Σελίδα:Ιστορία του Όθωνος Βασιλέως της Ελλάδος (1832-1862).pdf/364

Από Βικιθήκη
Η σελίδα αυτή έχει ελεγχθεί για πιθανά λάθη.
364
ΙΣΤΟΡΙΑ

λάδι, τοῦθ’ ὅπερ οἱ ἄγαν θαυμασταὶ αὐτοῦ ἐθεώρησαν ὡς κακὸν οἰωνὸν ἐπὶ βλάβῃ τῆς Ἑλλάδος. Καὶ πράγματι διὰ τοῦ θανάτου τοῦ Κωλέττη δὲν ἐξηφανίζετο ἀπὸ τῆς πολιτικῆς σκηνῆς τῆς Ἑλλάδος πολιτικός τις ἀνήρ, ἀλλ’ ὁλόκληρόν τι σύστημα: ἡ πολιτικὴ τῆς μεγάλης ἰδέας, ἥτις ἀπὸ τῆς ἐποχῆς ταύτης ἄρχεται σβεννυμένη καὶ τὰ περὶ ἐλευθερίας τῶν ὑποδούλων ἀδελφῶν χρυσᾶ ὄνειρα διαλυόμενα.

Οἱ θανάσιμοι ὅμως αὐτοῦ ἐχθροί, οἱ ἐπικρίναντες καὶ κακολογήσαντες καὶ τὴν γενομένην αὐτῷ λαμπρὰν κηδείαν, καὶ τὸ διαταχθὲν πενθήμερον πένθος καὶ τοὺς ἐξυμνήσαντας αὐτὸν ρήτορας Ν. Βάμβαν, Ρ. Παλαμήδην, Παν. Σοῦτσον καὶ Γ. Τερτσέτην, οἵτινες καὶ πρὸ τοῦ χαίνοντος εἰσέτι τάφου τοῦ Κωλέττη μὴ λησμονήσαντες τὰ κομματικὰ αὐτῶν πάθη, οἵτινες καὶ μετὰ τὸν θάνατον ἔτι αὐτοῦ, καὶ ἰδίᾳ οἱ τῆς «Ἀθηνᾶς» συντάκται κατεβόων στεναγμὸν ἐξέβαλον ἀνακουφίσεως ἐπὶ τῇ ἐπελθούσῃ καταστροφῇ τοῦ ἀντιπάλου. Καὶ ὁ μὲν πολιτικὸς ἀντίπαλος αὐτοῦ Ἰάκωβος Ρίζος ὁ Νερουλὸς τό δε ἐποίησεν αὐτῷ ἐπιτάφιον:

«Τὸν δόλῳ ἡδὲ βίῃ αἰρόμενον Ἑλλάδος ἄρχειν
ἔκδικος ἐνσκήψας μάρψε μόρος Κωλέττην.
Ἡ δ’ Ἑλλὰς στονόεσσα ὑπὸ μήνιδος οὐχ ὑπὸ πένθους
«Αὐτὸν ἔδει, ἔφη, πρὸ τριῶν ἤδη θανεῖν ἐτέων».»

Ἕτερος δέ τις ἄλλος τό δε:

Ἥδε κόνις Κωλέττου, ὃς οὔποτ’ ὄετο θνήσκειν,
ζώειν δ’ Ἑλλάδι πῆμ’ ἄφθιτον ἐσσόμενος».

Οἱ φίλοι αὐτοῦ τόσον οἱ ἐν Ἑλλάδι ὅσον καὶ οἱ ἐν Γαλλίᾳ εἰλικρινῶς ἐθρήνησαν αὐτόν· καὶ ὁ μὲν Πισκατόρυ ἔκλαιε, δίκην παιδός, ὁ Γκιζὸ κατέτασσεν αὐτὸν ἐν τῇ χωρείᾳ τῶν ἐνδόξων ἀνδρῶν τοῦ Πλουτάρχου καὶ οἱ ὀπαδοὶ αὐτοῦ ἐν Ἑλλάδι ἑθρήνουν, ὅτι κατέπεσεν ὁ ἀκλόνητος στῦλος τῆς τάξεως καὶ ὁ διαπρυσιώτερος κῆρυξ τοῦ ἐθνικοῦ μεγαλείου.

Ἐν μέσῳ δὲ τῶν ἐκ διαμέτρου ἀντιθέτων τούτων καὶ ἐμπαθῶν κρίσεων ξένων τε καὶ ἡμετέρων εὑρίσκεται ἡ ἱστορία, ἥτις ὀφεί-