τοῦ σχεδιαζομένου ἐγχειρήματος καὶ τοιουτοτρόπως ἤγαγεν εἰς πέρας ἔργον, ὅπερ ἤρξατο ἐκ μικρῶν καί, τοῦ χρόνου προϊόντος, ἀνεδείχθη ἰσχυρότατον καὶ πλουσιώτατον Τραπεζικὸν καθίδρυμα.
Κατὰ τὸν περὶ συστάσεως τῆς Ἐθνικῆς Τραπέζης νόμον τὰ κεφάλαια αὐτῆς ὡρίζοντο προσωρινῶς εἰς 5,000,000 δυνάμεθα νὰ ἐπαυξηθῶσιν, ἐὰν αἱ ἀνάγκαι τοῦ τόπου, ἤθελον ἀπαιτήσει τοῦτο, λαμβανομένης, πρὸς τοῦτο, τῆς συγαταθέσεως τῆς Κυβερνήσεως. Ἔκτοτε δέ, ἐντὸς πενταετίας, τὰ κεφάλαια ταῦτα ἐδεκαπλασιάσθησαν ἕνεκα τῆς ἐμπορικότητος τοῦ τόπου, ὃν παντοιοτρόπως εὐηργέτησεν.
Ἰδιαίτατα ὅμως ἐπωφελῶς ἐπέδρασεν ἐπὶ τῆς ἐμπορικῆς ἀναβιώσεως, διότι μέχρι τῆς συστάσεως αὐτῆς, μόνον ἐπὶ 24 καὶ 50 % ἠδύνατό τις νὰ δανεισθῇ ἐν ταῖς ἀγοραῖς τῆς Ἑλλάδος καὶ τοῦτο ἐπὶ ἀσφαλεστάτῃ ὑποθήκη! ἡ Ἐθνικὴ Τράπεζα ὅμως ἅμα τῇ ἐνάρξει τῶν ἐργασιῶν αὐτῆς δανείζουσα ἐπὶ ὑποθήκῃ καὶ ἐνεχύρῳ πρὸς ἐτήσιον τόκον 10 % περιέστειλε τὴν ἀχαλίνωτον τοκογλυφίαν καὶ ἔδωκε νέαν ὤθησιν εἰς τὴν δραστηριότητα τῶν κατοίκων, παρέχουσα αὐτοῖς τὰ μέσα τῆς ἐργασίας καὶ τοῦ ἐμπορίου.
Οὕτως ἡ Ἐθνικὴ ἐπικληθεῖσα Τράπεζα αὕτη ἐκ μικρῶν ἀρξαμένη καὶ συνδέσασα ἀναποσπάστως τὸν βίον αὐτῆς μετὰ τῆς ἐθνικῆς κραταιώσεως, ἐπὶ πολὺν μὲν χρόνον ὑπὸ τὴν διεύθυνσιν αὐτοῦ τούτου τοῦ Γεωργίου Σταύρου, οὗτινος καὶ τὴν προτομὴν φέρουσιν, εἰς μνήμην ἀΐδιον, τὰ γραμμάτια αὐτῆς, διατελέσασα, εἶτα δέ, ἐπὶ μακρόν, ὑπὸ τὴν τοῦ Μάρκου Ρενιέρη, προήχθη τὰ μέγιστα δικαίως θεωρουμένη ὡς ἓν τῶν ἀσφαλεστάτων Τραπεζικῶν ἱδρυμάτων ἀνὰ πᾶσαν τὴν Ἀνατολήν, καὶ νῦν ἔτι βαίνει ἐπὶ τὰ κρείττω ὑπὸ τὴν διεύθυνσιν τοῦ Παύλου Καλλιγᾶ, πολλαχῶς καὶ πολυτρόπως πρός τε τὸ Κράτος καὶ τὴν κοινωνίαν ἐπωφελὴς ἐνδεικνυομένη.
Κατὰ τὸ ἔτος τοῦτο (10 Ὀκτωβρίου) καὶ ὁ προσωρινὸς κανονισμὸς τοῦ Πανεπιστημίου ὑπέστη τροποιήσεις τινάς. «Ὁ μὲν μέχρι τοῦδε ὀνομαζόμενος Προπρύτανις θέλει ὀνομάζεσθαι Ἀντιπρύτανις, ἡ Σχολαρχεία Κοσμητεία, οἱ Σχολάρχαι Κοσμήτορες καὶ τὸ Ἀκαδημαϊκὸν Συμβούλιον Ἀκαδημαϊκὴ Σύγκλητος.» Ἔκτοτε ὅμως, καίπερ παρῆλθε πεντηκονταετία ὁλόκληρος, ἑορτασθεῖσα ἐπι-
