Σελίδα:Η Βάρβιτος.pdf/65

Από Βικιθήκη
Η σελίδα αυτή έχει ελεγχθεί για πιθανά λάθη.
—57—


Αὐτὸ τὸ μνῆμα σεβασθῆτε
Ὅσοι τοῦ Βάαλ προσκυνεῖτε
Τὸ εἴδωλον, τὰ ἑρπετά του!
Ἐπὶ τοῦ Ἰονίου βλέπει·
Ἐκεῖθεν πρὸς τὴν γῆν σας τρέπει
Ὀργίλον βλέμμα ἡ Σκιά του.

Ἡρώων πόλις Μισολόγγι,
Εἰς σὲ οἱ ἔσχατοί του φθόγγοι
Ἐξέπνευσαν οἱ τεθλιμμένοι.
Τὸ σῶμα ἔχει ἡ Ἀγγλία·
Ἀλλ’ ἡ μεγάθυμος καρδία
Εἰς σὲ καὶ τὴν Ἑλλάδα μένει.

Παρὰ τὸ φίλον του στοιχεῖον
Εὕδει τῆς λύρας ὁ Ἀμφίων,
Ὁ μέγας τῶν παθῶν ζωγράφος,
Καὶ ὅταν Νότος λιγὺς πνέῃ,
Πλησίον μελῳδεῖ καὶ κλαίει
Τὸ κῦμα, τῆς Σαπφοῦς ὁ τάφος.

Ἀπὸ τὸν βράχον τῆς Λευκάδος,
Ἀπὸ τὰ ὄρη τῆς Ἑλλάδος,
Δύο Σκιαὶ ὁρμοῦν, ζητοῦνται.
Ὡς ἀλκυὼν μὲ ἀλκυόνα
Εἰς τὴν βοῶσαν ἠϊόνα
Θρηνοῦν καὶ ἀνεμοφοροῦνται!