Αυτή η σελίδα έχει εγκριθεί.
—83—
Ἡ τροχιά του κ’ αὐτὸς οὐκ ἔστι.
Καὶ πρὸς τὰ ἔθνη λέγει, Ἀνάστα
Εἰς φῶς, εἰς βίον. Ἰδού με, πλάστα!
Εἶτα τὴν χεῖρά του ἀποσύρει
Καὶ πίπτουν, κ’ αὖθις ἄλλ’ ἀνεγείρει.
Εἰς τοῦ θανάτου αὐτὸς τὸ σκότος
Ἐμφυσᾷ κόνιν ἐκλελοιπότος
Πρόπαλαι ἔθνους, κ’ ἰδοὺ σπινθῆρες
Ζωῆς, καὶ πόδες, κεφαλαὶ, χεῖρες
Ἀνακυκώμεναι, κ’ ἰδοὺ ζῶσαι
Γλῶσσαι τὸν ὕμνον αὐτοῦ βοῶσαι,
Τοῦ ἀγαθοῦ, τοῦ τελειοτάτου,
Τοῦ μόνου πρώτου πάντων κ’ ἐσχάτου!
ΟΙ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΑΙ
(Ἆσμα διὰ τὴν 25 Μαρτίου.)
Ὅταν τὰ ὄμματα τῶν τυράννων
Ἀλαζὸν πλήξῃ πνεῦμα καὶ πλάνον,
Καὶ εἰς τὸ στέμμα αὐτῶν ἡ Μοῖρα
Βαρεῖαν ἤδη ἔθηκε χεῖρα,
Τότε ὡς δαίμων νὰ διευθύνῃ
Αὐτὴν, ἡ χείρ των ἄκουσα κτείνει.
