οὐχὶ μετὰ μακρὸν χρόνον, οὐδὲ μετὰ πολλὰς πράξεις, ἀλλὰ μετ’ οὗ πολὺ, εὐθὺς ἐκ τῶν πρώτων πράξεων τοῦ νεαροῦ βασιλέως.
Διὰ τοῦτο βλέπομεν τὸν Πρῶσσον πρεσβευτὴν γράφοντα: «Ὁ ἡγεμὼν οὗτος θὰ εἶχεν ὡραῖον ἀναντιλέκτως μέλλον, ἐὰν τὸ ἔθνος δὲν ἔτρεφε τὴν ἐλπίδα, ὅτι ἅμα τῇ ἐνηλικιότοτι τοῦ βασιλέως, εὐθὺς ἤθελον ἐκλείψει τὰ κατατρύχοντα τὴν Ἑλλάδα δεινά…»
Ὁ Ὄθων φαίνεται ὅτι δυσπίστως εἶχε πρὸς τοὺς Ἕλληνας προτιμῶν αὐτῶν τοὺς ξένους· ἐν ᾧ ὤφειλε νὰ στηρίξῃ τὸν θρόνον αὐτοῦ ἐπὶ τῆς ἀγάπης καὶ μόνον ταύτης τοῦ Ἑλληνικοῦ λαοῦ, καὶ νὰ περικυκλωθῇ ὑπὸ τῶν Ἑλλήνων, νὰ δημιουργήσῃ στρατὸν ἐθνικὸν καὶ πρὸς αὐτὸν ν’ ἀναθέσῃ τὴν διαφύλαξιν τοῦ θρόνου καὶ τὴν ὑπεράσπισιν τῆς τιμῆς τῆς Πατρίδος, καὶ οὐχὶ νὰ τιμήσῃ τοὺς Βαυαρούς, πρὸς αὐτοὺς τὰ πάντα ἐμπιστευθεὶς καὶ ἐξ αὐτῶν ἀποτελέσας τὸν στρατὸν τῆς Ἑλλάδος. Ἀναμφιβόλως ἐν πολλοῖς οἱ Βαυαροὶ ἠδύναντο νὰ ὠφελήσωσι τὴν Ἑλλάδα, διαχέοντες τὰ φῶτα καὶ τὸν πολιτισμὸν τῆς Εὐρώπης, ἀλλ’ οὔτε ὁ Ὄθων οὔτε οἱ τὴν ἀντιβασιλείαν αὐτοῦ ἀποτελέσαντες ἐνόησαν τὸν μέγαν τοῦτον προορισμὸν τῶν ἐκ Βαυαρίας ἐλθόντων.
Τοῦτο ὑπῆρξε τὸ μέγιστον σφάλμα τοῦ βασιλέως τοῦτο μέγιστα προὐξένησε κακὰ τῇ τε Ἑλλάδι καὶ τῇ α′ δυναστείᾳ· τοῦτο τέλος ἔρριψεν ἕνα θρόνον ὑπὸ τοὺς ἀρίστους ἱδρυθέντα οἰωνούς· διότι οἱ Βαυαροὶ κατέλαβον πάσας τὰς θέσεις καὶ ἀπεμάκρυναν τῶν πραγμάτων τοὺς διὰ τοῦ ἰδίου αἵματος ἐξαγοράσαντας τὴν ἐλευθερίαν αὐτῶν Ἕλληνας, οἵτινες οὐδὲν μὲν αὐτοὶ νὰ μάθωσιν ἠδυνήθησαν, ἀλλ’ οὐδ’ οἱ Βαυαροὶ νὰ διδάξωσιν αὐτούς. Καὶ τοῦτο δὲν συνέβη μόνον ἐν ταῖς πολιτικαῖς θέσεσιν, ἀλλ’ ἰδιαίτατα συνέβη ἐν τῷ στρατῷ, ὅστις κατὰ τὸ θέρος τοῦ 1835 ἀπετελεῖτο ἐκ 5,142 τακτικῶν στρατιωτῶν, 1463 ἀτάκτων καὶ 1463 ἐθνοφυλάκων· μετὰ τῶν ἀξιωματικῶν λοιπόν, τῶν ἐπιτελῶν καὶ τῶν φρουρίων, ὁ ὁλικὸς ἀριθμὸς τοῦ στρατοῦ ἀνήρχετο εἰς 8,208 ἄνδρας, ὧν τὰ δύο τρίτα ἀπετελοῦντο ἐκ Βαυαρῶν· οὕτω μεταξὺ 30 ἀνωτέρων ἀξιωματικῶν 23 ἦσαν Βαυαροὶ καὶ 7 μόνον Ἕλληνες καὶ φιλέλληνες, ἐξ ὧν οὐδεὶς στρατηγός· ἐκ 258 δὲ κατωτέρων ἀξιωματικῶν 139 Βαυαροὶ καὶ 119 Ἕλληνες, καὶ τέλος ἐκ 4,860 ὑπαξιωματικῶν καὶ
