Αυτή η σελίδα έχει εγκριθεί.
Η ΓΗ ΚΑΙ ΤΑ ΣΤΑΧΥΑ
Σὲ κάποιες ὧρες μυστικὲς ποὺ τ’ ἀστεράκια κλαῖνε
κ’ ἐρωτικὲς ἀποθυμιὲς σκορποῦν τριγύρω οἱ τόποι,
γέρνουν τὰ στάχυα πρὸς τὴ γῆ, τὴν προσκυνᾶν καὶ λένε:
— Ὥρα καλή μανοῦλα μου, καὶ θὰ μᾶς φᾶν οἱ ἀνθρῶποι.
Σὲ κάποιες ὧρες γαληνὲς ποὺ τ’ ἀγεράκι πνέει
καὶ δίνει ἀνάσα στὰ δεντρά, μοσκοβολιὲς στοὺς κρίνους,
σιγομιλάει κ’ ἡ μάνα γῆς—ὥρα καλὴ—καὶ λέει:
Ἐσᾶς οἱ ἀνθρῶποι θὰ σᾶς φᾶν, κ’ ἐγὼ θὰ φάγω ἐκείνους!
(Παράδοση)
ΑΙΜΙΛΙΑ ΣΤΕΦ. ΔΑΦΝΗ
