μῶν ἐν Ἀθήναις μεγαλείτερος ἀδελφῆς τοῦ Ὄθωνος Μαξιμιλιανὸς ἀνεμίχθη σπουδαίως, συνδιαλεχθεὶς μετὰ τοῦ Μαυροκορδάτου περὶ τῆς πολιτικῆς καταστάσεως τῆς χώρας, ἀλλ’ οὐδὲν κατώρθωσεν.
Ἀλλ’ ἐπειδὴ ὅμως ὡς ἐκ τῶν διασπειρομένων ἀνὰ τὰς Ἀθήνας φημῶν περὶ τῶν μακρῶν τούτων διαπραγματεύσεων, ἐπέκειτο φόβος ταραχῶν, ὁ βασιλεὺς ἐφάνη παραδεχόμενος προτάσεις τινὰς τοῦ Μαυροκορδάτου, καὶ ἐπέμεινεν εἰς τὴν ἄμεσον σύστασιν τοῦ ὑπουργείου, ὅπερ καὶ ἐσχηματίσθη τῇ 24ῃ Ἰουνίου 1841, ὑποχωρήσανσαντος ἐν πολλοῖς φρονίμως τοῦ Μαυροκορδάτου, πρὸς ἀποσόβησιν ἐξεγέρσεώς τινος τοῦ λαοῦ.
Ἐσχηματίσθη δὲ τὸ νέον ὑπουργεῖον ὡς ἑξῆς: Πρωθυπουργὸς καὶ ὑπουργὸς ἐπὶ τῶν Ἐσωτερικῶν ἐγένετο ὁ Μαυροκορδάτος, ἐπὶ τῶν Ἐξωτερικῶν ὁ ἐν Κωνσταντινουπόλει ἐπιτετραμμένος Δ. Χρηστίδης, τῇ ἐπιμόνῳ αἰτήσει τοῦ Γάλλου ἀντιπροσώπου, ἐπὶ τῶν Ἐκκλησιαστικῶν ὁ Σ. Βαλέττας, ἐπὶ τῆς Δικαιοσύνης ὁ Λ. Μελᾶς, ἐπὶ τῶν Ναυτικῶν ὁ Α. Κριεζῆς, ἐπὶ τῶν Οἰκονομικῶν ὁ Τισσαμενὸς καὶ μετὰ ἑβδομαδιαίαν μακρὰν συνδιάσκεψιν, ἤτοι τῇ 2ᾳ Ἰουλίου, ἐπὶ τῶν Στρατιωτικῶν ὁ Α. Μεταξᾶς, παυθέντος τοῦ βαυαροῦ Σμάλτς.
Ὁ βασιλεὺς ὅμως σχηματίσας τὸ ὑπουργεῖον τοῦτο κατ’ ἀνάγκην καὶ φοβούμενος ταραχάς, δὲν ἠννόει παντάπασι νὰ μεταλλάξῃ τὴν προτέραν πολιτικήν. Οὕτω δὲ ὑπὸ τοιούτους ὅρους ἡ συνεργασία μετὰ τοῦ Μαυροκορδάτου ἦτο λίαν προβληματική, καθότι κατήργησε μὲν ὁ βασιλεὺς πρὸς τὸ θεαθῆναι τὸ ἀνακτοβούλιον, ἵνα οὕτω φανῇ ὅτι ἐκτελεῖ τὰς προτάσεις τοῦ Μαυροκορδάτου, διετήρησεν ὅμως αὐτὸ ὑφ’ ἕτερον ὄνομα, ἀποκαλέσας «ἰδιαίτερον γραφεῖον τοῦ Βασιλέως» καὶ ἐν γένει ἐξηκολούθησε τὸ αὐτὸ σύστημα τῆς ἀμέσου ἐπεμβάσεως καὶ ἀναμίξεως ἐν πάσῃ τοῦ πρωθυπουργοῦ πράξει, ἐξ οὗ μετὰ ἑνὸς καὶ ἡμίσεως μηνὸς πρωθυπουργίας ἤτοι τῇ 10ῃ Αὐγούστου παρῃτήθη ὁριστικῶς τῆς πρωθυπουργίας ὁ Μαυροκορδάτος, τῆς παραιτήσεως αὐτοῦ γενεμένης δεκτῆς, ἕνεκα λόγων ὑγείας! ὡς ἀναφέρει ὁ ἴδιος ἔν τινι πρὸς τὸν Α. Κριεζὴν ἐπιστολῇ.[1]
- ↑ Ἰδὲ Ν. Δραγούμη Ἱστορικαὶ Ἀναμνήσεις τόμ. Β′ σελ. 51 – 52.
