Σελίδα:Ιστορία του Όθωνος Βασιλέως της Ελλάδος (1832-1862).pdf/140

Από Βικιθήκη
Η σελίδα αυτή έχει ελεγχθεί για πιθανά λάθη.
140
ΙΣΤΟΡΙΑ

«Φθάσαν οὕτω καταξεσχιμένον καὶ καθῃματωμένον τὸ πτῶμα τῆς ἀθλίας Τζέλιου εἰς τὴν θάλασσαν παρέλαβεν αὐτὸ εἰς τὴν λέμβον του ὁ ὑπόλοιμος (μόρτης) Νικόλ. Κουκκούλης διὰ νὰ τὸ παραδώσῃ εἰς ταφὴν!» Ἡ τοιαύτη κηδεία τῆς γυναικὸς τοῦ Τζέλιου εἶνε μαρτύριον τῆς βαρβαρότητος τῶν ἐπιτετραμμένων τὰ τῆς διοικήσεως ἐν Πόρῳ κατὰ τὴν πανώλη. Ἡ διοίκησις, ἥτις τυφλώττουσα ἐπὶ μακρὸν ἐγένετο δι’ ἀσύγγνωστον ἀμέλειαν ἀφορμὴ τῆς μεταδόσεως ἐν Πόρῳ τοῦ ὀλεθρίου νοσήματος, διὰ τῆς ἀπανθρώπου ὕστερον αὐστηρότητος αὐτῆς ἐγένετο αἰτία φόβου καὶ τρόμου τοῖς ταλαιπώροις κατοίκοις.

«Φόβος καὶ τρόμος, λέγει ὁ φιλάνθρωπος ἰατρὸς Ἠπίτης, κατέλαβε τοὺς ἀθλίους κατοίκους τοῦ Πόρου βλέποντας τοιαύτην κηδείαν». Οἱ κάτοικοι κατεσκήνουν ἐν τῷ νεωρίῳ, ἐν τῇ πόλει, ἐν τῷ ναυστάθμῳ, ἐν τοῖς κήποις, ἐπὶ τοῦ προφήτου Ἠλία, εἰς τὰ Σκέλη ἐν τῇ ἁγία Παρασκευῇ, ἐν τοῖς πέριξ τοῦ μοναστηρίου, ἐπὶ τοῦ Γαλατᾶ καὶ τῆς Πλάκας τῆς Πελοποννήσου, κατέφευγον εἰς τὰ ὄρη καὶ τὰς ὀπὰς τῆς γῆς· ἄλλοι δὲ διὰ τῆς πρώτης τυχόντος λέμβου, ἐπὶ ἁδροτάτῳ ναύλῳ, ἀπέπλεον ὅπου ἠδύναντο, οἱ δὲ πένητες ἐκλείοντο ἐν ταῖς οἰκίαις αὐτῶν οὐδενὶ ἐπικοινωνοῦντες.

Ἡ δὲ διοίκησις πάντας τοὺς ἀσθενήσαντας μέχρι τῆς 29 Ἰουνίου ἀθρόους ἐπεσώρευεν ἄνευ ἐπίπλων καὶ ἐνδυμάτων ἐν τῷ νησιδίῳ, Σφακτηρίᾳ ὀνομασθέντι μετὰ ταῦτα, ἐν ᾧ ὑπῆρχε μόνον οἰημάτιόν τι, ἐν ᾧ ἠδύναντο 6-7 ἀσθενεῖς νὰ διαιτῶνται, οἱ δ’ ἄλλοι ἡμέραν καὶ νύκτα ἔκειντο ὑπαίθριοι, ὁρῶντες τοὺς πνέοντας τὰ λοίσθια καὶ τοὺς νεκροὺς κειμένους ἀτάφους, ἕως ἂν ἔλθῃ ὁ ἐπιθυμητὸς νεκραγωγός, δι’ ὅλης τῆς ἡμέρας ἐνίοτε· οὕτω δὲ, τῇ 29 Ἰουνίου, ἐκ τῶν 20 ἐκεῖ ἐρριμμένων οἱ πέντε ἔκειντο γυμνοὶ ἐπὶ τῆς ἀκτῆς.

Βραδύτερον ἐκτίσθησαν δύο ἔτι ἐκ σανίδων καλύβαι. Τοὺς δὲ νεκροὺς κατέρριπτον εἰς βαθὺν βόθρον ἐν τῇ νοσωδεστάτῃ πελοποννησιακῇ παραλία Ἁλικῇ καλουμένῃ, ἐξ οὗ, ἀνοικτοῦ πάντοτε μένοντος, καθάπερ καὶ ἐκ τῶν πέριξ λιμναζόντων ὑδάτων ἀνεπέμποντο δηλητηριώδεις ἀναθυμιάσεις. Ἐκεῖ ἐπὶ τῆς νοσώδους Ἁλικῆς περὶ τὸν νεκροδέγμονα βόθρον ὑπεχρεοῦντο νὰ ἐπισωρεύωνται οἱ συγγενεῖς καὶ οἱ οἰκεῖοι τῶν ἐκ τῆς πανώλους ἢ ἐξ ἄλλης ἀσθενείας ἀποθνησκόντων.