τὸν φόνον τοῦ Καποδίστρια, ἐπικρατησάσης ἀναρχίας, οὕτως ὥστε ἐπαισθητὴ κατέστη ἡ ἔλλειψις τοιούτου εὐεργετικοῦ καταστήματος ἐν χώρᾳ ἀναγεννωμένῃ καὶ παντελῶς στερουμένῃ κεφαλαίων. Ἡ μία τῶν προτάσεων προήρχετο ἐξ ὁμίλου Ἑλλήνων καὶ Γάλλων κεφαλαιούχων καὶ ἐγένετο διά τινος Παραμυθιώτου, πλουσίου Ἕλληνος, ἡ δὲ ἄλλη παρὰ τοῦ Ἄγγλου τραπεζίτου Βράϊτ (Wrigt), ἀποστείλαντος εἰς Ἑλλάδα τὸν ἀντιπρόσωπον αὐτοῦ Γλκὲς (Glass).
Καίτοι δ’ ἡ πρώτη τῶν προτάσεων τούτων οὐδαμῶς ἦτο ἐπιζήμιος, ἐν τούτοις, εὐθὺς ἐξ ἀρχῆς, ἡ πλάστιγξ ἔκλινεν ὑπὲρ τῶν προτάσεων τοῦ Ἄγγλου, καὶ τοῦτο, διότι ὁ Ἄρμανσβεργ ἦτο φίλος τῆς Ἀγγλίας ἢ μᾶλλον τυφλὸν αὐτῆς ὄργανον, καὶ ἐπὶ τῶν ἡμερῶν αὐτοῦ ἠδύνατό τις νὰ εἴπῃ, ὅτι ἡ Ἑλλὰς διετέλει ὑπὸ τὴν ἐπικυριαρχίαν τῆς Ἀγγλίας· ὁ ἀληθὴς αὐτῆς ἄρχων ἦτο ὁ ἐν Ἀθήναις Ἄγγλος πρεσβευτής Σὶρ Ἔδουαρδ Λάϊονς.
Ὑπὸ τοιούτους ὅρους ἡ ἐπιτυχία τοῦ Λονδινείου τραπεζίτου ἦτο ἐξησφαλισμένη. Πράγματι δέ, κατὰ Νοέμβριον τοῦ 1835, ὁ ἀντιπρόσωπος αὐτοῦ συνεφώνησεν ἐπὶ τῶν κυριωτέρων μετὰ τῆς Ἑλληνικῆς Κυβερνήσεως. Τῇ 25ῃ Ἰανουαρίου 1836, ἡ «Ἐπίσημος Ἐφημερὶς τῆς Κυβερνήσεως», ἐδημοσίευσε νόμον, δι’ οὗ συνιστᾶτο ἐν Ἀθήναις «Ἐθνικὴ Χρηματιστικὴ Τράπεζα» προνομιοῦχος, ἐπὶ τριάκοντα ἔτη, μετὰ ὑποκαταστημάτων καὶ κεφαλαίου 28,000,000 δραχμῶν καὶ δικαιώματος τοῦ ἐκδίδειν γραμμάτια τῷ φέροντι μέχρι τοῦ ποσοῦ τούτου καὶ οὐχὶ μικροτέρας ἀξίας τῶν 25 δραχμῶν. Ὁ Γκλάς, συναποφέρων τὰς προτάσεις τῆς Ἑλληνικῆς Κυβερνήσεως, ἀνεχώρησεν εἰς Λονδῖνον, ἡ ἐν Ἀθήναις δὲ φιλίως τῷ ὑπουργείῳ δημοσιογραφία ἐξεθείαζε τὰ μέλλοντα νὰ προκύψωσι μέγιστα ἀγαθὰ ἐκ τῆς ἱδρύσεως τῆς Τραπέζης ταύτης, ἥτις εἰς μὲν τὴν γεωργίαν θὰ παρεῖχε δάνεια πρὸς 8%, εἰς δὲ τὸ ἐμπόριον 12% ἐπὶ ἀσφαλεστάτῃ ὅμως ὑποθήκῃ! Ἀλλ’ ἀκριβῶς, κατὰ τὸ σημεῖον τοῦτο, δὲν συνεφώνει ἡ Ἑλληνικὴ Κυβέρνησις καὶ ὁ Λονδίνειος τραπεζίτης ἀπέστειλεν ἕτερον ἀντιπρόσωπον εἰς Ἀθήνας, τὸν Ἕλληνα Δρακάτον Παπανικόλαν, ὅστις συνεφώνησε τόκον 6% καὶ 8% καὶ ἐπανέκαμψεν ὁμοίως εἰς Λονδῖνον.
