ὀλιγίστων ψήφων· ὁ προϋπολογισμὸς εἰσαχθεὶς ἅμα τῇ ἐνάρξει τῆς γ′. συνόδου τῆς Βουλῆς, ἐπὶ πεντάμηνον δὲν ἐπεψηφίζετο, ἕνεκα τῶν συνεχῶν προσκομμάτων, ἅπερ ἡ ἀντιπολίτευσις ἀνενδότως ἐνέβαλλε παρεισάγουσα ἑκάστοτε ἐπουσιώδη ἀντικείμενα καὶ κωλισιεργοῦσα εἰς τρόπον, ὥστε τὴν ἐν τῇ Βουλῇ θέσιν τοῦ ὑπουργείου κατέστησε κρισιμωτάτην, ἐφ’ ᾧ ὁ πρωθυπουργὸς ἠναγκάσθη νὰ τροποποιήσῃ τὸ ὑπουργεῖον αὐτοῦ, προσλαμβάνων δύο ἢ τρία μέλη ἐκ τοῦ ρωσικοῦ κόμματος. Οὕτω δὲ ὁ μὲν ὑπουργὸς τῶν Ναυτικῶν Κ. Κανάρης ἀπεχώρησε μετ’ οὗ πολὺ γενόμενος γερουσιαστής, ὁ ἐπὶ τῶν Οἰκονομικῶν Πονηρόπουλος ἀπελύθη καὶ ὁ Κωλέττης ἐκράτησε μό[ν]ον τὸ ὑπουργεῖον τῶν Ἐξωτερικῶν[1] καὶ ἀνεσχημάτισε τὴν κυβέρνησιν ὡς ἑξῆς: ὁ πρόεδρος τῆς Βουλῆς Ρήγας Παλαμήδης προσελήφθη ὡς ὑπουργὸς τῶν Ἐσωτερικῶν, ὁ Γ. Γλαράκης τῶν Ἐκκλησιαστικῶν, ὁ Κ. Θ. Κολοκοτρώνης τῆς Δικαιοσύνης, ὁ Ν. Κορφιωτάκης τῶν Οἰκονομικῶν καὶ ὁ Δ. Βούλγαρης τῶν Ναυτικῶν, ἐκ τῶν παλαιῶν ὑπουργῶν, μόνου τοῦ ἐπὶ τῶν Στρατιωτικῶν ὑπουργοῦ Κίτσου Τζαβέλλα διατηρήσαντος τὴν θέσιν αὐτοῦ.
Οὕτως ἀνασχηματισθὲν τὸ ὑπουργεῖον παρουσιάσθη εἰς τὴν Βουλὴν ἐν ἦ ὑφίστατο ἐκκρεμὴς ἡ συζήτησις τοῦ προϋποβληθέντος νομοσχεδίου περὶ εἰσπράξεως τῶν ἐγκτητικῶν φόρων, καὶ διεκήρυξεν, ὅτι θεωρεῖ ζήτημα ὑπουργικὸν τὴν ἐπιψήφισιν ἢ μὴ τοῦ νομοσχεδίου, ἀλλὰ γενομένης ψηφοφορίας, τὸ ὑπουργεῖον ἐνίκησε διὰ μιᾶς μόνης ψήφου τοῦθ’ ὅπερ ἐνέβαλε τῷ Κωλέττη τὴν ἰδέαν νὰ παραιτηθῆ, ἀλλὰ ἡ ἐν γένει θέσις τῶν πραγμάτων ἀπῄτει τὴν ἐν τῇ ἀρχῇ διατήρησιν αὐτοῦ καὶ ὁ Βασιλεὺς Ὄθων παρέσχεν αὐτῷ διάταγμα διαλύσεως τῆς Βουλῆς, ἧς τινος ἄλλως τε ἔληγεν μετ’ οὗ πολὺ καὶ ἡ, κατὰ τὸ σύνταγμα, θεσπισθεῖσα τριετὴς διάρκεια αὐτῆς.
Ὅθεν εἰς τοῦτ’ ἀπιδὼν τὴν 14 Ἀπριλίου ὁ Κωλέττη, ἀνελ-
- ↑ Σημειούσθω ὅτι τῇ 2 Νοεμβρίου 1846 τὸ ὑπουργεῖον τῶν ἐξωτερικῶν εἶχεν ἀνατεθῇ τῷ Κίτσῳ Τσαβέλλᾳ καὶ τῇ 16 Δεκεμβρίου ἀνέλαβε πάλιν αὐτὸ ὁ πρωθυπουργὸς Ι. Κωλέττης.
