ναιότης ἐπεσφράγισε τὴν ἐκπλήρωσιν τῆς ὁμοφώνως ἐκφρασθείσης ἐθνικῆς ἐπιθυμίας.
«Τὸ Ἑλληνικὸν ἔθνος, Βασιλεῦ, καθ’ ὅλην τὴν διάρκειαν τοῦ ἱεροῦ ὑπὲρ Ἀνεξαρτησίας Ἀγῶνος καθιερῶσαν ἐπανειλημμένως εἰς τὰς πράξεις τῶν συνελεύσεων του τὰς ἐθνωφελεῖς ἀρχὰς καὶ ἐγγυήσεις τοῦ συνταγματικοῦ συστήματος συναισθάνεται εἰλικρινῆ εὐγνωμοσύνην διὰ τοὺς συμφώνως μὲ τὰς ἀρχὰς ταύτας ἀπὸ τῆς καθιδρύσεως τῆς βασιλείας τεθέντες ἐλευθέρους θεσμούς· ἀλλ’ ἡ εὐγνωμοσύνη του κατέστη πολλῷ μεγαλειτέρα ἀφ’ ἧς ἡ Ὑμετέρα Μεγαλειότης ἀσπασθεῖσα τὰς ἐσχάτως ἐκφρασθείσας εὐχάς του ηὐδόκησε νὰ στεφανώσῃ τὰ ἔργα της συνομολογοῦσα τὸ ἀντιπροσωπικὸν πολίτευμα ὡς συνθήκην μεταξὺ τοῦ Ἔθνους καὶ τοῦ Βασιλέως, μέλλουσαν νὰ καθιερώσῃ ἀμετασαλεύτως τῶν Ἑλλήνων τὰ δικαιώματα καὶ τοῦ θρόνου τὰ προνόμια.
«Ναί, Βασιλεῦ, μόνη ἡ συνθήκη αὕτη μόνον τὸ συνταγματικὸν πολίτευμα θέλει δώσει ζωὴν καὶ μονιμότητα εἰς τὰς ἐλευθέρας διατάξεις τῶν ἀπὸ τῆς καθιδρύσεως τῆς βασιλείας κανονισθέντων θεσμῶν, τῶν ὁποίων ἡ ἐνέργεια ἐκινδύνευσε νὰ χαλαρωθῇ ἕνεκα λυπηρῶν περιστάσεων, ὅλως ἀνεξαρτήτων τῆς ἀγαθῆς προαιρέσεως τῆς Ὑμετέρας Μεγαλειότητος, καὶ τῶν εὐχῶν τοῦ Ἔθνους καὶ θέλει ἀνεγείρει ἐπὶ ἀκραδάντων θεμελίων τὸ πολιτικὸν ἡμῶν οἰκοδόμημα. Εἰς μίαν καὶ τὴν αὐτὴν σκέψιν περιλαμβάνοντες οἱ πληρεξούσιοι τὸ ἐνεστὼς καὶ τὸ μέλλον τῆς ἑλληνικῆς κοινωνίας· θέλουσι καταβάλλει ὑπὸ τὴν προστασίαν τοῦ Ὑψίστου πᾶσαν δυνατὴν προσπάθειαν εἰς τὴν ἀνέγερσιν τοῦ οἰκοδομήματος τούτου.
Συμμεριζόμενοι πληρέστατα τὴν ἐπιθυμίαν τῆς Ὑμετέρας Μεγαλειότητος καθὼς καὶ τὰς εὐχάς του ὑπὲρ τῆς στερεώσεως τῆς εὐτυχίας τοῦ Κράτους δὲν θέλουσι φειδωλευθῆ περὶ τὰς δικαίας πρὸς τὸν σκοπὸν τοῦτον παραχωρήσεις, ἀλλ’ ὅλαις δυνάμεσι θέλουσι προσπαθήσει νὰ καταστήσωσι μὲν ἀφ’ ἑνὸς τον θεμελιώδη τοῦ συντάγματος νόμον, ἁρμόζοντα εἰς τὰς ἀληθεῖς ἀνάγκας τοῦ Ἑλληνικοῦ λαοῦ καὶ ἄξιον τῆς προσδοκίας τοῦ πολιτισμένου κόσμου, ν’ ἀναδείξωσι δ’ ἀφ’ ἑτέρου τὴν μοναρχίαν σεβαστὴν καὶ ἰσχυράν, καθιεροῦντες ὑπὲρ τοῦ θρόνου ὅσα δικαιώματα εἶναι ἀναγκαῖα πρὸς
