Σελίδα:Ιστορία του Όθωνος Βασιλέως της Ελλάδος (1832-1862).pdf/134

Από Βικιθήκη
Η σελίδα αυτή έχει ελεγχθεί για πιθανά λάθη.
134
ΙΣΤΟΡΙΑ

στρέφει πρὸς τὸ κοινόν Μας τοῦτο ἔργον, πρὸς Ἡμᾶς αὐτοὺς τὰ τέκνας Μας καὶ ὅλαι αἱ ἐπερχόμεναι γενεαὶ καὶ τὰ βλέμματά των.

»Οθων».

Ἡ προκήρυξις αὕτη ἐξεπήγαζεν ἀληθῶς ἐκ τῶν πεποιθήσεων τοῦ Ὄθωνος, αἵτινες ἐπὶ μᾶλλον ἐκραταιώθησαν ἐν αὐτῷ ἐκ τῆς λαμπρᾶς, ὑποδοχῆς, ἧς ἔτυχεν αὐτός τε καὶ ἡ βασίλισσα Ἀμαλία ἔν τε Πειραιεῖ καὶ Ἀθήναις μετὰ τὴν ἐννεάμηνον ἀπουσίαν αὐτοῦ. Ὁ βασιλεὺς Ὄθων διὰ τῆς καταργήσεως τῆς ἀρχιγραμματείας ἀνέλαβεν ἅπασαν τὴν διοίκησιν, ἐγένετο, οὕτως εἰπεῖν, αὐτὸς καὶ βασιλεὺς καὶ ἀρχιγραμματεύς, ὁ δὲ Ρούδαρτ ἀντὶ νὰ εἰσαγάγῃ ἐκεῖνος αὐτὸν εἰς τὰ τῆς διοικήσεως τοὐναντίον, ἐκεῖνος εἰσῆγε τοῦτον. Τούτου δ’ ἕνεκα εὐθὺς ἐν ἀρχῇ τῆς πρωθυπουργίας ὁ Ρούδαρτ φαίνεται ἀποτυχὼν ἐν τῇ διοικήσει.

Ἐν τούτοις ὅμως δὲν ἠδύναντο καὶ πάλιν νὰ εὐαρεστήσωσι τοὺς Ἕλληνας, προγινώσκοντας ὅτι ἐν πάσῃ προκηρύξει πολὺς ἐγίνετο λόγος περὶ πεποιθήσεως, πίστεως καὶ ἀφοσιώσεως καὶ ὅμως αὐτὸς οὗτος ὁ βασιλεὺς οὐδεμίαν ἐδείκνυε πεποίθησιν πρὸς τὸν λαὸν αὐτοῦ. Διότι οἱ Ἕλληνες ἔβλεπον, ὅτι τὸν πεσόντα ὡς ἐκ τῆς μεταρρυθμίσεως ξένον πρωθυπουργὸν διεδέξατο ἕτερος ξένος, ὁ κόμης Ρούδαρτ.

Τὸ σφάλμα διεδέχετο σφάλμα· ὁ δὲ διορισμὸς τοῦ ξένου Ρούδαρτ ἐνέφαινε δυσπιστίαν τοῦ βασιλέως πρὸς πᾶν ὅ,τι ἑλληνικόν, πρὸς τοὺς Ἕλληνας πολιτικούς, πρὸς τοὺς Ἕλληνας στρατιώτας, πρὸς τοὺς Ἕλληνας διοικητικοὺς ὑπαλλήλους. Ἡ ἀντιβασιλεία ἅμα τῷ διορισμῷ αὐτῆς εἶχεν ἰδιαιτέραν γραμματείαν, ἀποτελουμένην παρὰ ξένων: τῶν Βέτλουδ, Φὰμπρ καὶ Στόϊπ· ἡ δὲ γραμματεία αὕτη, ληξάσης τῆς ἀντιβασιλείας, ἀπετέλεσε μετ’ ἄλλων τινῶν βαυαρῶν τὸ λεγόμενον Ἀνακτοβούλιον, τοὺς ἰδιαιτέρους συμβούλους τοῦ βασιλέως Ὄθωνος. Ὁ Σουλτάνος ἐν Κωνσταντινουπόλει παρὰ τὴν ἀπέχθειαν αὐτοῦ πρὸς τὸ ἑλληνικὸν ἔθνος, ἕνεκα τῆς ἐπαναστάσεως, εἶχεν Ἕλληνας ἰατροὺς καὶ ὁ βασιλεὺς τῆς Ἑλλάδος εἶχεν ἰατροὺς ξένους, Βαυαρούς, ὧν ἡ πρὸς τὸν θρόνον πίστις δὲν ἐδείχθη, ὡς εἴδομεν, ἀκράδαντος, τοὐλάχιστον τοῦ Βίτ-