώργιος Περρωτὴς ἄγων 500 ἄνδρας κατέλυσε
