πέβαλον ἀναφορὰν ἐκζητοῦντες τὴν ἐξαιρετικὴν αὐτῶν πρόσληψιν ὑπὸ τῆς Συνελεύσεως.
Ἡ πόλις αὕτη, εἶπεν εἷς τῶν πληρεξουσίων, πλουσία καὶ πολυάνθρωπος οὖσα πρὸ τῆς ἐπαναστάσεως, ἀπετεφρώθη ἅμα ταύτης ἐκραγείσης, αἱ οἰκίαι παρεδόθησαν εἰς τὸ πῦρ καὶ οἱ ἄνθρωποι εἰς σφαγὴν καὶ αἰχμαλωσίαν. Μολονότι δὲ καὶ ἕτεροι τῶν πληρεξουσίων ὑπεστήριξαν τὴν πρότασιν ταύτην, ἀπερρίφθη ὅμως, τῆς Ἐθνοσυνελεύσεως ἀποφανθείσης, ὅτι δὲν ἠδύνατο νὰ ἐπανέλθῃ ἐπὶ τῶν κατ’ ἀρχὴν ἀποφασισθέντων.
Ἀλλὰ καὶ ὀχλαγωγίας τις ἐγένετο, κατὰ τὴν ἔναρξιν τῶν συζητήσεων περὶ τοῦ Συντάγματος καὶ μικραὶ ἐγένοντο συζητήσεις περὶ τῆς ὀνομασίαις αὐτῆς ταύτης τῆς Ἐθνοσυνελεύσεως. Καί τινες μὲν προέτειναν νὰ κληθῇ «ἡ τῶν Ἑλλήνων συντακτικὴ Συνέλευσις» ἄλλοι δὲ νὰ ὀνομασθῇ «ἡ ἐν Ἀθήναις τῶν Ἑλλήνων Συνέλευσις» καὶ ἄλλοι ἄλλως, ἐπεκράτησεν ὅμως ἡ γνώμη τῶν παρασκευασάντων τὴν Γ′ Σεπτεμβρίου καὶ οὕτως ἀπεκλήθη «ἡ τῆς Γ′ Σεπτεμβρίου ἐν Ἀθήναις Ἐθνικὴ Συνέλευσις». Σφοδροτέρα ὅμως συζήτησις ἐγένετο περὶ τῆς εἰς τὸν βασιλικὸν λόγον ἀπαντήσεως, ἥτις μόλις κατὰ τὴν συνεδρίαν τῆς 8ης Δεκεμβρίου ἐγένετο παραδεκτὴ ὡς ἑξῆς:
- «Βασιλεῦ,
Οἱ πληρεξούσιοι τοῦ ἔθνους, ἀνταπέμψαντες εἰς τὸν Ὕψιστον τὰς ἐγκαρδίους εὐχαριστίας των διὰ τὴν ἐν τῷ μέσῳ αὐτῶν κατὰ 8ην Νοεμβρίου ἐμφάνισιν τῆς Ὑμετέρας Μεγαλειότητος, ἐκπληροῦσι σήμερον εὐάρεστον καθῆκον, ἐκφράζοντες πρὸς αὐτὴν τὰ ζωηρὰ τῆς χαρᾶς καὶ τῆς βαθείας των εὐγνωμοσύνης αἰσθήματα. Ἀποδεχθέντες ὡς ἀρίστους οἰωνοὺς τοῦ μέλλοντος τῆς Ἑλλάδος τοὺς ἐμβριθεῖς λόγους τῆς Ὑμετέρας Μεγαλειότητος, οἱ πληρεξούσιοι ἀναγνωρίζουσι μετ’ ἀμετρήτου ἀγαλλιάσεως, ὅτι οἱ συνδέσαντες ἀπὸ τοῦ 1833 τὸν ἑλληνικὸν λαὸν μετὰ τοῦ βασιλέως του δεσμοὶ ἀπεκατέστησαν ἤδη διὰ παντὸς ἀδιάρρηκτοι, ἀπὸ τῆς εὐτυχοῦς ἐκείνης ἡμέρας, καθ’ ἣν τῆς πατρικῆς του καρδίας ἡ γεν-
