θήκοντα καὶ οὕτω θέλουν προσπαθήσει ν’ ἀναφανοῦν ἄξιοι καὶ τῶν ἀγώνων τῶν πατέρων καὶ τῶν προσπαθειῶν, τὰς ὁποίας οἱ σύγχρονοί των ὑπὲρ αὐτῶν καταβάλλουν.»
Μετὰ δύο περίπου ἔτη ᾠκοδομήθη ἡ μία τοῦ Πανεπιστημίου πλευρὰ καὶ περὶ τὰ τέλη τοῦ Νοεμβρίου τοῦ 1841 μετεκομίσθη τὸ Πανεπιστήμιον ἐκ τῆς οἰκίας Κλεάνθους εἰς τὴν νέαν οἰκοδομήν, ἐλλιπεστάτην ἔτι καὶ συμπληρωθεῖσαν μετὰ χρόνον· μόλις δὲ κατὰ Δεκέμβριον τοῦ 1843 συνετελέσθη ἡ ἐμπροσθία πλευρά.
Καίτοι δὲ ὡς ὁλικαὶ δαπάναι ἀνεγράφησαν 176,000 δραχμῶν, ἐν τούτοις, μέχρι τοῦ 1843, εἶχον δαπανηθῆ 356,000 καὶ ὅμως ἡ οἰκοδομὴ οὐδόλως ἦτο συμπεπληρωμένη καθ’ ὁλοκληρίαν. Ἐδαπανήθησαν δὲ ἐν συνόλῳ 750,921 δραχμῶν διὰ σύμπασαν τὴν οἰκοδομήν ἐσωτερικὸν διάκοσμον.[1] Ἐσχάτως δὲ ὁ ἐν Βιέννῃ ὁμογενὴς γερουσιαστὴς κ. Νικόλαος Δούμπας κατηνάλωσεν ὑπὲρ τὰς 50,000 φλωρινίων πρὸς γραφὴν τῆς ἐξαισίας ζωοφόρου.
Μεταξὺ δὲ τῶν παρ’ ὁμογενῶν καὶ ξένων γενομένων δωρεῶν, πρέπει ἰδιαιτέρως νὰ ἀναγραφῇ ἡ ἐξ 25,000 δραχμῶν γενναία δωρεὰ τοῦ ἀδελφοῦ σερβικοῦ λαοῦ, τοῦ πρῴην ἡγεμόνος τῆς Σερβίας Μιλὸς Ὀβρένοβιτς, καὶ ἡ τοῦ βασιλέως Ὄθωνος δόντος 40,000 δραχμῶν.
Ἐνταῦθα δὲ τοῦ λόγου γενόμενοι δὲν θεωροῦμεν ἄσκοπον νὰ ἀναφέρωμεν καὶ τὸ λόγιον ἐκεῖνο τοῦ γενναίου τῆς Πελοποννήσου ἀγωνιστοῦ, τοῦ Θεοδώρου Κολοκοτρώνη εἰπόντος διὰ τὸν μέγαν τότε γινόμενον περὶ Πανεπιστημίου θόρυβον: «ὅτι τὸ σπῆτι τοῦτο θὰ φάγῃ ἐκεῖνο τὸ σπῆτι», δεικνύων τὸ Πανεπιστήμιον καὶ τὰ οἰκοδομούμενα ἀπὸ τῆς ἐλεύσεως τοῦ Λουδοβίκου, ἀνάκτορα.
Ἐν ᾧ ὅμως ὁ Ἑλληνισμὸς ἔχαιρε χαρὰν μεγάλην ἐπὶ τῇ συστάσει τοῦ Πανεπιστημίου καὶ συνέχαιρε τῷ τε νεαρῷ βασιλεῖ Ὄ-
- ↑ Τὸ Πανεπιστημιακὸν κτίριον κατὰ καιροὺς ἐπεσκευάζετο καὶ ἀνεκαινίζετο καὶ ὁριστικῶς πλέον ἀπεπερατώθη τῷ 1865, ὅτε καὶ βιβλίον ἐξεδόθη ὑπὸ τὸν τίτλον: «Ἡ μετὰ τὴν ἀποπεράτωσιν καὶ ἀνακαίνισιν τοῦ Ἐθνικοῦ Πανεπιστημίου καλλιτεχνικὴ ὀνομασθεῖσα ἐξέτασις τοῦ ἀρχιτέκτονος Λ. Καυταντζόγλου, ἐν Ἀθήναις 1865.
