Σελίδα:Ιστορία του Όθωνος Βασιλέως της Ελλάδος (1832-1862).pdf/351

Από Βικιθήκη
Η σελίδα αυτή έχει ελεγχθεί για πιθανά λάθη.
351
ΟΘΩΝΟΣ

νουαρίου, ἐκθέτουσαν ὁμοίως τὰ γεγονότα οὕτως: ὅτι ὁ πρεσβευτὴς ἠρκέσθη νὰ ἀναγγείλῃ μόνον τῷ πρωθυπουργῷ Κωλέττῃ, διὰ διὰ τοῦ γραμματέως Κονεμένου-βέη τὴν ἄρνησιν τῆς ἐπικυρώσεως τοῦ διαβατηρίου, ἄνευ προσθήκης ἐπεξηγήσεώς τινος, ὅτι ἡ τοιαύτη διαγωγὴ ἦτο προσβλητικὴ τῷ βασιλεῖ Ὄθωνι, ὅτι ὁ πρεσβευτὴς Μουσοῦρος παντοῖα παρενέβαλε προσκόμματα πρὸς πάντα Ἕλληνα προτιθέμενον νὰ μεταβῇ εἰς Τουρκίαν, ὅτι οὐδὲν ἔπραττε πρὸς ἀποκατάστασιν τῶν ἐπιθυμητῶν φιλικῶν σχέσεων τῶν δύο κρατῶν, ὅτι ὁ βασιλεὺς οὐδαμῶς ἠθέλησε νὰ προσβάλῃ τὴν αὐτοκρατορικὴν κυβέρνησιν ἀλλ’ ἁπλῶς νὰ ὑπομνήσῃ τῷ πρεσβευτῇ τὸν ὀφειλόμενον σεβασμὸν πρὸς τὸν ἄρχοντα τῆς χώρας παρ’ ᾧ ἦτο ἐμπεπιστευμένος· «ἀναδέχομαι, ἔλεγεν ὁ Κωλέττης ἐν τῇ διακοινώσει ταύτῃ ἧς ἀντίγραφον ἤθελε δώσει ὁ ἐπιτετραμμένος τῷ ἐπὶ τῶν ἐξωτερικῶν Τούρκῳ ὑπουργῷ, ἀναδέχομαι πᾶσαν τὴν εὐθύνην τῶν βασιλικῶν τούτων λόγων καὶ τολμῶ νὰ εἴπω, κύριε, ὅτι οὗτοι ἀποτελοῦσι τὴν ἀπαθῆ καὶ ἀξιοπρεπῆ ἔκφρασιν τῶν αἰσθημάτων πάντων τῶν Ἑλλήνων».

Ὁ ἐν Κωνσταντινουπόλει Γάλλος πρεσβευτὴς σπουδαῖα ἐποιήσατο διαβήματα πρὸς ταχεῖαν καὶ ἄμεσον λύσιν τοῦ ἐπεισοδίου· ἡ τουρκικὴ ὅμως κυβέρνησις καίπερ ὑπὸ φιλογαλλικῶν αἰσθημάτων ἐμφορουμένη· διότι μέγας βεζύρης ἦτο εἰσέτι ὁ Ρεσὶδ-Πασᾶς φίλος τῆς γαλλικῆς πολιτικῆς, ἐν τούτοις ὑπὸ τῆς Ἀγγλίας διερεθιζομένη ἀπέστειλεν εἰς Πειραιᾶ αὐτοκρατορικὸν ἀτμόπλοιον ἵνα φέρῃ τῆ Ἑλληνικῇ Κυβερνήσει τελεσίγραφον καὶ παραλάβῃ τὸν Μουσοῦρον, ἐν ᾗ ἂν περιπτώσει ἤθελον ἀποκρουσθῆ αἱ προτάσεις τῆς Πύλης.

Ἐν τῷ τελεσιγράφῳ τούτῳ ὁ ἐπὶ τῶν Ἐξωτερικῶν τοῦρκος ὑπουργὸς Ἀαλῆς ἰσχυρίζετο, ὅτι «ἡ παρὰ τῇ Α. Μ. τῷ Βασιλεῖ τῆς Ἑλλάδος λειτουργία τοῦ κ. Καρατάσσου δὲν ἴσχυε νὰ προκαλέσῃ τὴν ἐκ μέρους τοῦ κ Μουσούρου παραβίασιν ρητῶν διαταγῶν τῆς αὐτοκρατορικῆς κυβερνήσεως» καὶ ἐζήτει ἵνα ἐντὸς τριῶν ἡμερῶν ὁ πρωθυπουργὸς Κωλέττης «ἐκφράσῃ λύπην ἐπὶ τοῖς γεγονόσι καὶ διευθυνθῇ αὐτοπροσώπως εἰς τὴν οἰκίαν τοῦ ἀπεσταλμένου τοῦ Σουλτάνου καὶ ἐκφράσῃ διὰ ζώσης τὴν λύπην ταύτην». Τὸ ἑλληνικὸν ὑπουργεῖον λαβὸν γνῶσιν τοῦ αὐθάδους ἐκείνου τελεσιγράφου ἀπέρριψεν αὐτὸ ἀμέσως, ἐφ’ ᾧ καὶ ὁ πρεσβευτὴς Μουσοῦρος, ἐν συνο-