Ἀθήναις καὶ ἐν ταῖς ἐπαρχίαις. Καὶ ὁ ἐπελθὼν δὲ τῇ 11ῃ Ἰουνίου, θάνατος τοῦ δαφνοστεφοῦς ναυάρχου Μιαούλη[1] ἐπηύξησεν ἐπὶ μᾶλλον τὴν κατήφειαν, αἱ δὲ ἐφημερίδες ἔγραφον ἰερεμιάδας, ὅτι ἀλληλοδιαδόχως ἐξαφανιζομένων τῶν ἀνδρῶν τῶν ἀπελευθερωσάντων τὴν Ἑλλάδα, τῶν δὲ ἐπιζώντων ἐπιφανῶν Ἑλλήνων στελλομένων οἱονεὶ εἰς ἐξορίαν ὡς πρεσβευτῶν, ἐγκαταλείπεται ἡ πατρὶς εἰς χεῖρας τῶν ξένων.
Ἡ ἐξακολούθησις τῶν σφαλμάτων τούτων δὲν ἐπέφερε βεβαίως καλὰ ἐν τῷ μέλλοντι ἀποτελέσματα, μολονότι ὁ βασιλεὺς παντοιοτρόπως τιμῶν τοὺς ἄνδρας τοῦ ἀγῶνος προσεπάθει νὰ διασκεδάσει τὴν κατηγορίαν ταύτην τῶν ἐφημερίδων. Κατὰ τὴν ἀσθένειαν τοῦ Μιαούλη μετέβη δὶς εἰς τὴν οἰκίαν ἐκείνου καὶ ἰδίαις χερσὶν ἐπέδωκε τὸ Μεγαλόσταυρον τοῦ Τάγματος τοῦ Σωτῆρος.
Ὁμοίως ἕνα μῆνα πρὸ τῆς ἀναρρήσεως αὐτοῦ εἰς τὸν Θρόνον, τῇ 22ᾳ Ἀπριλίου, μεγαλοπρεπῶς ἐτέλεσε τὴν μετακομιδὴν τῶν λειψάνων τοῦ στρατηγοῦ Καραϊσκάκη καὶ τῶν συναγωνιστῶν αὐτοῦ Λάμπρου Βέϊκου, Ἰωάννου Νοταρᾶ καὶ λοιπῶν, Κρητῶν τε καὶ ἄλλων, ἀπὸ τῆς Σαλαμῖνος εἰς Φάληρον ὅπου καὶ μέχρι σήμερον σώζεται ὁ τάφος τοῦ ἐνδόξου στρατηγοῦ καὶ τῶν σὺν αὐτῷ πεσόντων· κατὰ τὴν γενομένην λαμπρὰν τελετήν, ὁ βασιλεὺς Ὄθων κατέθηκεν ἐπὶ τῆς σωροῦ τοῦ Καραϊσκάκη τὸν Μεγαλόσταυρον καὶ διέταξε ν’ ἀναγνωσθῇ διάταγμα δι’ οὗ ἐδίδοντο 6,000 δραχμῶν καὶ 500 στρέμματα γῆς, ἐν Κορίνθῳ, τῇ νεωτέρᾳ θυγατρὶ τοῦ στρατηγοῦ, ἵνα αὕτη νυμφευθῇ μετὰ τοῦ υἱοῦ τοῦ Νοταρᾶ μεθ’ οὗ εἶχεν ἀρραβωνισθῆ ζῶντος τοῦ πατρός· ἀλλ’ αἱ ἐνδείξεις ὅμως αὗται οὐδαμῶς ἱκανοποίουν τὴν δημοσίαν γνώμην, ἥτις ἐζήτει τὴν ἀπομά-
- ↑ Ὁ Μιαούλης ἐκαλεῖτο πρότερην Ἀνδρέας Δ. Βῶκος. Τὸ νέον δὲ ὄνομα ἔλαβε ἐκ τοῦ πλοίου ὅπερ ἠγόρασεν παρ’ ἰδιοκτήτου Τούρκου καὶ ὠνομάζετο Μιαούλ.
Ἐγεννήθη ἐν ἔτει 1769 καὶ ἀπέθανεν ἐν Ἀθήναις ἑξήκοντα καὶ ἑπτὰ ἔτη βιώσας. Ὁ πατὴρ αὐτοῦ Δημήτριος Βῶκος, κατήγετο ἐκ τοῦ χωρίου Φύλλα, ἀπέχοντος δύο ὥρας πρὸς ἀνατολὰς τῆς Χαλκίδος, σώζονται δὲ εἰς τὸ χωρίον ἡ οἰκία αὐτοῦ καὶ αἱ ἄμπελοι, ὧν ἡ θέσις μέχρι καὶ τῆς σήμερον ὀνομάζεται
