- «Βασιλεῦ!
Ὅλα τὰ ἔθνη ἔχουν μίαν ἡμέραν εὐτυχίας· ἡ σημερινὴ εἶναι ἡ ἡμέρα τῆς Ἑλλάδος.
Πόσαι ἐλπίδες, πόσαι εὐχαὶ δὲν ἐκπληροῦνται σήμερον! Ὁ βασιλεὺς ἔλαβεν εἰς χεῖρας τὰς ἡνίας τοῦ Κράτους. Ὤ! πόσον τὸ μέλλον παρουσιάζεται, Μεγαλειότατε, λαμπρὸν ἔμπροσθέν Σου· διότι ὁ ἑλληνικὸς λαὸς περιστοιχεῖ τὸν θρόνον Σου μὲ τὴν ἀγάπην καὶ τὴν πίστιν του. Μέγα βῆμα, βασιλεῦ, ἔγεινεν ἄχρι τοῦδε εἰς τὸν δρόμον τῆς προόδου, ἀλλ’ εἶναι μέγα ἐπίσης καὶ δυσχερὲς τὸ στάδιον, τὸ ὁποῖον μέλλεις νὰ διατρέξῃς.
Αἱ μόλις σχεδιασθεῖσαι θεσμοθεσίας μας ἔχουν ἀνάγκην ἐντελειοποιήσεως. Ὁ λαὸς εἶναι πτωχός· ἡ δυστυχία του ἔχει χρείαν ἀνακουφίσεως. Θέλεις ἐπιτύχει, βασιλεῦ, νὰ ἐκπληρώσῃς μέχρι τέλους ἀξίως τὴν θείαν ταύτην ἀποστολήν σου, ὡς ἔχων καὶ τὴν δύναμιν καὶ τὴν θέλησιν. Νεῦσον, Μεγαλειότατε, νὰ δεχθῇς μετ’ εὐμενείας τὰς εἰλικρινεῖς εὐχάς, μὲ τὰς ὁποίας τὸ ὑπουργικὸν συμβούλιον συνοδεύει δι’ ἐμοῦ τὴν εὐτυχῆ ἄνοδον σου εἰς τὸν Θρόνον τῆς Ἑλλάδος. Καὶ ὡς ὑπαλλήλους σου, βασιλεῦ, καὶ ὡς ἁπλοῦς πολίτας θέλεις μᾶς εὕρει πιστοὺς εἰς τὰ συμφέροντα τῆς κοινῆς μας πατρίδος».
Τὴν 10 π. μ. ὥραν ὁ βασιλεύς, παραταχθέντος στρατοῦ ἀπὸ τῶν ἀνακτόρων μέχρι τοῦ ναοῦ τῆς ἁγίας Εἰρήνης, τότε μητροπολιτικοῦ ὄντος, μετέβη εἰς τὸν ναὸν ἐν ᾧ ἐψάλη δοξολογία, παρισταμένου τοῦ διπλωματικοῦ σώματος, πάντων τῶν ἐν τέλει καὶ ἀπείρου πλήθους. Εἶχε μὲν λεχθῆ, καὶ μάλιστα εἶχεν ἀποφασισθῆ, πομπωδέστερον ὁ βασιλεὺς ν’ ἀνέλθῃ εἰς τὸν θρόνον· θὰ ἐτελεῖτο δηλαδὴ ἡ στέψις διὰ χρίσματος, ὡς ἐγίνετο ἡ τῶν Βυζαντινῶν αὐτοκρατόρων, ἀλλὰ ἡ ἀπόφασις αὕτη ἐγκατελείφθη· διότι, ὡς διεδόθη ἐν Ἀθήναις, ἐγένετο γνωστὸν ἐν Βαυαρίᾳ, ὅτι οἱ Ρῶσοι θεωροῦσιν ὡς γινομένους ὀρθοδόξους τοὺς λαμβάνοντας οὕτω τὸ χρίσμα βασιλεῖς· διὸ ὁ ὑπὸ τοῦ Λουδοβίκου προαποσταλεὶς Βαυαρὸς Γένισον συνεβούλευσε τῷ Ὄθωνι νὰ μὴ ὑποβληθῇ εἰς τὴν διατύπωσιν ταύτην. Τὴν ἑσπέραν αἱ Ἀθῆναι ἐφωταγωγήθησαν μεγαλοπρεπῶς, ὁ δὲ βα-
