Σελίδα:Ιστορία του Όθωνος Βασιλέως της Ελλάδος (1832-1862).pdf/20

Από Βικιθήκη
Η σελίδα αυτή έχει ελεγχθεί για πιθανά λάθη.
20
ΙΣΤΟΡΙΑ

ρήνην, ἐὰν ἀνίδρυον Κράτος περιλαμβάνον τοὐλάχιστον καὶ τὴν Ἥπειρον μετὰ τῆς Θεσσαλίας καὶ τῶν νήσων Κρήτης καὶ Σάμου καὶ παρεῖχον αὐτῷ τὰ μέσα τῆς εὐημερίας καὶ τῆς ἀπροσκόπτου προόδου.

Τούτων γενομένων τῇ 14ῃ Ἰουλίου 1832, ὑπὸ τὴν προεδρείαν τοῦ Πανούτσου Νοταρᾶ συνελθοῦσα ἡ ἐν Προνοίᾳ Ἐθνικὴ Συνέλευσις ἐψήφισε τάδε: νὰ κηρυχθῇ γενικὴ ἀμνηστεία χάριν τῆς εἰρηνοποιήσεως τῶν διαφόρων κομμάτων· ἐκφρασθῇ εὐγνωμοσύνη πρός τε τὰς τρεῖς προστάτιδας δυνάμεις καὶ τὸν βασιλέα Λουδοβῖκον ἐπὶ τῇ ἀποδοχῇ τοῦ ἑλληνικοῦ στέμματος διὰ τὸν υἱὸν αὐτοῦ Ὄθωνα· ἀναθεωρηθῶσιν οἱ συνταγματικοὶ νόμοι· συνταχθῇ νέον σύνταγμα πρὸς ἀσφάλειαν τοῦ τε λαοῦ καὶ τοῦ θρόνου· διανεμηθῇ ἡ ἐθνικὴ γῆ· ἀμειφθῶσιν οἱ ἀγωνισταὶ καὶ οἱ ἀπόγονοι τῶν φονευθέντων ὑπὲρ τῆς πατρίδος· συγκροτηθῇ πρόσκαιρος κυβέρνησις μέχρι τῆς καθόδου τοῦ βασιλέως κτλ. Ἐκ τούτων ἐψηφίσθη (19 Ἰουλίου) τὸ ά) ψήφισμα περὶ γενικῆς ἀμνηστείας, ἐν ᾧ: παρεδίδοντο εἰς παντελῆ λήθην τὰ ἀπ’ ἀρχῆς τοῦ ἐθνικοῦ ἀγῶνος ἐγκλήματα, τὰ πηγάσαντα ἐκ πολιτικῶν δοξασιῶν καὶ αἱ ἀπὸ ἔργων πολέμου εἰς τοὺς ἰδιώτας προκύψασαι ὑλικαὶ καὶ ἀποδεδειγμέναι ζημίαι ἤθελον ἀποδοθῆ ὑπὸ τοῦ δημοσίου. Ἀλλὰ πρὶν ἢ προβῇ περαιτέρω ἡ συνέλευσις, οἱ τρεῖς τῶν δυνάμεων ἀντιπρέσβεις διεμαρτυρήθησαν ἀμέσως ἀντιπροτείναντες ά) ὅτι ἡ πρόσκαιρος κυβέρνησις ἔδει νὰ μείνῃ ἡ αὐτὴ μέχρι τῆς καθόδου τοῦ βασιλέως καὶ ἱδρύσεως τῆς ἀντιβασιλείας· β′) ὅτι ἀπηγορεύετο ἡ πώλησις τῶν ἐθνικῶν γαιῶν μέχρι τῆς ἐλεύσεως τοῦ βασιλέως γ′) ὅτι ἄνευ τοῦ βασιλέως οὐδὲν σύνταγμα ἠδύνατο νὰ ψηφισθῇ· Ἡ συνέλευσις ἀπέστειλε δριμεῖαν ἀπάντησιν πρὸς τοὺς ἀντιπρέσβεις ἀναιροῦσαν τὰς ἀξιώσεις αὐτῶν ταύτας ὡς παρανόμους· ἀλλ’ ὁ Σ. Τρικούπης δὲν ἐπέδωκεν αὐτὴν παρὰ τὴν θέλησιν τῆς συνελεύσεως. Ἐὰν τὸ σύνταγμα ἐψηφίζετο τότε, ἴσως δὲν θὰ ἐγίνοντο αἱ πολιτικαὶ ἐκεῖναι κομματικαὶ ἔριδες αἰ πολλαχῶς παραβλάψασαι τὰς σχέσεις τοῦ βασιλέως Ὄθωνος πρὸς τὸ ἔθνος καὶ ἐπενεγκοῦσαι τῷ 1843 τὴν στάσιν, ἐξ ἧς ὁ Ὄθων ἠναγκάσθη ἄκων καὶ μὴ βουλόμενος νὰ ἐπικυρώσῃ σύνταγμα, ὅπερ τελέως ἀπεστρέφετε» λέγει ὁ κ. Κρέμος. Εἶτα δὲ τῇ 26 Ἰουλίου 1832 ἐψηφίσθη τὸ β′) ὑπὸ τῆς συνελεύσεως ψήφισμα, δι’ οὗ ἐγένετο ἡ ἐπικύρωσις τῆς ἐκλογῆς τοῦ Ὄθωνος ὡς