φημιῶν ἐν μέσῳ τῶν ὁποίων διελύθη ἡ πρώτη ἐπίσημος συνεδρία, τοῦ βασιλέως ἀπελθόντος εἰς τὰ ἀνάκτορα ὑπὸ τὴν βροντὴν τῶν τηλεβόλων.
Κατὰ τὰς ἑπομένας ἡμέρας ἡ Ἐθνοσυνέλευσις προέβη εἰς τὴν ἐκλογὴν τῆς συντακτικῆς τῆς πρὸς τὸν βασιλικὸν λόγον ἀπαντήσεως ἐπιτροπῆς καὶ εἰς τὸν καταρτισμὸν τοῦ προεδρείου αὐτῆς. Καὶ πρόεδρος μὲν ἐξελέγη ὁ Πανοῦτσος Νοταρᾶς διὰ ψήφων 216, ἀντιπρόεδροι δὲ ὁ Ἀλέξ. Μαυροκορδάτος διὰ ψήφων 135, ὁ Ἀνδρέας Μεταξᾶς διὰ ψήφων 149, ὁ Ι. Κωλέττης διὰ ψήφων 147 καὶ ὁ Ἀνδρέας Λόντος διὰ ψήφων 143· γραμματεῖς δὲ διὰ σχετικῆς πλειονοψηφίας, ἀνεδείχθησαν ὁ Δρόσος Δρόσου, ὁ Κωνσταντῖνος Κολοκοτρώνης, Β. Ζερβάκος, Κ. Ν. Λεβίδης, Λύσανδρος Βιλαέτης, Χ. Περαιβός, Μαρ. Μαρίνογλους, Ε. Σχινᾶς, Ν. Ι. Σισίνης. Δ. Ν. Βαλέτας, Δ. Γαβρᾶς, Γρηγοράκης καὶ Μ. Γουνελῆς.
Καταρτισθέντος οὕτω τοῦ προεδρείου καὶ ἐπικυρωθέντος τοῦ κανονισμοῦ αὐτῆς, ἡ Ἐθνοσυνέλευσις ἤρξατο μακρῶν συζητήσεων περὶ προσόντων τῶν πληρεξουσίων. Εὐθὺς ὅμως ἀπὸ τῶν πρώτων τούτων συζητήσεων κατεδείχθη, ἐν μεγάλῃ πλειονοψηφίᾳ τῆς Ἐθνοσυνελεύσεως πνεῦμα ἀποκλειστικότητος. Διότι ἐν ᾧ κατὰ τὰς προηγουμένας Ἐθνοσυνελεύσεις, ἐπὶ τῆς Ἐπαναστάσεως, παρίσταντο καὶ οἱ πληρεξούσιοι τοῦ ἔξω Ἑλληνισμοῦ, κατὰ τὴν Ἐθνοσυνέλευσιν ταύτην δὲν ἐπεκράτησε τὸ γενικὸν ἐκεῖνο καὶ πανελλήνιον πνεῦμα, οὕτω δὲ ἀπεκλείσθησαν οἱ ἀντιπρόσωποι τοῦ ὑπὸ τὴν Τουρκίαν ἑλληνισμοῦ, καὶ συμπεριλήφθησαν μόνον ὡς ἀντιπρόσωποι σωματείων τῶν Κρητῶν, τῶν Θετταλῶν, τῶν Μακεδόνων καὶ Ἠπειρωτῶν.
Τὸ αὐτὸ ζήτημα ἐτέθη ὑπὸ συζήτησιν καὶ ἐν ἑτέρᾳ συνεδρίᾳ τῆς Ἐθνοσυνελεύσεως· διότι οἱ πληρεξούσιοι, τῶν Κυδωνιῶν καθυ-
ησμενίζοντο νὰ παραβάλωσι τοὺς νέους πολεμιστὰς Ἕλληνας πρὸς ἀρχαίους, κατὰ τὸ 1835 δὲ ὁ Γέσσιος, ἐπὶ τὸ ὑπερβολικώτερον τὸν μὲν Ὑψηλάντην παρέβαλε πρὸς τὸν Θησέα, τὸν δὲ Βότσαρην πρὸς τὸν Κόδρον, τὸν Κωλέττην πρὸς τὸν Λυκοῦργον, τὸν Μαυροκορδάτον πρὸς τὸν Σόλωνα, τὸν Γ. Δικαῖον πρὸς τὸν Λεωνίδαν, τὸν Κανάρην πρὸς τὸν Θεμιστοκλέα, τὸν Μιαούλην πρὸς τὸν Περικλέα καὶ τὸν Ρήγα Φερραῖον πρὸς τὸν Ὅμηρον.
