Σελίδα:Ιστορία του Όθωνος Βασιλέως της Ελλάδος (1832-1862).pdf/105

Από Βικιθήκη
Η σελίδα αυτή έχει ελεγχθεί για πιθανά λάθη.
105
ΟΘΩΝΟΣ

κρυνσιν τῶν ξένων καὶ τὸν παρ’ Ἑλλήνων μόνον σχηματισμὸν τῆς κυβερνήσεως.

Ὁ Ὄθων, ὡς εἴπομεν, ἀνετράφη παρὰ τοῖς γονεῦσιν αὐτοῦ ὑπὸ διδασκάλους σοφούς, εὐφυεῖς καὶ ἀγαθούς, ἐν οἷς ὁ φιλόσοφος καθηγητὴς Σχέλλιγγ, ὁ Οἴτελ καὶ Θήρσιος. Μετὰ τῆς μητρὸς δ’ αὐτοῦ νεαρώτατος ὢν περιηγήθη τὴν Ἰταλίαν καὶ τὴν Γερμανίαν· ἦτο ἀγαθός, φιλομαθέστατος, σταθερός, ἀλλὰ καὶ ἐπίμονος, ἐν οὐ δέοντι, μειονέκτημα, ὅπερ ἐγένετο αὐτῷ ἀείποτε αἴτιον κακοῦ· ἠγάπα δὲ τὰς τέχνας καὶ ἐκ τῶν ἐπιστημῶν τὴν φιλολογίαν καὶ τὴν θεολογίαν.

Γενόμενος δὲ ἤδη βασιλεὺς τῶν Ἑλλήνων ἠγάπησε καὶ τὴν νέαν Ἑλλάδα εἰλικρινῶς ὡς ἐκ τῆς γνώσεως καὶ τοῦ ἐνθουσιασμοῦ, ὃν ἔτρεφε πρὸς τὴν ἀρχαίαν Ἑλλάδα. Ἐξέμαθε τάχιον τὴν νέαν ἑλληνικὴν γλῶσσαν εἴ περ τις καὶ ἄλλος τῶν ξένων ὡς καὶ τὰ ἤθη, τὰ ἔθιμα καὶ τὸν βίον ἐν γένει· ἀλλ’ ἐστερεῖτο τῆς πολιτικῆς ἐκείνης διορατικότητος, ἥτις ἀπαιτεῖται τῷ ἄρχοντι.

Ὁ Ὄθων ἦτο μέτριος καὶ πρᾶος παρὰ λαῷ ἔχοντι εἰσέτι τὰς χεῖρας καθῃμαγμένας ἐκ τοῦ φρικαλέου ἐκείνου πολέμου, ἐν ᾧ οἱ Ἕλληνες ἥρμοζον νὰ ἔχωσι βασιλέα φόβον μᾶλλον ἢ ἀγάπην ἐμπνέοντα, οὐχὶ μειλίχιον πατέρα, ἀλλ’ αὐστηρὸν καὶ δίκαιον ἄρχοντα, ὅπως κολάζῃ τοὺς πονηροὺς καὶ βραβεύῃ τοὺς ἀγαθούς. Οἱ ἀρχηγοὶ τῶν φατριῶν ὄντες φύσεως ἀγρίας, τέκνα τοῦ Ἄρεως, Ἄρεως εἶχον ἀνάγκην, ὅπως δαμάσῃ αὐτούς· ἤθελον νὰ φοβῶνται καὶ θαυμάζωσι μᾶλλον ἐπὶ ἰσχύϊ ἢ ἐπὶ παιδείᾳ καὶ εἰρηνικῷ βίῳ.

Ἡ ἔκπληξις τοῦ Ἕλληνος ποιμένος, «ὅτι ὁ βασιλεὺς οὔτε λαμπρὰ ὅπλα εἶχεν οὔτε μύστακα οὔτε λεβέντικο κορμί, ἀλλ’ οὐδὲ «γαντζούδια» εἶναι ἀληθὴς ἔκφρασις τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ. Ἐντεῦθεν δ’ ὅπως τάχιστα ἐψεύσθησαν οἱ Ἕλληνες τῶν εἰς τὸν Καποδίστριαν καὶ τὴν ἀντιβασιλείαν ἐλπίδων, οὕτω καὶ τῶν εἰς τὸν Ὄθωνα καὶ


    Βωκέϊκα. Μετέβη δὲ καὶ ἐμόνασεν εἰς τὴν μονὴν Μπαλαρμιώτη τῆς νήσου Σύμης, ὅπου καὶ ἀπεβίωσεν ἐν βαθεῖ γήρατι· εἶναι δὲ γνωστὸν τὸ κελλίον αὐτοῦ εἰς τοὺς ἐκεῖ μοναχοὺς ὑπὸ τὸ ὄνομα «τὸ κελὶ τοῦ Βώκου».