Σελίδα:Η βιογραφία του στρατηγού Γεωργίου Καραϊσκάκη.djvu/18

Από Βικιθήκη
Η σελίδα αυτή έχει ελεγχθεί για πιθανά λάθη.
16
ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ

μεθέξει τῆς ἐξουσίας, ὕστερον εἶχεν ἀποβληθῇ. Ὁ Καραϊσκάκης ἐπαρουσιάσθη εἰς τὸν Μαυροκορδάτον, Διευθυντὴν τότε τῆς Δυτικῆς Ἑλλάδος, καὶ ἐζήτει ἐπιμόνως νὰ διορισθῇ εἰς τὴν ἐπαρχίαν τῶν Ἀγράφων, ἀλλὰ τὸ πρόβλημά του δὲν εἰσηκούσθη.

Δυσαρεστηθεὶς διὰ τοῦτο ἀπὸ τὸν Μαυροκορδάτον, καὶ φανερῶς ἐναντίον αὐτοῦ ἔλεγε καὶ κρυφίως ὠργάνιζε τοὺς διαφόρους ἀρχηγοὺς νὰ τοὺς ἑλκύσῃ εἰς βοήθειάν του, καὶ δὲν ἄργησε νὰ σύρῃ πρὸς τὸ μέρος του ἱκανούς, καθὼς τοὺς Τζαβέλας καὶ ἄλλους, καὶ νὰ γένῃ τρόπον τινὰ κέντρον ὅλων τῶν δυσαρεστημένων ἀπὸ τὴν διοίκησιν τοῦ Μαυροκορδάτου. Ἀλλὰ μ’ ὅλον ὅτι πολλοὶ παρέστησαν εἰς τὸν Μαυροκορδάτον, ὅτι ἦτον ἀνάγκη νὰ θεραπευθῇ τὸ ζήτημα τοῦ Καραϊσκάκη, αὐτὸς ἐπέμεινε βιαζόμενος ἀπὸ τὸ ἄλλο κόμμα τὸ ὑπερασπιζόμενον τὸν Ῥάγκον.

Ὁ Καραϊσκάκης ἐπιθυμῶν καθ’ ὑπερβολὴν νὰ ἐπιτύχῃ τὸ ζήτημά του, καὶ νομίζων ὅτι ἠδύνατο νὰ ὠφεληθῇ ἀπὸ τὴν ἐπικρατοῦσαν κατ’ ἐκείνην τὴν ἐποχὴν διαίρεσιν εἰς τὴν Πελοπόννησον, ἔγραψε πρὸς τὸν Κολοκοτρώνην, ὅτι ὅλοι σχεδὸν οἱ ἀρχηγοὶ τῆς Δυτικῆς Ἑλλάδος εἶναι σύμφωνοι μὲ τὸ πνεῦμά του καὶ ἐπιθυμοῦν νὰ τὸν συνδράμωσιν, ἀλλ’ ὅτι ἐμποδίζονται ἀπὸ τὸν Μαυροκορδάτον καὶ ὀλίγους ἄλλους ὁμόφρονάς του. Ἐὰν λοιπὸν τοῦ σταλῇ ἓν σῶμα τριακοσίων μόνον στρατιωτῶν Πελοποννησίων, θέλει κατορθώσει νὰ διώξῃ τὸν Μαυροκορδάτον καὶ ἑπομένως ὅτι θέλει ὑπάγει εἰς τὴν Πελοπόννησον μὲ ὅλους τοὺς ἀρχηγοὺς τῆς Δυτικῆς Ἑλλάδος. Καὶ τοῦτο τὸ σχέδιον τοῦ Καραϊσκάκη δὲν ἔφερε κανένα καρπόν, εἴτε διότι ὁ Κολοκοτρώνης δὲν ἐνόμισε πιθανὰ τὰ γραφόμενα, διὰ νὰ τὰ ἀποδεχθῇ, εἴτε διότι δὲν ἦτον εἰς κατάστασιν νὰ τὰ βάλῃ εἰς ἐνέργειαν [1].

Ὁ Καραϊσκάκης καὶ οἱ Τζαβελαῖοι ἔχοντες ἱκανὴν δύναμιν στρατιωτικὴν εἰς Μεσολόγγιον καὶ Ἀνατολικὸν καὶ δυσαρεστημένοι, ὡς εἴπομεν, οὔτε αὐτοὶ ἐφέροντο μὲ τὴν ἀνήκουσαν εὐταξίαν, ἀντεκδικούμενοι τρόπον τινὰ δι’ ὅσα ἐνόμιζον ὅτι ἠδικήθησαν, οὔτε τοὺς στρατιώτας των ἀτακτοῦντας συνέστελλον. Ἐνῷ λοιπὸν ὁ Καραϊσκάκης διέτριβεν εἰς Ἀνατολικόν, εἷς ἐκ τῶν πρώτων ἀξιωματικῶν του ἀτακτήσας εἰς Μεσολόγγιον ἐπιάσθη καὶ ἐρραβδίσθη παρὰ τῶν ἐντοπίων. Τοῦτο μαθὼν ὁ Καραϊσκάκης στέλλει καὶ συλλαμβάνει δύο τῶν προκρίτων Μεσολογγίου καὶ τοὺς μεταφέρει εἰς Ἀνα-


  1. Ἀμφιβάλλομεν ὅτι ὁ Καραϊσκάκης ἔγραψε τοιαύτην ἐπιστολὴν καὶ ὅτι τοιοῦτο ἦτο τὸ περιεχόμενον αὐτῆς. Οὔτε ὁ Καραϊσκάκης ἦτο τόσον ἀνόητος νὰ βεβαιώσῃ, οὔτε ὁ Κολοκοτρώνης νά πιστεύσῃ, ὅτι ἄνθρωπος ἔχων ἀνάγκην τῆς βοηθείας τριακοσίων ἀνδρῶν, θὰ εἶχε τὴν δύναμιν νὰ ἐκπληρώσῃ κατόπιν τὰς μεγάλας αὐτοῦ ὑποσχέσεις (σημ. τοῦ ἐκδότου).