Πάντα λοιπὸν ταῦτα παρεῖχον ἀναμφιβόλως σπουδαίαν ὕλην τοῖς [φ]ύλλοις τῆς ἀντιπολιτεύσεως, ἅτινα καλῶς καὶ μετὰ τέχνης οὐ τῆς τυχούσης γραφόμενα σπουδαίως ἐπέδρων ἐπὶ τῆς δημοσίας γνώμης· Οὕτω κατὰ Ἰούνιον, ἡ Ἐλπὶς ὑπὸ τοῦ ἐντριβεστάτου δημοσιογράφου Λεβίδου συντασσομένη ἐδημοσίευσε σφοδρότατον ἄρθρον καθαπτόμενον καὶ αὐτοῦ τοῦ βασιλέως Λουδοβίκου τῆς Βαυαρίας ὡς παρεμβαίνοντος εἰς τὰ βασιλικὰ τοῦ υἱοῦ καθήκοντα, ὁ δὲ συντάκτης αὐτῆς ἐν αὐτῷ τῷ περιφήμῳ τότε καφενείῳ τῆς Ὡραίας Ἑλλάδος προσβληθεὶς τῇ 16ῃ Νοεμβρίου ὑπό τινων βαυαρῶν ἀξιωματικῶν, ὧν προΐστατο ὁ ταγματάρχης Φέδερ συνελήφθη ἐδικάσθη καὶ ἐφυλακίσθη· ἡ «Ἀθηνᾶ» καὶ ἡ «Πρόοδος» ὁμοίως κατεδιώκοντο· καὶ ἐν γένει ἡ ἀντιπολίτευσις εἶχε κορυφωθῆ οὕτως ὥστε ὁ Ρούδαρτ ἠναγκάσθη νὰ ἀναφέρῃ πρὸς τὸν βασιλέα τὰ περὶ ἀποχωρήσεως αὐτοῦ ἀπὸ τῆς Κυβερνήσεως.
Ἐξεμάνησαν δὲ ἰδίᾳ αἰ ἐφημερίδες ἕνεκα τοῦ δημοσιευθέντος τῇ 23 Νοεμβρίου 1837 νόμου περὶ ἐξυβρίσεως ἐν γένει καὶ περὶ τύπου, νόμου τροποποιήσαντος τὰς διατάξεις τοῦ ἀρχαιοτέρου περὶ τύπου νόμου τῆς 18ης Δεκεμβρίου 1833.
Διὰ τοῦ νέου τούτου νόμου ἐπεβάλλοντο ποιναὶ αὐστηρότεραι τοῖς παραβάταις τῶν διατάξεων αὐτοῦ καὶ ἐζητοῦντο σπουδαῖα προσόντα παρὰ τῶν ὑπευθύνων συντακτῶν, οἵτινες ὤφειλον νὰ ἔχωσιν ἡλικίαν ἀνωτέραν τῶν 25 ἐτῶν, ἀκίνητον περιουσίαν πεντακισχιλίων δραχμῶν τοὐλάχιστον, ἐλευθέραν πάσης ὑποχρεώσεως καὶ νὰ δύνανται ν’ ἀποδείξωσιν, ὅτι ἐδιδάχθησαν τοὐλάχιστον τὴν ἀρχαίαν ἑλληνικὴν γλῶσσαν, μετὰ πέντε δ’ ἔτη ἀπὸ τῆς ἐκδόσεως τοῦ παρόντος νόμου, ὅτι συνεπλήρωσαν τὰς σπουδὰς αὐτῶν ἔν τινι Πανεπιστημίῳ ἐντὸς ἢ ἐκτὸς τοῦ Κράτους».
Διὰ τοῦ νόμου τῆς 23 Νοεμβρίου ἐζήτει κυρίως ἡ Κυβέρνησις διὰ τῶν προσόντων, ἅπερ ἀνωτέρω εἴπομεν, νὰ καταστήσῃ δύσκολον τὴν εὕρεσιν ὑπευθύνων συντακτῶν καὶ ἑπομένως τὴν περιστολὴν τῆς μεγάλης τοῦ τύπου ἀκολασίας. φαίνεται δὲ μᾶλλον, ὅτι ὑπηγορεύθη ὑπὸ τοῦ Λουδοβίκου, ὅστις ὑπονοῶν τὸ ἄρθρον ἐκεῖνο τῆς «Ἐλπίδος» τῆς 2ας Ἰανουαρίου, ἔγραψε τῷ Ὤθωνι τῇ 3ῃ Ὀκτωβρίου: «Περιττὸν κρίνω νὰ σοὶ εἴπω, ὅτι ὁ πατὴρ δὲν δύναται
