τοῦ ἀγῶνος ἐπιζῶντες τραυματίαι ἐπιδεικνυόμενοι τὰ ἑαυτῶν τραύματα, μετὰ δακρύων ἐπῄτουν, δίκην ἐπαιτῶν, ἄρτον. Συνετρίβετό τις ὅλως τὴν καρδίαν βλέπων τὸ οἰκτρὸν ἐκεῖνο θέαμα. Δυστυχῶς αἱ ἀπαιτήσεις τῶν πληρεξουσίων καὶ τῶν ὀπαδῶν αὐτῶν ἦσαν, ὡς τὸ πολὺ, ἄδικοι καὶ κακοήθεις· διότι ἀπῄτουν ἀπολύσεις καθειργμένων, κακούργων, χάριτας καὶ ἀμνηστίας ὑπὲρ ἀρχιλῃστῶν καὶ τῶν συμμοριτῶν αὐτῶν, ὡς θέλομεν ἰδῇ ἐν τοῖς μετὰ ταῦτα.
Τὸ πρὸ τοῦ Συντάγματος Ὑπουργεῖον, ὡς εἴπομεν, ἀπετελεῖτο ἐκ τῶν Κ. Κανάρη πρωθυπουργοῦ, τοῦ Δ. Μανσόλα, τοῦ Α. Λόντου καὶ τοῦ Ι. Μελᾶ. Μετὰ τὴν λῆξιν ὅμως τῆς ἐθνοσυνελεύσεως ἐπεβάλλετο, φυσικῷ τῷ λόγῳ, ὁ σχηματισμὸς νέου συντάγματικοῦ ὑπουργείου, ὅπερ νὰ ἐκτελέσῃ τὰς πρώτας βουλευτικὰς ἐκλογάς. Ἐφ’ ᾧ καὶ ὁ Ὄθων προσεκάλεσε τοὺς δύο τέως ἀντιδροέδρους τῆς Ἐθνοσυνελεύσεως: τὸν Μαυροκορδάτον καὶ τὸν Κωλέττην, ἵνα ἀπὸ κοινοῦ συνεννοούμενοι σχηματίσωσι τὸ νέον ὑπουργεῖον· ἀλλ’ ὅμως παρὰ τὰς ἐπανειλημμένας αὐτῶν περὶ τούτου συνδιασκέψεις εἰς οὐδὲν κατεληξαν ἀποτέλεσμα· διότι ὁ μὲν Κωλέττης καίπερ παρέχων τῷ Μαυροκορδάτῳ τὴν πρωθυπουργίαν, ἐπεζήτει ὅμως τὴν ἐξ ἴσου διανομὴν τῶν ὑπουργικῶν χαρτοφυλακίων τοῖς ἐκ τοῦ κόμματος αὐτῶν, ὅπερ καὶ ὀρθὸν καὶ δίκαιον ἦτο· ἀλλ’ ὁ Μαυροκορδάτος, ὑπὸ τοιαύτας συνθήκας, ἠρνεῖτο νὰ συνεργασθῇ μετ’ ἀνδρῶν, οὓς ἠγνόει, ἐξ οὗ, ἐπελθούσης διαφωνίας μεταξὺ αὐτῶν, ἀμφότεροι κατέθηκαν τῷ βασιλεῖ τὴν ἣν ἀνέλαβον ἐντολήν.
Τότε προσεκλήθη ὁ Λόντος, ἀλλὰ καὶ οὗτος ἠρνήθη, ὑποδείξας τὸν Μαυροκορδάτον, ὡς τὸν καταλληλότατον πάντων. Ὁ Κωλέττης συνεβούλευσε τότε τὸν Μαυροκορδάτον νὰ σχηματίσῃ μόνος μετὰ τῶν ὀπαδῶν αὐτοῦ ὑπουργεῖον, ὑποσχόμενος ὅτι δὲν θέλει ἀντιπράξει αὐτῷ, ἐπείσθη δ’ εἰς τοῦτο ἰδίᾳ, ἐκ τῶν προτροπῶν τοῦ πρέσβεως τῆς Γαλλίας Πισκατόρυ, ὑποδεικνύοντος, ὅτι οὐδὲν κώλυμα ἤθελε παρεμβάλει αὐτῷ ἡ Γαλλία καὶ τοῦ Κωλέττου ἀποσχόντος.
Οὕτω λοιπὸν τῇ 30 Μαρτίου ἐσχηματίσθη τὸ πρῶτον συνταγματικὸν ὑπουργεῖον συγκροτηθὲν ὑπὸ τοῦ Μαυροκορδάτου ὡς πρωθυπουργοῦ, ὑπουργοῦ τῶν Οἰκονομικῶν καὶ προσωρινῶς τῶν Ναυτι-
