τασης, Τάτσης Μαγγίνας, Γεώργιος Βαλτινός, Ἐμμανουὴλ Ξένος, Ἀναγνώστης Μοναρχίδης, Δρόσος Μανσόλας, Νικόλαος Ζαχαρίτσας καὶ Παναγ. Σοῦτσος (γραμματεὺς). Μέλη ἐν ἐκτάκτῳ ὑπηρεσίᾳ: Λάζαρος Κουντουριώτης, Ἰωάννης Κωλέττης, Ἀλέξανδρος Μαυροκορδάτος, Δημ. Τσαμαδός, Ἰάκ. Ρίζος, Γεώργιος Πραΐδης, Χρ. Κλωνάρης, Κωνστ. Ζωγράφος, Μιχ. Σοῦτσος, Βενιζ. Ροῦφος, Α. Λοιδωρίκης, Γ. Ψύλλας καὶ Ρήγας Παλαμήδης.[1]
Δυστυχῶς ὅμως οὔτε εὐρεῖαν τινα δικαιοδοσίαν εἶχον, ἅτε διοριζόμενοι ὑπὸ τοῦ βασιλέως ἀμέσως καὶ ὑπ’ αὐτοῦ παυόμενοι, οὔτε ἠδύναντο νὰ θεωρηθῶσι τοῦ λαοῦ ἀντιπρόσωποι, οὔτε ἐδικαιοῦντο νὰ λαμβάνωσιν ἀποφάσεις περὶ τῆς ὅλης διοικήσεως. Διῃρέθη δ’ εἰς τέσσαρα τμήματα: τὸ νομοθετικόν, τὸ οἰκονομικόν, τὸ τῆς λοιπῆς διοικήσεως καὶ τὸ πρὸς ἐκδίκασιν τῶν ἀμφισβητουμένων διοικητικῶν ὑποθέσεων καὶ τῶν ἐκκλησιαστικῶν κατὰ τῶν ἀποφάσεων τοῦ Ἐλεγκτικοῦ Συνεδρίου.[2] Ἡ πρώτη δὲ συνεδρία τοῦ Συμβουλίου τῆς Ἐπικρατείας ἐγένετο τῇ 29 Ὀκτωβρίου, μετὰ προσλαλιὰν τοῦ γραμματέως Παν. Σούτσου, ὅτε καὶ ἤρξατο τῶν ἐργασιῶν αὐτοῦ.
Ἐπὶ τῆς ἀντιβασιλείας τὸ πρῶτον καὶ εἶτα ἐπὶ τοῦ Ἄρμανσπεργ, ἀρχιγραμματεύοντος, ἤρξαντο συνομολογούμεναι καὶ αἱ μετὰ τῶν ξένων Κρατῶν συμβάσεις καὶ ἐμπορικαὶ συνθῆκαι. Τὸ τοιοῦτο δ’ ἦτο λίαν ἐπάναγκες· διότι ἡ Ἑλλὰς ἀνυψωθεῖσα εἰς βασίλειον συνεδέετο ὀλίγον κατ’ ὀλίγον διὰ τῶν ἐμπορικῶν πρὸς τὴν ἀλλοδα-
- ↑ Μετ’ ὀλίγον ὅμως ἐγένοντο καὶ ἕτεραι μεταβολαί, οἷον προσετέθη ὁ Σπ. Τρικούπης μεταξὺ τῶν εἰς ἔκτακτον ὑπηρεσίαν μελῶν ἔκτακτα μέλη διωρίσθησαν τακτικὰ καὶ τ’ ἀνάπαλιν, διωρίσθησαν νέα τινὰ πρόσωπα, καὶ ἐν γένει, ἀπὸ καιροῦ εἰς καιρὸν, συνέβαινον προσωπικαί τινες μεταβολαί.
- ↑ Τὸ Ἐλεγκτικὸν Συνέδριον ἦτο θεσμὸς ὀφειλόμενος εἰς τὰς πρώτας τῆς μοναρχίας τοῦ Ὄθωνος κυβερνήσεις, διωργάνωσε δὲ αὐτὸν ὁ πρόεδρος αὐτοῦ, ναύαρχος Δερινὺ (Derigny) καὶ εἶτα ὀ Σηλίβεργος, ὅστις καὶ ὑπουργὸς τῶν Οἰκονομικῶν ἐγένετο, ὑπῆρξε δὲ καὶ εἷς τῶν ἀρίστων τῆς Ἑλλάδος νόμος, πολλὰς ὠφελείας τῷ Κράτει παρασχών.
