βασιλεὺς τῆς Σαρδηνίας 6,000, τὸ Σμιθόνειον Σχολεῖον (Smithonian College) τῆς Ἀμερικῆς, ὁ δόκτωρ Πάρτεϋ, ὁ Οὐάϊντροπ καὶ ἄλλοι.
Βραδύτερον δὲ οἱ καθηγηταὶ τοῦ Πανεπιστημίου Κ. Δομνάνδος, Θ. Μανοῦσος, Θ. Φαρμακίδης, Ν. Κωστῆς, Α. Βενιζέλος ἐδώρησαν τὰ βιβλία αὐτῶν τῇ Πανεπιστημιακῇ βιβλιοθήκῃ, ἥτις τὴν σήμερον, ἀριθμεῖ ὑπὲρ τὰς 182,317 τόμων καὶ 1856 χειρόγραφα, κατὰ τὸν γενόμενον πέρυσι κατάλογον τῶν χειρογράφων ὑπὸ Ι. καὶ Α. Σακκελίωνος. (Ἀθῆναι 1892).
Ἐν τῇ Βιβλιοθήκῃ πρὸ ὀλίγων ἐτῶν ὑπῆρχε καὶ ἡ Νομισματολογικὴ Συλλογή, ἥτις χρονολογεῖται ἀπὸ τοῦ 1829 καὶ διηυθύνετο ὑπὸ τοῦ λογίου Ἀνδρέου Μουστοξύδου. Βραδύτερον δέ, τῷ 1833, ἡ ἀντιβασιλεία κρίνασα ἀξίαν λόγου τὴν συλλογὴν προσεκάλεσεν ἐκ Σουηδίας τὸν νομοσματογνώμονα Γκέδεν. Τούτου θανόντος τῆς συλλογῆς ἐπεμελεῖτο ὁ καθηγητὴς Λ. Βὸς καὶ μετὰ τὴν ἀναχώρησιν τούτου, κατὰ Ἰούνιον τοῦ 1845, ὅτε ἐγένετο καθηγητὴς τοῦ Πανεπιστημίου τῆς Χάλλης, ὁ καθηγητὴς Γ. Γεννάδιος καὶ μετὰ τοῦτον ὁ ἔφορος ἀρχαιοτήτων Κ. Πιττάκης μέχρι τῆς 4ης Αὐγούστου 1853, ὅτε παρεδόθη τῷ ἐφόρῳ τῆς Βιβλιοθήκης Ν. Τυπάλδῳ καὶ τελευταῖον τῷ ἐν Βιέννῃ σπουδάσαντι Ἀχιλλεῖ Ποστολάκκᾳ, ὅστις διετηρήθη μέχρι τῆς κλοπῆς τοῦ Νομισματικοῦ μουσείου, γενομένης τῇ 29—30 Ὀκτωβρίου 1887 ὑπὸ τοῦ Π. Ραφτοπούλου ἀφαιρέσαντος 2,065, ἅπερ εὐτυχῶς κατεσχέθησαν ἐν Παρισίοις καὶ ἐπεστράφησαν εἰς τὸ Μουσεῖον· ἀπὸ τῆς ἐποχῆς δὲ ταύτης ἡ νομισματικὴ συλλογὴ εἰς μίαν τῶν αἰθουσῶν τῆς Σιναίας Ἀκαδημίας μετενεχθεῖσα διευθύνεται ὑπὸ τοῦ καλλίστου ἐπιστήμονος Ἰωάννου Σβορώνου ἐν Βερολίνῳ καὶ ἐν ἄλλαις πόλεσι τῆς Εὐρώπης δι’ ὑποτροφίας τῆς ἑλληνικῆς κυβερνήσεως σπουδάσαντος τὴν νομισματογνωμοσύνην.
Κατὰ τὸ ἔτος 1843 (22 Ὀκτωβρίου) ἡ κυβέρνησις ἵδρυσεν ἐν Ἀθήναις Σχολεῖον τῶν Τεχνῶν, διὰ τοῦ ὁποίου ἐζήτει νὰ ἑμψυχώσῃ τὴν ζωγραφικήν, ἀγαλματοποιΐαν, λιθογραφίαν, χωρομετρίαν, ξυλογραφίαν, χαλκογραφίαν καὶ ἐν γένει πάσας τὰς τέχνας. Ἀλλ’ η ὁριστικὴ ἐγκαθίδρυσις τῆς Σχολῆς ἐγένετο βραδύτερον καὶ
