νας μόνον. Ἀλλ’ ὅμως ὁ διορισμὸς τοῦ Ἄρμανσπεργ ὡς ἀρχιγραμματέως διέψευσε τὰς ἐλπίδας τῶν Ἑλλήνων· ἐκ τούτου δὲ προὐκλήθη γενικὴ ἀγανάκτησις, ἣν ἵνα μετριάσῃ, τὸν ἀρχικῶς ἐκδοθέντα διορισμὸν αὐτοῦ ὡς ἀνευθύνου ἐτροποποίησε καὶ κατέστησεν αὐτὸν οὐχὶ ἀνεύθυνον, ὡς εἶχεν ἀρχικῶς ἀποφασισθῆ, καὶ δὲν ἀφῃρεσεν ἀπὸ τῶν γραμματέων ἢ ὑπουργῶν, τὸ δικαίωμα τῆς μετὰ τοῦ βασιλέως συνεργασίας· ἀλλ’ ὅμως μεθ’ ὅλας ταύτας τὰς τροποποιήσεις διέγραφεν αὐτῷ ὕψιστα καὶ μεγάλα καθήκοντα: τὴν προεδρείαν τοῦ ὑπουργικοῦ Συμβουλίου, τὴν ἐν γένει ἐπίβλεψιν, τὴν γενικὴν πολιτικήν, ἐσωτερικήν τε καὶ ἐξωτερικήν. Ἵνα δὲ παράσχῃ καὶ ἱκανοποίησίν τινα πρὸς τὴν ἐξαγριωθεῖσαν κοινὴν γνώμην, συνταρασσομένην τότε ἐπὶ μᾶλλον καὶ ὑπὸ τῶν ἀναφανεισῶν πολυπληθῶν λῃστοσυμμοριῶν, ὁ Ὄθων μετὰ τοῦ ἀρχιγραμματέως αὐτοῦ προέβησαν εἰς μέτρα τινα, ἅπερ ἔκριναν ὠφέλιμα: εἰς τὴν διανομὴν τῶν ἐθνικῶν γαιῶν, τὸν νέον καταρτισμὸν τῆς Ἱερᾶς Συνόδου, εἰς τὴν ἵδρυσιν τοῦ Συμβουλίου τῆς Ἐπικρατείας καὶ τῆς βασιλικῆς φάλαγγος. Καὶ τὸ μὲν περὶ ἐθνικῶν γαιῶν διάταγμα καλεῖται προικοδότησις τῶν Ἑλληνικῶν οἰκογενειῶν καὶ εἶναι ἔργον τοῦ Ι. Κωλέττη οὗ καὶ τὴν ὑπογραφὴν φέρει, ἐξεδόθη δὲ ἓξ, μετὰ τὴν ἐνηλίωσιν τοῦ βασιλέως καὶ τὸν διορισμὸν τοῦ Κωλέττη εἰς τὴν πρεσβείαν τῶν Παρισίων, ἡμέρας. Το διάταγμα τοῦτο, ἐκδοθὲν τῇ 26 Μαΐου 1835, ὁρίζει ὅτι «πάντες οἱ ἀρχηγέται Ἑλληνικῶν οἰκογενειῶν ἔχουν δικαίωμα ν’ ἀποκτήσουν ὡς προικοδότημα ἕως δύω χιλιάδων δραχμῶν ἐθνικὰ κτήματα».
Ὡς ἀρχηγέτης δὲ ἐθεωρεῖτο πᾶς τις ἔχων σύζυγον ἢ χηρεύων πατὴρ οἰκογενείας, πᾶσα χήρα ἔχουσα τέκνα ἢ καὶ ἄτεκνος καὶ πᾶς ἄγαμος, συμμετασχὼν τοῦ ὑπὲρ ἀπελευθερώσεως τῆς Ἑλλάδος ἀγῶνος· ἐδικαιοῦντο δὲ προικοδοτήσεως οὐ μόνον οἱ Ἕλληνες πολῖται ἀλλὰ καὶ οἱ καταγόμενοι ἐξ ἐπαρχιῶν ἢ νήσων ἀγωνισθεισῶν μὲν ἀλλὰ περιελθουσῶν πάλιν εἰς ξένην κυριαρχίαν, οἱ μένοντες καὶ ἐγκαταστάντες ἐν Ἑλλάδι καὶ ἐπὶ πλέον πᾶς ξένος συμμετασχὼν ἐπὶ διετίαν τῆς Ἑλληνικῆς Ἐπαναστάσεως καὶ προτιθέμενος νὰ διαμείνῃ ἐν τῇ χώρᾳ. Ἕκαστος τούτων ἐλάμβανε γραμμάτια κυβερνητικὰ δισχιλίων δραχμῶν, μὴ ἐμπορεύσιμα, ἀποκλειστικῶς χρη-
