θὼν τὸ βῆμα ἀνέγνω τὸ διάταγμα τῆς διαλύσεως τῆς Βουλῆς, ὅπερ ὥριζε καὶ νέας ἐκλογὰς συγκαλοῦν τοὺς ἐκλεχθησομένους βουλευτὰς διὰ τὴν 10 Ἰουλίου 1847. Οὕτως ἐχόντων τῶν ἐν γένει πραγμάτων τοῦ Κράτους, ἐξηκολούθουν αἱ διακοινώσεις τῆς Ἀγγλίας πρὸς τὴν Ἑλληνικὴν Κυβέρνησιν περὶ τῆς πληρωμῆς τῶν τοῦ δανείου τῶν 60,000,000 τόκων· ἀφ’ ἑτέρου δὲ ὁ Μέττερνιχ, ὅστις εἶχε διατάξει τὸν ἐν Κωνσταντινουπόλει πρέσβυν τῆς Αὐστρίας νὰ συνεργασθῇ ἀπὸ κοινοῦ μετὰ τοῦ τῆς Γαλλίας πρὸς ἐπίλυσιν τῆς Ἑλληνοτουρκικῆς διαφορᾶς ἀπέτυχεν οἰκτρῶς.
Ἐφ’ ᾧ καὶ ὁ Κωλέττης βλέπων ἑαυτὸν ἐν τοιαύτῃ καταστάσει ὄντα προσεπάθει νὰ παρέχῃ πράγματα τῇ Πύλῃ συνεννοηθεὶς μετὰ τινῶν ὑπὸ τὸν Τουρκαλβανὸν Γκουλέκαν ἐπαναστατησάντων κατὰ τῆς Τουρκίας Ἀλβανῶν, μεθ’ ὧν καί τινες Ἕλληνες ὑπὸ τοῦ Κωλέττη ἐκπεμφθέντες, οἵτινες περιφερόμενοι ἀνὰ τὰς περὶ τὸ Ἀργυρόκαστρον καὶ τὰ Ἰωάννινα χώρας ἐνέβαλλον εἰς τρόμον τοὺς κατοίκους αὐτῶν.
Ἐπὶ τέλος ὅμως τὸ πραξικόπημα τοῦτο δὲν ἐπέτυχε· διότι οἱ ἐπαναστάται τοῦτο μὲν ὑπεκυψαν εἰς τὰς ἀνωτέρας δυνάμεις τῶν τουρκικῶν στρατευμάτων, τοῦτο δὲ μὴ λαμβάνοντες ἐπικουρίας παρὰ τῆς ἑλληνικῆς Κυβερνήσεως, εἰς ἐσωτερικὰς ἀνωμαλίας ἀπησχολημένης, διελύθησαν· ἀφ’ ἑτέρου δ’ ἡ Κυβέρνησις ἤδη ὑφίστατο δοκιμασίας· διότι οἱ τέως φίλοι αὐτῆς καὶ ὀπαδοὶ Θ. Γρίβας καὶ Κριεζώτης, ἀρχομένου τοῦ 1847 παρῃτήθησαν τῶν θέσεων αὐτῶν τοῦ μὲν τῆς τοῦ ἐπιθεωρητοῦ τοῦ στρατοῦ τοῦ δὲ τῆς τοῦ νομοεπιθεωρητοῦ Εὐβοίας, ἅτε τοῦ ὑπουργείου Κωλέττη ἀρνηθέντος τὴν ἱκανοποίησιν διαφόρων αὐτῶν ἀπαιτήσεων.
Οὗτοι λοιπὸν ἀπὸ φίλων ἐχθροὶ τῆς Κυβερνήσεως γενόμενοι κατὰ τὰς ἐπικειμένας τότε ἐκλογάς, παρεῖχον πράγματα τοῖς κυβερνητικοῖς ὑποψηφίοις. Καὶ ὁ μὲν Γρίβας ἐν Ἀκαρνανίᾳ κατὰ τὸ εἰωθὸς καὶ πάλιν μεθ’ ὁπλοφόρων, περιφερόμενος, ὡς ἔπραξε καὶ κατὰ τὴν πρωθυπουργίαν τοῦ Μαυροκορδάτου, τῇ 6 Ἰουνίου 1847, τέσσαρας ἡμέρας πρὸ τῶν ἐκλογῶν ὕψωσε τὴν σημαίαν τῆς ἀνταρσίας ὀχυρωθεὶς ἐν τῷ χωρίῳ Παραταρίᾳ ἀντικρὺ τῆς Λευκάδος ἔνθα καὶ τὰ κτήματα αὐτοῦ.
