γερμανικοῦ ἱστορικοῦ[1], αἱ δὲ ἐφημερίδες Ἀθηνᾶ καὶ Σωτὴρ πλὴν τῆς Ἐποχῆς ἀντεπολιτεύοντο σφοδρῶς τὴν κυβέρνησιν τοῦ Ρούδαρτ, ὁ δὲ λαὸς ἐν τῷ μεγάλῳ πρὸς τοὺς Βαυαροὺς μίσει αὐτοῦ συνεπάθει πρὸς τοὺς καταδιωχθέντας πρωτουργοὺς τῶν στάσεων καὶ τῶν λῃστειῶν, θεωρῶν αὐτοὺς ὡς τέκνα ἀναξιοπαθοῦντος ἡρωϊσμοῦ οἷοι ἦσαν ὁ Σκυλοδῆμος, ὁ Καταρραχιᾶς, ὁ Ρουμπανιᾶς, ὁ Καλαμάτας, ὁ Καραμῆτσος καὶ ὁ Δημήτριος καὶ Γεώργιος Τσαπόπουλοι (τὰ Τσαπόπουλα) καὶ ἐξύμνει ἐνθουσιωδῶς αὐτούς.
Πρὸς τούτοις δὲ ἐπεσυνέβη καὶ τὸ ἀτυχὲς ζήτημα περὶ τῆς Τραπέζης. Διότι ὁ Ἄγγλος τραπεζίτης Βράϊτ, περὶ οὗ ἀνωτέρω ὡμιλήσαμεν, μετὰ τὴν ἀποτυχίαν τοῦ Γκλές, ἀπέστειλε τὸν Ἕλληνα Παραμυθιώτην, ὅστις κατὰ πάντα καὶ συνεφώνησε μετὰ τῆς Ἑλληνικῆς Κυβερνήσεως καὶ ἐπανέκαμψεν εἰς Λονδῖνον φέρων τὸν τῇ 25 Ἰανουαρίου 1836 κυρωθέντα νόμον. Ὡς φαίνεται ὅμως αἱ συμφωνίαι τοῦ Παραμυθιώτου δὲν ἤρεσαν τῷ Ἄγγλῳ τραπεζίτῃ· διὸ καὶ ὀλίγους μετὰ τὴν ἄφιξιν ἐκείνου μῆνας, ἐδήλωσε τῷ ἐν Λονδίνῳ πρεσβευτῇ τῆς Ἑλλάδος Τρικούπῃ, ὅτι θὰ ἀνέβαλε τὴν ἵδρυσιν τῆς ἐν Ἀθήναις Τραπέζης, συνεπείᾳ κακῶν πληροφοριῶν, ἃς ἔλαβεν ὁ ὅμιλος τῶν Ἄγγλων κεφαλαιούχων παρὰ τοῦ ἐν Ζακύνθῳ Ἄγγλου ἐμπόρου Βάρφ περὶ τῆς ἐν γένει καταστάσεως τῶν ἐν Ἑλλάδι πραγ-
- ↑ Κατὰ τῶν θεωριῶν τοῦ Φαλλμεράϋερ ἔγραψαν ἐκ τῶν ἡμετέρων μὲν ὁ Κ. Παπαρρηγόπουλος, περὶ τῆς ἐποικήσεως σλαυϊκῶν τινων φύλων εἰς Πελοπόννησον, Ἀθῆναι 1843.
Ὁ Λευκίας (Α. Γεωργιάδης), ἀνατροπὴ τῶν δοξασάντων κτλ. ὅτι οὐδεὶς τῶν νῦν τὴν Ἑλλάδα οἰκούντων ἀπόγονος τῶν ἀρχαίων Ἑλλήνων ἐστὶν (ἑλληνιστὶ καὶ λατινιστί). Ἀθῆναι 1843.
Ἐκ δὲ τῶν ξένων ὁ Γερμανὸς Bar. Abstammung der Griechen und die Jrrthümer und Täuschungen des Drs Ph. Fallmerayers, München 1848 καὶ ἄλλοι.
Ὁ G. Herzberg, Geschichte Griechenlands seit dem Absterben des Antiken Lebens bis zur Gegenwart Gotha 1876, μέρος Α′.
Ὁ W. F. Scmceidler, Geschichte des Königsreichs Griechenlands, Heidelberg σελ. 227 1877 καὶ ἄλλοι.
