ἀνταλλαγὴν τῶν ἐπικυρώσεων τῆς παρούσης συνθήκης, τὰς περιστάσεις καὶ τὸν τρόπον καθ’ ἃ πρέπει νὰ γίνωνται δεκταὶ καὶ ἐκτελεσταὶ αἱ περὶ ἀποδόσεως αἰτήσεις.
«Ἄρθρ. 29. Ἡ παροῦσα συνθήκη ἐμπορίου καὶ ναυτιλίας θέλει ἰσχύει διὰ δέκα ἔτη ἀπὸ τῆς ἡμέρας τῆς ἀνταλλαγῆς τῶν ἐπικυρώσεων, καὶ πλέον τῆς προθεσμίας ταύτης ἐπὶ 12 εἰσέτι μῆνας, ἀφοῦ ἓν ἐκ τῶν ὑψηλῶν συνθηκολογούντων μερῶν ἀναγγείλῃ εἰς τὸ ἄλλο τὸν σκοπόν του τοῦ νὰ παύσωσι τὰ ἀποτελέσματα αὐτῆς».
Τοιαύτη τις ἦτο ἡ συναφθεῖσα Συνθήκη, ἥτις ὅμως δὲν ἐπεκυρώθη, ὡς ἀσύμφορος θεωρηθεῖσα, λίαν ἀδίκως παρὰ τῆς Κυβερνήσεως, ἧς καὶ ὁ συνάψας αὐτὴν ἀπετέλει μέλος.
Ὅτε δὲ ἐπανακάμψαντος τοῦ Ζωγράφου τῇ 1 Μαρτίου 1840, εἰς Ἀθήνας, ἐγνώσθη τὸ περιεχόμενον τῆς Συνθήκης ταύτης, αἱ ἐφημερίδες καὶ ἰδίως αἱ τῆς ἀγγλικῆς μερίδος λυσσωδῶς ἐπέπεσον κατ’ αὐτοῦ, ἐν δὲ ταῖς ἀγυιαῖς τῶν Ἀθηνῶν ὁ Ζωγράφος ἐκαλεῖτο προδότης τῆς Πατρίδος ὡς δι’ αὐτῆς ἀτιμάσας τὴν Ἑλλάδα καὶ παραβλάψας τὰ Ἑλληνικὰ συμφέροντα.
Οὕτω λοιπὸν τὰ ζητήματα τῶν περὶ ἀποζημιώσεως τῶν Τουρκικῶν κτημάτων τῶν ἐν Ἑλλάδι, μετὰ τὴν ἔξωσιν τῶν Τούρκων ἀπομεινάντων καὶ το περὶ τῶν ὑπὸ τῶν τελευταίων τούτων καταπιέσεων τῶν Ἑλλήνων ἐν Τουρκίᾳ ὑπηκόων ἔμειναν ἐκκρεμῆ. Ὅτε δὲ πάλιν ἡ Τουρκία ὑπέβαλε προτάσεις, καθ’ ἃς ἠδύνατο νὰ συνομολογηθῇ ναυτικὴ καὶ ἐμπορικὴ συνθήκη ὁμοία πρὸς τὰς τῶν ἄλλων Κρατῶν καὶ λυθῇ οὕτω καὶ τὸ περὶ Ἑλλήνων ὑπηκόων ἐν Τουρκίᾳ ζήτημα, ἡ Ἑλλὰς ἀπέρριψε ταύτας ὡς ἀσυμφόρους.[1]
- ↑ Ὁ πρῶτος ἐν Κωνσταντινουπόλει διορισθεὶς πρέσβυς Κ. Ζωγράφος, κατὰ Ἀπρίλιον τοῦ 1833, δὲν ἐγίνετο δεκτός, ὡς τὸ ἄλλο διπλωματικὸν σῶμα παρὰ τῷ Σουλτάνῳ Μαχμούτ, ὅστις ἐμίσει τοὺς Ἕλληνας ὡς παρασκευάσαντας αὐτῷ τὴν κακοδαιμονίαν τοῦ Κράτους αὐτοῦ διὰ τῆς μακρᾶς Ἐπαναστάσεως τοῦ 1821. Μόνον δὲ προσεκλήθη εἰς τοὺς γάμους τῆς θυγατρὸς ἡγεμονίδος Σαλιὲ μετ’ ἐκτάκτου μεγαλοπρεπείας τελεσθέντας ἐν Κωνσταντινουπόλει. Τὴν ἄρνησιν τοῦ Σουλτάνου νὰ δεχθῇ τὸν Ἕλληνα πρεσβευτὴν ἐπερρώνυε καὶ ἡ μὴ πρὸς αὐτὸν ἀπότισις τοῦ ἐκ τῆς προσαρτήσεως τῆς Φθιώτιδος καὶ
