δίωξιν πάντων τῶν ἑτεροδόξων Γερμανῶν, ἐξαιρουμένου, ἴσως, τοῦ βασιλέως Ὄθωνος.
Οἱ συστασιῶται κατ’ Ἰούνιον τοῦ 1835 κατέλαβον τὴν ἐν τῇ Δυτικῇ Ἑλλάδι θέσιν Σκαλί, κειμένην ἀπέναντι τοῦ Αἰτωλικοῦ (Ἀνατολικοῦ), εἰς μιᾶς ὥρας ἀπόστασιν ἀπὸ τοῦ Μεσολογγίου, συνέλαβον τριάκοντα διαβάτας καὶ ἐφόνευσαν, τὸν λοχαγὸν τῶν σκαπανέων Κράους καὶ τὸν ὑπηρέτην αὐτοῦ, μεταβαίνοντας ἐξ Ἀγρινίου εἰς Μεσολόγγιον.
Ταὐτοχρόνως, ἕτεροι τεσσαράκοντα λῃσταὶ κατέλαβον τὰ στενὰ τῶν Θερμοπυλῶν, ὠχυρώθησαν εἰς τὰ καλούμενα «ταμπούρια τοῦ Φαρμάκη» καὶ ἐλῄστευον τοὺς διαβάτας.
Καὶ τοὺς μὲν τὰ πέριξ τοῦ Μεσολογγίου ἐλλοχεύοντας ἀπέκρουσεν, ἐπιτεθεὶς λίαν ἐπιτυχῶς, ὁ ἐκ τῶν ἀγωνιστῶν, ἀντισυνταγματάρχης Γεώργιος Τσόγκας, ἀλλ’ ἐπειδὴ διαρκῶς αἱ λῃστοσυμμορίαι ἐπληθύνοντο, ἀπεστάλη κατ’ αὐτῶν ὁ Γόρδων μετὰ πολυπληθεστέρου στρατιωτικοῦ σώματος. Αἰ γενόμεναι δὲ συμπλοκαὶ ἦσαν ἀρκούντως αἱματηραί· οὕτω πρὸ τῆς ἐκστρατείας ἔτι τοῦ Γόρδωνος οἱ Ἕλληνες ἐθνοφύλακες μετὰ παραδειγματικῆς καρτερίας ἐξεπλήρωσαν τὸ καθῆκον αὐτῶν· τὴν 23ην Ἰουνίου οἱ ἐθνοφύλακες τῶν Κραββάρων ἐπετέθησαν κατὰ τῶν εἰς τὸ Βενέτικον εὑρισκομένων λῃστῶν καὶ μετὰ κρατερὰν ἔφοδον, καθ’ ἣν ἔπεσε καὶ ὁ ἀξιωματικὸς Χρ. Παπαδόπουλος, ἐξεδίωξαν αὐτούς, ὑποχωρήσαντας εἰς Λοκρίδα· ἐκεῖ οἱ κάτοικοι καὶ τὰ ἑλληνικά ἀποσπάσματα συνήχθησαν ὑπὸ τὸν ἐφησυχάζοντα πολέμαρχον τοῦ ἀγῶνος Βασίλειον Μαστραπᾶν, ὅστις καὶ ἐφονεύθη κατὰ τὴν γενομένην αἱματηρὰν συμπλοκήν.
Τὰ ἀλλεπάλληλα ταῦτα ἀγγέλματα δικαίως συνεκίνησαν τὴν ἐν Ἀθήναις κυβέρνησιν· οἱ λῃσταὶ καίτοι ἀποκρουόμενοι, ἐνεφανίζοντο πάλιν, ἐπέπιπτον κατὰ χωρίων, ὠπισθοχώρουν καὶ ἐπανήρχοντο ἀενάως. Ἰδίως ὅμως κατέστησαν φοβεροὶ, κατὰ μῆνα Φεβρουάριον 1836, εἰσέβαλον εἰς τὰ χωρία ἀναγκάζοντες τοὺς χωρίτας εἰς ἐπανάστασιν κατὰ τῆς Κυβερνήσεως, κατέλαβον τὸν Μύτικαν, ἐπολιόρκησαν τὸ Μεσολόγγιον. Ἀλλ’ οἱ μὲν κάτοικοι ἀπείχοντο τῆς στάσεως, οἱ δὲ συστασιῶται ἐνικήθησαν παρὰ τὴν πρω-
