Ἐμυήθη δὲ ὁμοίως εἰς τὰ τεκταινόμενα, ἐκτὸς τοῦ συνταγματάρχου τοῦ πεζικοῦ Σκαρβέλη, καὶ ὁ ταγματάρχης τοῦ πυροβολικοῦ Σχινᾶς, ὅστις ὅμως οὐδὲν ὑπεσχέθη, αὐστηρότατος ὢν τηρητὴς τῆς στρατιωτικῆς πειθαρχίας. Οὕτω λοιπὸν μόνος ἀρχηγὸς ἔμεινεν ὁ Δημ. Καλλέργης καὶ ἐπ’ αὐτοῦ ἐστηρίζοντο πᾶσαι τῶν συνωμοτῶν αἱ ἐλπίδες.
Τὸ σχέδιον ἦτο νὰ πολιορκηθῶσι τὰ Ἀνάκτορα καὶ ζητηθῇ ἡ ἀνακήρυξις συντάγματος· ἐπειδὴ δὲ γενικῶς ἐφρονεῖτο ὅτι ὁ Ὄθων ἤθελε προτιμήσει νὰ παραιτηθῇ τοῦ Ἑλληνικοῦ θρόνου ἢ νὰ παράσχῃ σύνταγμα, πολλὰ ἤλπιζον οἱ ἐκ τῶν συνωμοτῶν τὴν ἔξωσιν τοῦ βασιλέως ἐπιθυμοῦντες. Ὅ,τι δὲ ἡ κυβέρνησις καὶ ἡ βασιλεία ἐγίνωσκον ὁπωσδήποτε, ὅτι παρασκευάζετο κίνημα τι, τοῦτο εἶναι ἀναμφίβολον, δὲν κατώρθωσαν ὅμως νὰ λάβωσι τὰ δέοντα μέτρα, καίτοι ἐσκέπτοντο περὶ συγκροτήσεως στρατιωτικοῦ δικαστηρίου πρὸς δίκην τῶν ἀνωτέρων ἀξιωματικῶν καὶ πολιτικῶν τῶν τὴν ἀποστασίαν παρασκευαζόντων. Τὰ γεγονότα ὅμως προκατέλαβον καὶ κυβέρνησιν καὶ βασιλείαν.
Τὴν ἑσπέραν τῆς 2 πρὸς τὴν 3 Σεπτεμβρίου ὁ Καλλέργης μετὰ προγενεστέραν συνεννόησιν αὐτοῦ πρὸς τὸν Μακρυγιάννην καὶ τὸν Σκαρβέλην μετέβη εἰς τὸ θέατρον ἵνα ἀποπλανήσῃ οὕτω τὴν κατασκοπεύουσαν τὰ διαβήματα αὐτοῦ ἐξουσίαν ἐξελθὼν τοῦ θεάτρου μετέβη εἰς τὸν οἶκον τοῦ Μακρυγιάννη ὅπου ἐπρόκειτο νὰ συναχθῶσιν ἄτακτοι στρατιῶται καὶ πολῖται, ἀντ’ αὐτῶν ὅμως εὗρε τὸν Μακρυγιάννην ἐφησυχάζοντα καὶ μόλις ἀρχομένην τὴν συνάθροισιν ὀλιγίστων τινῶν. Ἐκεῖθεν διηυθύνθη εἰς τὸν στρατῶνα τοῦ πεζικοῦ ὅπου τὸ ὑπὸ τὸν Σκαρβέλην τάγμα ἦτο ἕτοιμον, ἀναμένον τὸ σύνθημα.
Ἡ πόλις ἅπασα ἦτο ἤρεμος, ἐφαίνετο κοιμωμένη καὶ μόνον πυκναὶ περιπολίαι χωροφυλάκων διήρχοντο τὰς ἐρήμους ὁδούς. Ὁ Καλλέργης ἰδὼν τὴν ἐπικρατοῦσαν ἡσυχίαν ἐθεώρησε φρόνιμον νὰ ἐπισπεύσῃ τὸ κίνημα, τοσοῦτον μᾶλλον καθ’ ὅσον ἔμαθεν ὅτι ἡ χωροφυλακὴ παρατηρήσασα τὴν εἰς τὸν οἶκον τοῦ Μακρυγιάννη μετάβασιν ὑπόπτων τινῶν προσώπων περιεκύκλωσεν ἀμέσως αὐτόν· τρέχει λοιπὸν εἰς τὸν στρατῶνα, οὗ τὴν θύραν ἐφύλαττον πιστοὶ
