Σὰν τἄκουσαν ἡ Δέσποινα δακρύζουν ᾑ εἰκόνες,
«Σώπασε, κυρὰ Δέσποινα, μὴ κλαίῃς μὴ δακρύζῃς
Πάλε μὲ χρόνους μὲ καιροὺς πάλε δικάσας εἶναι[1]
εἶχον ὡς σύμβολον, ἀλλ’ ὅμως οὐδέν, καίπερ πολλοὶ ἐλπίζοντες ἀπὸ τῆς εὐνοϊκῶς διακειμένης τῇ Κυβερνήσει Κωλέττῃ Γαλλίας, ἠδυνήθησαν νὰ κατορθώσωσι καὶ ἀφῆκαν τὸ Κράτος ἐντὸς διοικητικοῦ χάους, ἅμα τῷ θανάτῳ τοῦ Κωλέττη.
Ἐν τῷ μέσῳ λοιπὸν τοιαύτης καταστάσεως τῆς χώρας καὶ τῶν πολιτικῶν πραγμάτων αὐτῆς, κατὰ τὴν μεταβατικὴν ἐκείνην περίοδον τοῦ Ἔθνους, ἡ κυβερνητικὴ μονιμότης, ἣν ὡς ἀρχὴν αὐτοῦ ἔθηκεν ὁ Κωλέττης, ἦτο δυσχερεστάτη, ἐφ’ ᾧ καὶ ταύτην ἐπιδιώκων ἠναγκάσθη νὰ καταφύγῃ εἰς μέσα πολλαχῶς καὶ πολυτρόπως κατακριθέντα. Προέβη εἰς μερικὰς τροποποιήσεις τοῦ ὑπουργείου καὶ ἀνακαινισμούς· οὕτω δέ, τῇ 14ῃ Ἰανουαρίου τοῦ 1846, ἀντὶ τοῦ τέως ὑπουργοῦ τῆς Δικαιοσύνης Ζ. Βάλβη, καθ’ οὗ, ὡς εἴπομεν, κατεξανέστη ὁ ἀντιπολιτευόμενος τύπος, προσέλαβε τὸν Λ. Κρεστενίτην, μετὰ πέντε ἡμέρας, τῇ 19ῃ τοῦ αὐτοῦ ἀποχωρήσαντα, καὶ ὑπουργὸν τῶν Οἰκονομικῶν ἀντὶ τοῦ Α. Μεταξᾶ, κρατήσαντα μόνον τὸ χαρτοφυλάκιον τῶν Ναυτικῶν, τὸν Ν. Πονηρόπουλον (14 Ἰανουαρίου) καὶ βραδύτερον ἄλλους.
Ἀφ’ ἑτέρου δ’ ἡ Ἀγγλία, καίπερ ἐν τῷ μεταξὺ ἐπῆλθεν ὑπουργικὴ ἐν Λονδίνῳ μεταβολή, ἐξηκολούθει τὸν κατὰ τοῦ Κωλέττη καὶ τῆς Γαλλικῆς ἐπιρροῆς δεινὸν ἀγῶνα ἐπὶ ποικίλαις προφάσεσιν.
Οὕτως ἐχόντων τῶν πραγμάτων καὶ τῆς κυβερνήσεως μόλις ἐκ τῶν ἐν τῶν ἐν τῇ Βουλῇ γενομένων μακρῶν συζητήσεων τοῦ περὶ ἐπισκοπῶν τῆς Ἑλλάδος νομοσχεδίου, ἐν ἔτει 1847, ἀνακυψάσης, ἐπῆλθεν αἴφνης καὶ ἀπροόπτως ἐπεισόδιον διακυβεῦσαν τὴν μεταξὺ Ἑλλάδος και τῆς γείτονος χώρας εἰρήνην.
Ἡ Τουρκία, ἥτις, ὡς εἴδομεν, εἰσῆλθεν εἰς διπλωματικὰς σχέ-
- ↑ Παρὰ Ζαμπελίῳ, Ἄσματα Δημοτικὰ τῆς Ἑλλάδος 599,600, C. Fauriel, Chants populaires de la Gréce moderne. Μέρ. Β′ 340. — A. Passow, Carmina popularia Graeciae recentoris σελ. 145 καὶ ἐφεξῆς. — A. Ellissen, Θρῆνος τῆς Κωνσταντινουπόλεως, σελ. 363 καὶ ἐφεξῆς.
