Αυτή η σελίδα έχει εγκριθεί.
—50—
Εἴτε χειμὼν τὸν Τμῶλον δέρῃ,
Εἴτε κοιμίζον τοὺς τυφῶνας
Τὸ ἔαρ τὸ καλὸν σὲ φέρῃ
Τὰ ῥόδα καὶ τὰς χελιδόνας,
Ἂν χαίρῃς, χαίρομαι ἐπίσης,
Ἂν κλαί’ ἡ λύρα σου θὰ κλαίω.
Μοῦσα ἀόρατος ποιήσεις
Περιπαθεῖς θὰ σοὶ ἐμπνέω.
Κ’ ἂν εἰς τὸ σκότος τῶν νερτέρων
Ὁ ᾍδης μὲ περιορίσῃ,
Καὶ κλεῖθρα καὶ φρουρὰς Κερβέρων
Ἐπάνωθέν μου ἐπιστήσῃ,
Τὸν ᾍδην μὲ τὰ δάκρυά μου
Αὐτὸν εἰς οἶκτον θὰ βιάζω,
Ἐνῷ θρηνῶ τὸν ἔρωτά μου,
Καὶ τὸν Κλεινίαν μου θὰ κράζω,
Κλεινίαν, πάντοτε Κλεινίαν·
Διότι, φίλε, οἱ θανόντες
Εἶναι εἰς μῖσος καὶ φιλίαν
Πιστότεροι παρὰ οἱ ζῶντες!
