Αυτή η σελίδα έχει εγκριθεί.
—72—
ΠΑΡΑΚΛΗΣΙΣ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΘΕΟΝ
ΥΠΕΡ ΤΟΥ ΦΙΛΟΥ ΜΟΥ ΗΛΙΑ ΤΑΝΤΑΛΙΔΟΥ ΣΤΕΡΗΘΕΝΤΟΣ ΤΗΝ ΟΡΑΣΙΝ
Τὸ βῆμά μου πρὸς τὸν ναὸν
Τὸν ἅγιόν σου φέρω,
Κ’ εἰς σὲ τὸν ὕψιστον Θεὸν,
Τὸν ἐταστὴν τῶν καρδιῶν,
Τὴν δέησίν μου αἴρω.
Εἷς φίλος μου, εἷς ἀδελφός,
Ὦ Πάτερ, ἀδικεῖται.
Γλυκὺς, ἐνάρετος, σοφὸς,
Αἴφνης ἀπώλεσε τὸ φῶς,
Κ’ εἰς μέλαν σκότος κεῖται.
Τὴν ὅρασιν ἔχουν φανὸν
Εἰς τῆς ζωῆς τὸν δρόμον
Τὰ κήτη τῶν ὠκεανῶν,
Τὰ πλήθη τῶν μικρῶν πτηνῶν,
Τὰ σμήνη τῶν ἐντόμων.
Τὸ ἔντομον τὸ λογισμὸν
Στερούμενον καὶ κρίσιν,
Στίλβοντα φέρει ὀφθαλμὸν,
Καὶ μὲ χαρὰν καὶ θαυμασμὸν
Ἀντανακλᾷ τὴν κτίσιν.
