νουαρίου 1839 συνεκάλεσε συνέλευσιν τῶν διαπρεπεστέρων ἀνδρῶν καὶ κατήρτισεν ἐπιτροπὴν «ἐπὶ τῶν Συνδρομῶν πρὸς ἀνέγερσιν τοῦ Ἑλληνικοῦ Πανεπιστημίου» καλουμένην καὶ συγκειμένην ἐξ ἐννέα μελῶν: τοῦ κ. Κουντουριώτη, Γ. Γενναδίου, Ἀνδρέου Ζαήμη, Θεοδώρου Κολοκοτρώνη, Α. Βράνδη, Γ. Βέλλη, Θ. Ράλλη, Ν. Βάμβα, Κ. Σχινᾶ καὶ τοῦ γραμματέως Γ. Δοκοῦ, ἥτις, τῇ 25ῃ Φεβρουαρίου 1839, ἐξέδοτο προκήρυξιν πρὸς τοὺς ἁπανταχοῦ Ἕλληνας καὶ φιλέλληνας πρὸς συλλογὴν ἐράνων δι’ οἰκοδομὴν Πανεπιστημίου.
Ἐντὸς δεκαπέντε ἡμερῶν, ἐν Ἀθήναις μόνον, συνήχθησαν 47,780 δραχμαί· αἱ ἑλληνικαὶ κοινότητες Ἰασίου καὶ Γαλαζίου ἀπέστειλαν συνδρομάς· τὸ παράδειγμα αὐτῶν ἐμιμήθησαν ἀμέσως καὶ ἄλλαι, οἱ δ’ ἐν Ἀλεξανδρείᾳ ὁμογενεῖς ἀπέστειλαν 32,000 δραχμῶν, τὸ σχέδιον ἐξεπονήθη ὑπὸ τοῦ Δανοῦ ἀρχιτέκτονος Χρίστς Χάνσεν καὶ ἐνεκρίθη, ὑπολογισθείσης τῆς δαπάνης εἰς 176,000 δραχμῶν καὶ τῇ 2ᾳ Ἰουλίου 1839 ἐτέθη πανηγυρικῶς ὁ θεμέλιος λίθος τῆς οἰκοδομῆς ὑπὸ τοῦ Βασιλέως μετὰ μεγάλης πομπῆς, ὑπὸ τοὺς ἤχους τῆς μουσικῆς καὶ τὴν βροντὴν 21 κανονοβολισμῶν. Ἐτέθη δὲ μάρμαρον, ὡς ἀκρογωνιαῖος λίθος, ἐφ’ οὗ ὑπῆρχον τὰ γράμματα τάδε: «Ἑλληνικὸν Πανεπιστήμιον, ἀνεγερθὲν συνδρομῇ Ἑλλήνων καὶ φιλελλήνων τῷ ζ′ ἔτει τῆς βασιλείας Ὄθωνος τοῦ Α′ τῇ 2ᾳ Ἰουλίου 1839.»
Ὁ Βασιλεὺς ρίψας ἐντὸς τοῦ ἐσκαμμένου τούτου λίθου ἐξ ὅλων τῶν ἀπὸ τῆς Ἑλληνικῆς Ἐπαναστάσεως χαραχθέντων ἑλληνικῶν νομισμάτων καὶ περιπλέον δύο μετάλλια, ὧν τὸ ἓν χρυσοῦν καὶ τὸ ἕτερον ἀργυροῦν, μετ’ ἐπιγραφῆς ἑλληνικῆς καὶ λατινικῆς καὶ τῆς εἰκόνος αὐτοῦ στραφεὶς πρὸς τὸν Πρύτανιν εἶπε τὰ ἐξῆς:
«Θέτω με ὑπέρμετρον χαρὰν τὸν πρῶτον λίθον τοῦ Ἑλληνικοῦ Πανεπιστημίου. Ἡ ἑλληνικὴ νεολαία θέλει διδαχθῇ εἰς τὸ κατάστημα τοῦτο τὰς ἠθικὰς καὶ ἐπιστημονικὰς γνώσεις, αἱ ὁποῖαι μόναι μορφώνουσι τὸ πνεῦμα καὶ τὴν καρδίαν, δύνανται νὰ καταστήσωσι τὸν ἄνθρωπον ἄξιον νὰ ἐκπληρώσῃ τὸν ὑψηλὸν τῆς Θείας Προνοίας προορισμόν του. Δὲν θέλει λησμονήσει αὕτη ὅτι ἀπὸ τὸν κόλπον της θέλουν ληφθῆ οἱ ἄνδρες εἰς τοὺς ὁποίους θέλουν ἀνατεθῆ τὰ βαρύτερα καὶ τὰ ὑψηλότερα τῆς ἑλληνικῆς κοινωνίας κα-
