ρηθεισῶν τριῶν Αὐλῶν ὑπογραφέντος πρωτοκόλλου, καὶ ὑπό τε τῆς Ἑλλάδος καὶ τῆς Ὀθωμανικῆς Πύλης παραδεχθέντος (δηλ. γενομένου δεκτοῦ).
5) Τὰ ὅρια τῆς Ἑλληνικῆς χώρας θέλουσιν εἶσθαι ὁριστικῶς οἷα προσδιορισθῶσιν ὑπὸ τῶν, δυνάμει τοῦ πρωτοκόλλου τῆς 26 Σεπτεμβρίου 1831, μεταξὺ τῶν Αὐλῶν τῆς Γαλλίας, τῆς Μεγάλης Βρεττανίας καὶ τῆς Ρωσίας πρὸς τὴν Ὀθωμανικήν Πύλην ὑφισταμένων ἤδη διαπραγματεύσεων.
6) Συμφώνως μὲ τὴν ὑπὸ τῶν τριῶν Αὐλῶν γενομένην ἐπιφύλαξιν νὰ τρέψωσιν εἰς Συνθήκην ὁριστικὴν τὸ πρωτόκολλον τῆς 3ης Φεβρουαρίου 1830, ἀμέσως, μετὰ τὴν ἀποπεράτωσιν τῶν περὶ τῶν ὁρίων τῆς Ἑλλάδος διαπραγματεύσεων, καὶ νὰ γνωστοποιήσωσιν αὐτὴν πρὸς ἁπάσας τὰς ἐπικρατείας, μεθ’ ὧν εὑρίσκονται εἰς σχέσεις, συνομολογεῖται ὅτι, αἱ τρεῖς Αὐλαὶ θέλουσιν ἐκπληρώσει τὴν συμφωνίαν ταύτην, καὶ ὅτι ἡ Α. Μ. ὁ βασιλεὺς τῆς Ἑλλάδος θέλει εἶσθαι μέρος συνομολογοῦν ἐν τῇ διαληφθείσῃ Συνθήκῃ.
7) Αἱ τρεῖς Αὐλαὶ θέλουσι μεσολαβήσει ἀπὸ τοῦδε, ὥστε ν’ ἀναγνωρισθῇ ὁ πρίγκηψ Ὄθων τῆς Βαυαρίας ὡς βασιλεὺς τῆς Ἑλλάδος παρ’ ἁπάντων τῶν κυριαρχῶν καὶ ἐπικρατειῶν, μεθ’ ὧν διατελοῦν εἰς σχέσεις
8) Τὸ στέμμα καὶ τὸ βασιλικὸν ἀξίωμα, τὰ ὁποῖα θέλουσιν εἶσθαι διαδοχικὰ ἐν Ἑλλάδι, θέλουσι περιέλθει εἰς τοὺς κατιόντας καὶ κατ’ εὐθεῖαν γραμμὴν γνησίους κληρονόμους τοῦ πρίγκηπος Ὄθωνος τῆς Βαυαρίας κατὰ τάξιν πρωτοτοκίας. Ἂν ὁ πρίγκηψ Ὄθων τῆς Βαυαρίας ἀποβιώσῃ, ἄνευ γνησίων καὶ κατ’ εὐθεῖαν γραμμὴν ἀπογόνων, τὸ Ἑλληνικὸν στέμμα θέλει περιέλθει εἰς τὸν νεώτερον αὐτοῦ ἀδελφὸν καὶ τούς, κατ’ εὐθεῖαν γραμμήν, γνησίους αὐτοῦ κατιόντας κληρονόμους, κατὰ τάξιν πρωτοτοκίας. Ἂν ὁ τελευταῖος οὗτος ἀποβιώσῃ ὡσαύτως ἄνευ γνησίων καὶ κατ’ εὐθεῖαν γραμμὴν ἀπογόνων, τὸ Ἑλληνικὸν στέμμα θέλει περιέλθει εἰς τὸν νεώτερον τούτου ἀδελφόν, καὶ τοὺς κατ’ εὐθεῖαν γραμμὴν γνησίους αὐτοῦ κατιόντας κληρονόμους, κατὰ τάξιν πρωτοτοκίας.
Κατ’ οὐδεμίαν περίπτωσιν, τὸ Ἑλληνικὸν στέμμα καὶ τὸ Βαυαρικὸν δὲν δύνανται νὰ ἑνωθῶσιν ἐπὶ τῆς αὐτῆς κεφαλῆς.
9) Ὁ πρίγκηψ Ὄθων τῆς Βαυαρίας, ὡς βασιλεὺς τῆς Ἑλλάδος, θέλει εἶσθαι ἐνήλικος, ἅμα συμπληρωθέντος τοῦ εἰκοστοῦ αὐτοῦ ἔτους, ἤτοι τὴν 1ην Ἰουνίου (20 Μαΐου) 1835.
10) Διαρκούσης τῆς ἀνηλικιότητος τοῦ πρίγκηπος Ὄθωνος τῆς Βαυαρίας, βασιλέως τῆς Ἑλλάδος, τὰ κυριαρχικὰ αὐτοῦ δικαιώματα θέλουσιν ἐνεργεῖσθαι ἐν Ἑλλάδι, καθ’ ὅλην αὐτῶν τὴν ἔκτασιν, ὑπὸ Ἀντιβασιλείας, συγκειμένης ἐκ τριῶν συμβούλων, δοθησομένων αὐτῷ ὑπὸ τῆς Α. Μ. τοῦ βασιλέως τῆς Βαυαρίας.
11) Ὁ πρίγκηψ Ὄθων τῆς Βαυαρίας διατηρεῖ ἀπαραμείωτον τὸ ἐπὶ τῆς ἐν Βαυαρίᾳ ἡγεμονικῆς αὐτοῦ χορηγήσεως δικαίωμα. Ἡ Α. Μ. ὁ βασιλεὺς τῆς Βαυαρίσς ὑποχρεοῦται ὡσαύτως νὰ παράσχῃ πᾶσαν δυνατὴν συνδρομήν,
