Σελίδα:Ιστορία του Όθωνος Βασιλέως της Ελλάδος (1832-1862).pdf/160

Από Βικιθήκη
Η σελίδα αυτή έχει ελεγχθεί για πιθανά λάθη.
160
ΙΣΤΟΡΙΑ

Ναυτικῶν ὑπουργόν Ἀντ. Κριεζῆν καὶ συνέστησε στρατοδικεῖον ὑπὸ τὸν Γεώργ. Καρατζᾶν, τῇ 15ῃ Ἀπριλίου, καὶ οἱ μὲν πρωταίτιοι τῶν λυπηρῶν τούτων σκηνῶν, προλαβόντες, ἀνεχώρησαν εἰς Σμύρνην καὶ Κωνσταντινούπολιν, οἱ δὲ κατὰ δεύτερον συμμετασχόντες λόγον ἐδικάσθησαν μὲν ἀλλ’ ἠμνηστεύθησαν, ἐξαιρεθέντων μόνον 47 καὶ τῆς Σκουμπάφενας, ὡς συνήθως, διὰ διατάγματος, τῇ 20 Μαΐου 1838, ἀπελθόντος τοῦ διοικητοῦ καὶ ἀποκατασταθείσης τῆς τάξεως. Αἰ ἀμνηστεῖαι αὗται τῆς Κυβερνήσεως καὶ αἱ βασιλικαὶ χάριτες ἀντὶ νὰ ὠφελήσωσιν ἔβλαψαν· διότι ἀπέβαλον πᾶσαν σπουδαιότητα. Ἐφ’ ᾧ καὶ κατ’ Αὔγουστον τοῦ αὐτοῦ ἔτους ἐφάνησαν ἐν Μεσσηνίᾳ ἀποστατικὰ κινήματα, ἅπερ ὅμως ταχέως ὑπὸ τοῦ διοικητοῦ Ἰωάννου Σούτσου κατεστάλησαν καὶ ἡ ἐμφάνισις ἐν ταῖς μεθορίοις ἐπαρχίαις λῃστῶν καθ’ ὧν ἡ κυβέρνησις τῇ 31 Δεκεμβρίου 1839 ἐξέδωκε καὶ αὐστηρότερον νόμον, συμπληρωματικὸν τοῦ τῆς 10ης Νοεμβρίου 1836.

Κατὰ τὸ 1839, ἐν κρισίμῳ στιγμῇ περιπλοκῶν, ἐν τοῖς ἀνατολικοῖς πράγμασιν, ἐξ ὧν, τοῦ Σουλτὰν Μαχμοὺτ ἀποθανόντος, τοῦ ἀνηλίκου Μεδζὶτ ἀναβάντος τὸν θρόνον, τῆς δὲ Τουρκίας ἀπομεινάσης ἄνευ στόλου καὶ στρατοῦ, ἡττηθέντων ὑπὸ τῶν Αἰγυπτίων, καὶ Σουλτάνου ἀνισχύρου, ἠδυνάμεθα νὰ ἐπωφεληθῶμεν ἐδαφικῶς καὶ μετὰ ἐθνικῶς, διηγέρθησαν ὡσεὶ μὴ ἤρκουν αἱ ἄλλαι περιπέτειαι τοῦ ἔθνους καὶ αἱ ἕωλοι μεσαιωνικαὶ θρησκευτικαὶ συζητήσεις, ἐξ ἐκείνων, αἵτινες κατέστρεψαν τὴν αὐτοκρατορίαν ἡμῶν.

Ἀνεκαλύφθη τελευτῶντος τοῦ 1839 Φιλορθόδοξός τις ἑταιρία ἀποτελουμένη ὑπὸ τοῦ κόμματος τοῦ μεγάλου θεολόγου Οἰκονόμου, τοῦ ἐξ Οἰκονόμων, ἐκδίδοντος ἀπὸ τοῦ 1835 τὴν Εὐαγγελικὴν Σάλπιγγα δι’ ἧς ἐπολέμει τὸν ἀντίπαλον αὐτοῦ Φαρμακίδην, πρὸς ἣν οἱ ἀντιπολιτευόμενοι καὶ ἰδίᾳ οἱ ἀγγλόφρονες, ἀπέδωκαν, ἀδίκως ὅλως, πολιτικὴν σημασίαν καὶ συνωμοτικὸν χαρακτῆρα προπασθοῦντες νὰ ἐνοχοποιήσωσιν οὕτω τοὺς τὴν κυβένησιν ἀποτελοῦντας ρωσόφρονας. Ἐν ᾧ λοιπὸν ἡ γείτων Τουρκίᾳ ἐν τοιαύτῃ εὑρίσκετο καταστάσει, τὴν Ἑλλάδα κατετάραττον αἱ θρησκευτικαὶ συζητήσεις, αἵτινες ἦσαν προϊὸν ἄμεσον τῆς προώρου καὶ ἀσκόπου ἀνακηρύξεως τῆς ἀπὸ τῶν Πατριαρχείων ἀνεξαρτησίας τῆς Ἐκκλη-